Samtykkt Altyngis vardandi afnam akvaedis vardandi gudlast mikil hneysa

Eg gat ekki orda bundist tegar eg las grein a Mbl.is tar sem greint er fra ad Piratar asamt tingmonnum annara flokka hafi samtykkt frumvarp sem afnemur akvaedi um ad gudlast se refsivert.  Eg er staddur i borginni Liege i Belgiu hja tengdaforeldrum minum og brodur eiginkonu minnar en talvan sem eg nota er ekki med Islenskum stofum.  Bidst eg velvirdingar a tvi ad stafsetningin er ekki upp a marga fiska.

Finnst mer tetta vera mikil afturfor til baka til heidni fyrir landid okkar, en tad voru 43 tingmenn sem samtykktu frumvarpid.  Meir finnst tad vera mikil hneysa ad teir 2 flokkar sem sagst hafa stydja vid kristna tru hafa samtykkt tetta frumvarp.  Adeins einn tingmadur greiddi atkvaedi gegn frumvarpinu, Vilhjalmur Bjarnason ur Sjalfstadisflokknum, a hann heidur skilinn fyrir afstodu sina i malinu. Tad er alls ekki svo ad oll nagrannalond okkar leyfi gudlast en tad er ma Danmork, Finnland, Irland Tyskaland, Holland ofl.

Tad tykir nu sjalfsagt ad folk fai ad gera tad sem gengur i berhogg vid Ord Guds, eins og gudlast er.  Vilja mannsins til ad ganga eigin leidir er gert haerra undir hofdi heldur en ad heidra og virda heilagan Gud, sem gaf sinn eingetinn son Jesum Krist til ad deyja fyrir syndir okkar a krossi.  Hann er lausnargjald fyrir syndir okkar.  "Vér fórum allir villir vega sem sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á honum (Jesu Kristi)" stendur i Jesaja 53,6

Guðlast ekki lengur glæpur

Frásögn af gjöfulum formanni á Stokkseyri

Í tilefni Sjómannadagsins langar mig til þess að birta hluta úr viðtali sem tekið var við hann afa minn heitinn Steindór Sigursteinsson í bókinni Ysjur og Austræna 1 bindi.  En í henni eru sagnaþættir mjólkurbílstjóra á Suðurlandi.  Það er fróðlegt að lesa um hvernig lífið gekk fyrir sig hér áður fyrr.  Sagnaþátturinn nefnist "það lætur sig gerast þannig" en þannig tók afi til orðs.  En hann er fæddur í Mosfellshrepp 1. október 1913 en fluttist ungur með foreldrum sínum á Stokkseyri en síðar á Selfoss 1931, þar sem hann gerðist mjólkurbílstjóri 2 árum síðar.  Afi minn lést þann 14. febrúar 1986.  Ég stikla niður í frásögn þar sem hann greinir frá ævi sinni og uppvexti, hefst hér frásögnin (en myndin er af þessum afa mínum og alnafna): 

"Það var alltaf til siðs á Stokkseyri, að róa á haustin á opnum skipum og af þeim var mikið til.  Innan við fermingu var ég látinn fara að gutla við ýsu.  Það var byrjað á því strax og hægt var, að láta mann gera eitthvað til gagns.  Ég man eftir einu atviki dálítið sérstöku.  Kristinn Grímsson, er síðar kenndi mér á bíl, var kominn með mótor í skip sitt.  Gæti trúað að það hafi verið með fyrstu trillunum.  Kristinn hafði mixað bílvél í bátinn.  Hann var mikill meikari þessi karl.  Einn daginn tvírær minn  formaður, Ingimundur Jónsson frá Strönd á Stokkseyri.  En svo fer hann að bræla, þetta var norðanátt og þessvegna var brimlaust eins og verður á Stokkseyri þegar norðankæla fer að standa og alltaf góðviðri.  Þetta kul var nóg til þess að hann fór að gera svolitla báru og þá fór að ganga ver hjá okkur á áraskipinu, Fönix eins og báturinn hét.  Þá kom Kristinn til okkar og tók okkur í slef.  Og það var nú meiri lúxusinn að geta stungið árunum niður í kjöl.  Í þetta sinn dró Kristinn okkur alla leið að bryggju.  Stundum komu fiskkaupmenn austur að Stokkseyri til að kaupa af okkur ýsu, þegar róið var.  Í fyrstu róðrunum á haustin komu margir í fjöruna til að fylgjast með afla, ekki síst konur.  Nú, það kom oft fyrir að maður sá Ingimund labba heim með hendur fyrir aftan bak, þá var hann búinn að gefa allan aflan sinn.  Ingimundur átti mörg börn og var víst ekkert of fjáður maður á þeim tíma.  En svona var hans hjartalag.  Hann fékk ábyggilega launað, sá maður, því hann var mikill afla og happa maður. 

Það mátti heita undantekningalaust, að hann væri aflahæstur á vertíðinni.  Ingimundur fékk oft blessunaróskir frá þessu fólki sem hann gaf hlutinn sinn.  Þó hann væri sjálfur með fullt hús af börnum var hann búinn að gefa hlutinn áður en hann vissi af.  Þá snérist ekki allt um peninga, heldur að koma til móts við fólkið, og fólkinu leið ekki verr þá en nú.  Þá var ekki þessi "stress" og læti".

Mér finnst þessi frásögn afa míns af örláta formanninum lýsa svo vel því örlæti sem við, manneskjur sköpuð í Guðs mynd, eigum að hafa.  Að meta náungann meira en okkur sjálf og vera fús til að miðla með öðrum því sem Guð hefur gefið okkur.  "Vér erum smíð Guðs, skapaðir í Kristi Jesú til góðra verka, sem hann hefur áður fyrirbúið, til þess að vér skyldum leggja stund á þau" stendur í Efesusbréfi 2,10.  Megi Guð gefa okkur náð til þess að vera örlát, og fús til þess að gera öðrum gott.  Því "Guð blessar glaðan gjafara" (2 Kor 9,2b) og "sá lánar Drottni, er líknar fátækum, og hann mun launa honum góðverk hans." 

Að lokum er hérna gullfallegt ljóð eftir Hallgrím Pétursson:

http://krist.blog.is/blog/krist/#entry-1783173

Kær kveðja

Kirkjuskip í Grafarholti

Mikilvægasta bók heimsins

Þýðingarmesta bók veraldar er Biblían.  Hún hefur verið sá steðji sem gagnrýnendur hafa eytt sleggjum sínum á.  Sumir gagnrýnendur halda því fram að Biblían sé morandi af fölsunum, lygum og spádómum sem ekki hafa rætst.  En það er hughreystandi að íhuga að fornleifarannsóknir staðfesta frásagnir Ritningarinnar frekar en hitt.  Frá sjónarhóli vísindanna stendur sá sem trúir á Biblíuna á miklu straustari grunni en fyrir 50 árum.  Trú okkar, sem er allsendis óháð mannlegri þekkingu og framförum í vísindum, hefur samt sem áður unnið stórkostlegan sigur frammi fyrir dómstóli mannlegrar þekkingar.  Biblían, mesta skjal mannkyns, er og mun alltaf verða varnarvirki þjóðfélagslegs, persónulegs og andlegs frelsis.

Biblían til eftirbreytni.  Fyrrverandu rektor Yaleháskólans, William Phelps, sem hefur verið nefndur ástsælasti prófessor Bandaríkjanna, hefur lýst gildi Biblíunnar á eftirfarandi hátt: "Ég hef mikla trú á háskólamenntun fyrir bæði karla og konur en ég tel að biblíufræðsla án skóla sé betri en skóli án biblíufræðslu."  Þúsundir manna um allan heim eru sammála Phelps í þessu efni.  "Hefur minnkandi þekking á Biblíunni haft neikvæð áhrif á siðferði okkar? spyrja sumir.  Já, það skal vera satt og víst!  "Mun hin siðferðislega staða batna ef mennirnir snúa sér enn meir að Biblíunni?"  Já, það er alveg áreiðanlegt.  Sagan hefur sannað það oftar en einu sini.  Sú staðreynd að Biblíur safna oft ryki er ekkert gamanmál þó það sé oft haft í flimtingum.  Lítil stúlka sagði prestinum sínum frá því að nú vissi hún loksins um allt sem væri í Biblíunni.  "Mynd af kærasta systur minnar, uppskrift að húðsmyrslum móður minnar, hárlokkar af mér frá því ég var lítil og ábyrgðarskírteini að úrinu hans pabba.  Allt þetta er í Biblíunni!"  Við getum brosað að barninu en þetta er sorglegur harmleikur.

Gagnrýnendur Biblíunnar  Hversu oft höfum við ekki heyrt þessi orð:  "Uss, Biblían er full af mótsögnum."  Fæstir þeirra sem þessi orð mæla hafa lesið Biblíuna að einhverju ráði.  Það minnsta sem krafist verður af gagnrýnanda er að hann hafi lesið Biblíuna rækilega.  Þar að auki ætti hann að afla sér þekkingar á því hvernig Biblían varð til og öllum þeim kraftaverkum sem tengjast henni.  Ef þú hefur í hyggju að gerast gagnrýnandi er það skylda þín að kynna þér báðar hliðar málsins.  Það er átakanlegt hversu fáir af gagnrýnendum Biblíunnar hafa kært sig um að lesa þær bókmenntir sem sýna fram á sannleiksgildi Biblíunnar.  Þegar ég verð var við slík vinnubrögð leyfi ég mér að gagnrýna gagnrýnandann.  Biblían hefur verið og mun alltaf verða kjarni baráttunnar.  Biblían hefur verið ofsótt öldum saman.  Hún hefur verið brennd á báli.  Það finnast jafnvel Biblíur í dag sem hafa verið bakaðar inn í brauð, svo þær yrðu ekki guðsafneiturum að bráð, sem höfðu það að markmiði að fjarlægja og eyðileggja Orð Guðs.

Jesús Kristur  Boðskapur Biblíunnar er Jesús Kristur.  Saga Ísraelsþjóðarinnar og siðfræðilegt hugmyndakerfi Biblíunnar falla í skuggann af honum.  Biblían er fyrst og fremst saga hjálpræðisáætlunar Guðs sem opinberast í Jesú Kristi.  Ef þú lest Ritninguna og kemur ekki auga á hjálpræðisboðskapinn þá hefur þú farið á mis við hinn eiginlega boðskap hennar.  Þeir sem hafa lesið Biblíuna og eingöngu leitað að Jesú í henni hafa komist að þessu:

Í fyrstu Mósebók er hann friðþægingarfórnin.  Í 4. Mós. er hann kletturinn sem var sleginn.  Í 5. Mós. er hann spámaðurinn.  Í Jósúabók er hann fyrirliðinn fyrir hersveit Drottins.  Í Dómarabókinni er hann bjargvætturinn.  Í Rutarbók er hann hinn himneski lausnarmaður.  Í Kroníkubókunum er hann hinn fyrirheitni konungur.  Í Nehemíabók er hann sá sem endurreisir lýðinn.  Í Esterarbók er hann talsmaðurinn.  Í Jobsbók er hann endurlausnarinn.  Í Sálmunum er hann mitt allt og í öllum.  Í Orðskviðunum er hann fyrirmynd mín og lífsmunstur.  Í Prédikaranum er hann takmark mitt.  Í Ljóðaljóðunum er hann sá sem  gefur mér lífsfyllingu.

Hjá spámönnunum er hann friðarhöfðinginn sem koma skal.  Í guðspjöllunum er hann Kristur sem er kominn til að leita að hinu týnda og frelsa það.  Í Postulasögunni er hann hinn upprisni Kristur.  Í bréfunum er hann Kristur sem situr við hægri hönd föðurins.  Í Opinberunarbókinni er hann Kristur sem mun koma á ný og sá sem stjórnar og stýrir.

Sagan sem Biblían fjallar um.  Boðskapurinn um Jesú Krist frelsara okkar er sú saga sem Biblían fjallar um.  Það er sagan um frelsi, sagan um líf og frið, eilífð og himin.  Allur heimurinn ætti að þekkja sögu Biblíunnar.  En ef fagnaðarerindið er hulið einhverjum í landi okkar í dag er það vegna þess, að þeir hafa aldrei opnað Biblíuna sína, eða vegna þess, að þeir hafa véfengt allt og gagnrýnt í stað þess að leita að sannleikanum.

Saga Ritningarinnar er sagan um hjálpræði þitt og mitt fyrir Jesú Krist.  Ritningin kennir okkur að Kristur kom ekki eingöngu til að boða fagnaðarerindið.  Jesús Kristur er fagnaðarerindið!  Dauði Krists, greftrun og upprisa er saga fagnaðaerindisins og án hennar ert þú glataður og dæmdur.  Biblían segir að það sé aðeins ein leið fyrir syndarann að byggja brú milli mannsins og Guðs, og það sé gegnum Jesú Krist.  Jesús sagði:  "Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið.  Enginn kemur til föðurins nema fyrir mig." (Jóh. 14,6)

Í dag getur þú veitt Jesú Kristi viðtöku og öðlast frið í sál þinni.  Frið í samvisku og frið í hug og hjarta.  Þú getur fengið að reyna þetta á þessari stundu ef þú leyfir Jesú að koma inn í hjarta þitt fyrir trú.

Eftir Billy Graham.  Þýðandi JG.  Herópið 1981.

Þú verður að eignast frið við Guð.

Alla tíð síðan maðurinn varð syndari, hefur það verið hans brýnasta þörf að fá persónulega gert upp við Guð.  Þetta er eðlilegt; því vegna syndarinnar slitnaði sambandið milli Guðs og manna.  Syndin slökkti ljós hins andlega lífs í sálu mannsins og gjörði hann algjörlega óhæfan fyrir himininn.

Þú ert syndari.  Það er í raun og veru ekki neitt fagurmæli, að gefa mönnunum þetta viðurnefni.  En sannleikurinn smjaðrar ekki.  Og þetta er sá einasti titill, sem er fullkomlega viðeigandi fyrir alla byggjendur jarðarinnar.  Í Guðs Orði er þannig sagt: "Því allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð."(Róm. 3,23) - Þú ert einn af þessum "öllum" og þess vegna þarftu að frelsast.

Þú þarft að frelsast, af því að án Krists ert þú andlega dauður.  Guðs orð segir það. "Sá sem ekki hefir Guðs Son hefir ekki lífið." Og Páll skrifar: "Þér voruð dauðir, en Guð hefir gjört yður lifandi með Kristi."  Hann telur sjálfan sig þar með og segir: "En meðal þeirra höfum vér líka allir eitt sinn lifað í holdlegum girndum vorum." (Efesus. 2,1-5)  Þegar maðurinn féll í synd dó hann hinum andlega dauða.  Frá þeim tíma eru öll Adams börn í sjálfu sér andlega dauð.  Það þýðir að í eigin mætti vantar manninn það sem gjörir hann að Guðs barni.  Þess vegna sagði Jesús: "Enginn getur séð Guðs ríki nema hann endurfæðist."  Þú getur verið siðferðisgóður, vandaður í allri hegðun, meðaumkunarsamur og hjálpfús gagnvart nauðstöddum, en þó ekki átt lífið í Guði.  Þess vegna þarfnast þú, að Guð gripi inn í líf þitt.

Þú þarft að frelsast, af því að annars varir reiði Guðs yfir þér.  Reiði Guðs?--- Getur kærleikans Guð orðið reiður?  Var það ekki Hann, sem elskaði svo mikið hinn fallna heim, að Hann gaf Son sinn eingetinn til þess að vera frelsara hans?  Er það ekki Hann, sem leitar þeirra glötuðu þangað til Hann finnur þá, og tekur á móti þeim opnum örmum, sem snúa sér til Hans?  Hefir Hann ekki það hjarta, sem er fullt af meðaumkun og miskunnsemi?  Jú, það hefir Hann.  Það er eilífur sannleikur, að Guð elskar syndarann, en það er einnig sannleikur, að Hann hatar syndina.  Guð hatar syndina, en elskar syndarann, þess vegna vill Hann aðskilja þetta tvennt hvort frá öðru.  Hann vill leysa manninn úr járngreipum syndarinnar og gjöra hann að sigurvegara yfir hinu vonda.  Þú stendur í móti þessum aðskilnaði.  Þú tekur afstöðu með syndinni, þótt reiði Guðs og bölvun hvíli yfir henni.  Þú gjörir sjálfan þig  eitt með syndinni, og svo lengi sem þú gjörir það, varir reiði Guðs yfir þér.

Guð hefur fyrirbúið þér frelsun.  Hann hefur reiðubúið frelsi fyrir alla menn í sínum eingetna Syni Jesú Kristi.  Og hann hefur gjört það svo fullkomið, að engu þarf að bæta við það - aðeins að taka á móti. - Án Jesú Krists er afstaða þín gagnvart eilífðinni vonlaus.  Mannlegur máttur eða ráðsnilli getur ekki hjálpað þér eða eitthvað annað á himni eða jörðu fá ekki frelsað þína glötuðu sál.  En Jesús getur það.  Skaparinn sjálfur steig niður af himnum og íklæddist mynd hins skapaða.  Jesús Guðs Sonur, gjörðist maður.  Og Hann kom ekki einungis til þess að lifa hreinna og heilagara lífi en allir aðrir, heldur:

Hann kom til þess að deyja fyrir þig.  Hann sagði sjálfur: "Mannsonurinn er ekki kominn til þess að láta þjóna sér, heldur til þess að þjóna og til þess að gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga."  Golgata var hans augnarmið, þá strax er Hann yfirgaf hásæti sitt á himnum.  "Því svo elskaði Guð heiminn, að Hann gaf Son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á Hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf."  Það var Guð, sem í elsku sinni hafði þannig fyrirhugað þessa dásamlegu tilhögun frelsisins.  Og sú ráðstöfun Hans var fullgjörð, áður en syndafall mannsins átti sér stað.

Mörgum öldum áður en Jesús fæddist fékk spámaðurinn Jesaja að sjá Hann sem "harmkvælamanninn", og hann lýsti því þannig: "Hann var særður vegna vorra synda og kraminn vegna vorra misgjörða; hegningin, sem þér höfðum til unnið, kom niður á Honum svo að vér fengjum frið, og fyrir Hans benjar urðum vér heilbrigðir.  Vér fórum allir villir vega sem sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á Honum." (Jes. 53,5-6)  Það er sannleikur, að "Kristur er dáinn fyrir oss meðan vér enn vorum í syndum vorum." (Róm. 5,8)  Hann gerði það, sem enginn annar gat gjört.  Hann tók á sig syndir vorar með öllum þeim sársauka, kvöl og bölvan sem  syndinni er samfara. "Hann var gjörður að synd vor vegna til þess að vér skyldum verða réttlæti Guðs í Honum."

Hann er einnig upprisinn frá dauðum.  Gröfin og dauðraríkið gátu ekki haldið hinum heilaga.  Höfðingi dauðans var ráðvilltur og magnlaus gagnvart Honum.  Fangelsið braut Hann niður og lyklana tók Hann með sér.  Ég var dauður, en sjá , lifandi er ég um aldir alda; og ég hefi lykla dauðans og heljar." (Op. 1,18)  Frelsari þinn hefur þannig unnið fullkominn sigur yfir öllum óvinum sínum.  Syndina og hið holdlega hugarfar sigraði Hann algjörlega.  Heimsandinn og Djöfullinn höfðu ekkert vald yfir Honum.  Og að síðustu "afmáði Hann dauðan, en leiddi í ljós lífið og ódauðleikann."  Og sigurinn hefur Hann unnið til þess að göra þig einnig að sigurvegara.  "Hann, sem vegna misgjörða vorra var framseldur og vegna réttlætingar vorrar uppvakinn." (Róm.4,25)

Gef líf þitt honum sem dó fyrir þig og greiddi gjaldið fyrir syndir þínar.

 

 

Mótmæla „hatursorðræðu Útvarps Sögu“

Þjóðsöngurinn

Það er mikill heiður að tilheyra þjóðríki sem opinberlega og með löggjöf sinni og Stjórnarskrá styður og verndar Kristna trú.  Einn af þeim þáttum sem Íslendingar hafa tekið upp til að heiðra kristna trú, er hinn Íslenski Þjóðsöngur.  Er hann saminn af Mattíasi Jochumssyni með lagi Sveinbjörns Sveinbjörnssonar.  Heitir ljóð það sem Þjóðsöngurinn er byggður á "Lofsöngur". En það er hann svo sannarlega því í honum er hin fegursta lofgjörð þjóðar til skapara síns, Guðs Almáttugs skapara himins og jarðar.  Þjóðsöngurinn gegnur oftast undir heitinu "Ó Guð vors lands" sem er fyrsta ljóðlína hans.  Hversu stórkostlegt er það ekki þegar þjóðríki tekur afstöðu með skapara sínum og lýsir því yfir að það vilji styðja og standa vörð um trú á hann.

Ég birti hér ljóðlínur þessa fallega lags, sem á svo áhrifaríkan hátt lýsir lofsöng Íslenskrar alþýðu til Guðs skapara síns.

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár
og þúsund ár dagur, ei meir:
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár,
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.

Ó, guð, ó, guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár
Íslands þúsund ár
voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár
Íslands þúsund ár
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.

Krossinn vísdómur Guðs og kærleikur

Viljir þú vita eitthvað sem lýtur að eilífum vísdómi Guðs skaltu aðgæta krossinn. Þar sérðu huga hins eilífa við lausn eilífðarvanda. Hvernig getur Guð verið réttsýnn og jafnframt fyrirgefið einhverjum á sama tíma? Hvernig getur hann sameinað réttlæti og miskunn, heilagleik og kærleika? Er slíkt mögulegt? Svarið er krossinn! Þess vegna hrósar Páll sér af krossinum. Hann sá hluti sem hann hafði hvergi annarsstaðar augum litið. Hann var frómur farísei sem rannsakaði Ritningarnar, og hann taldi sig vita allt um Guð, en hér uppgvötvaði hann að hann vissi ekkert. Það er hér sem hann sér vísdóm Guðs, útbúa leið, að Guð gæti áfram verið Guð en samt fyrirgefið syndaranum.
Hér birtist viska Guð, náð hans og áform, miskun hans og umhyggja. En ég sé annað. Óbreytileika Guðs. Að Guð breytist ekki og hann getur ekki breyst. Menn sníða sér guð sem breytist með tískuvindum og veðri. Sá Guð tekur breytingum öld fram af öld með vísindaþekkingu og heimspekivangaveltum. Þetta er ekki Guð Biblíunnar því hann stendur óhagganlegur – óbreytanlegur. Það er á einum stað í sögunni allri, og í öllum alheimi þar sem þú sérð óbreytanleika Guðs, hvergi eins skýrann og klárann. Það er á krossinum! Þarna þjáist hans eigin Sonur. Mun Guð breyta sér? Ætlar hann að sýna mildi? Nei, Guð segir að hann muni refsa synd. Og jafnvel þegar hans eigin Sonur verður fulltrúi syndara stendur hann við orð sín. Hann slakar ekki á refsingunni þó að Sonur hans eigi hlut að máli. Þannig er óbreytileiki Guðs og allir hans vegir fullkomnir út í ystu æsar! En þetta leiðir hugann að því undursamlegasta af öllu – kærleika Guðs í okkar garð. Það er því engin furða að postulinn segi við hina kristnu í Rómaborg:
“En Guð auðsýnir kærleika sinn til vor, þar sem Kristur er fyrir oss dáinn meðan vér enn vorum í syndum vorum.” (Róm. 8.8)
Hvernig sérð þú kærleika Guðs í krossinum? Margur nútíma maðurinn segir sem svo: “já, þó að menn hafi hafnað syni Guðs og myrt hann, fyrirgefur Guð þeim í kærleika sínum.” Jú, það er vissulega hluti af þessu en sá minnsti. Það er ekki hinn raunverulegi kærleikur Guðs. Því Guð var ekki hlutlaus, óvirkur áhorfandi þegar Sonur hans dó á krossinum. Guð horfði bara af himni og sá mennina drepa sinn eigin son og sagði: “Allt í lagi, ég ætla að fyrirgefa þeim.” Þannig líta margir á þetta í dag. Við teljum okkur svo merkileg og mikil. En það voru ekki við sem leiddum Son hans á krossinn. Það var Guð, sem gerði það samkvæmt fyrirhuguðu áformi sínu og ráði.
Ef þig langar til að kynnast hvað kærleikur Guðs merkir, skaltu lesa það sem páll skrifaði í Rómverjabréfinu 8.3. “Það sem lögmálinu var ógerlegt, að því leyti sem það mátti sín einskis fyrir holdinu, það gjörði Guð. Með því að senda sinn eigin son í líkingu syndugs manns gegn syndinni, dæmdi Guð syndina í manninum.” Guð dæmdi syndina í líkama síns eigin Sonar.
Þetta er kærleikur Guðs! Lestu einnig spádóminn dásamlega um það sem geriðst á Golgatahæð hjá Jesaja 53. Taktu eftir endurtekninngunum: “En vorar þjáningar voru það sem hann bar, og vor harmkvæli, er hann á sig lagði. Vér álitum hann refsaðan af Guði og lítillættann..” 4 vers.... En Drottni þóknaðist að kremja hann með harmkvælum.. 10 vers. Þetta er ekkert annað en hárnákvæm lýsing á því sem gerðist á krossinum! Lestu samantekt Páls á þessum atburði í 2. Kor. 5.21. “Þann sem þekkti ekki synd, gjörði hann að synd vor vegna...”
Er ykkur ljóst hvað ég er að fara? Gallinn er sá að heimurinn allur er andlega blindur og ráfar í myrkri. Guð hefur gert sinn eingetna Son að synd fyrir okkur, þó hann syndlaus væri, til þess að hann gæti fyrirgefið okkur, “þannig að við yrðum rættlæti Guðs í honum.” Hvað þýðir þetta allt? Ég tek aðra tilvísun frá Páli postula í Rómverjabréfinu 8.32, sem lýsir, hví hann metur krossinn svo mikils. Hann (Guð) sem þyrmdi ekki sínum eigin syni, heldur framseldi hann fyrir oss alla.” Þetta er undursamleg lýsing á því sem gerðist á krossinum. Í stórkostlegum kærleika sínum gagnvart okkur, gaf Guð, sinn elskaða, eingetna Son í dauðann á krossinum. Hann hafði aldrei óhlýðnast honum og aldrei gert nokkrum manni minnsta mein. Taktu eftir hvað hann segir:
“Hann sem þyrmdi ekki sínum eigin syni.”
Hann meinar að Guð hafði gert það deginum ljósara, að hann mundi refsa syndinni með því að hella úr skálum reiði sinnar. Hann ætlaði að refsa syndinni með dauða mannanna. Laun syndarinnar er dauði og það merkir endalausann, eilífan dauða. Og postulinn segir okkur, að eftir að hann (Guð hafði lagt syndir okkar á sinn eigin Son á krossinum, var honum engin vægð sýnd í refsidómnum. Guð sagði ekki: “Jú, vegna þess að hann er sonur minn ætla ég að milda refsinguna og hlífa honum dálítið. Ég get ekki gert þetta við minn eigin Son. Ég get ekki skoðað hann sem syndara. Ég get ekki slegið hann.”
Guð sagði þetta ekki. Hann framkvæmdi allt sem hann hafði sagt. Hann hlífði honum í engu. Hann þyrmdi ekki sínum eigin Syni. Hann úthellti allri sinni guðlegu reiði yfir sinn eigin, elskaða son. Og þú heyrir Soninn hrópa í angist: “Guð minn, Guð minn hví hefur þú yfirgefið mig? Hann dó þegar hjarta hans bókstaflega brast. Jóhannes segir okkur að þegar hermaðurinn stakk spjótinu í síðu hans: “Rann jafnskjótt út blóð og vatn.” (Jóh. 19.34) Hjartað brast og blóðið varð kökkur – blóðvatn og blóðvdrefjar runnu út – vegna þess að hjartað bókstaflega rifnaði. Sprakk, af angist af völdum reiði Guðs sem skall á honum, og sökum aðskilnaðar við föðurinn. Þetta er kærleikur Guðs.
Þetta vinur minn, er kærleikur Guðs gagnvart þér syndaranum. Hann horfir ekki á hlutlaus og segir: “Ég fyrirgef þér þrátt fyrir það sem þú gerðir Syni mínum.” Nei hann ljóstar sjálfur Son sinn. Hann gerir það við Soninn sem ég og þú gætum aldrei gert. Hann úthellir sinni eilífur reiði yfir hann og hylur ásjónu sína fyrir honum.. þetta gerði hann svo að refsingin bitnaði ekki á okkur og við höfnum ekki í helvíti um alla eilífð.
Þetta er kærleikur Guðs!
Þetta er undur, stórmerki og dýrð krossins, að Guð refsaði sínum eigin Syni, svo að hann þyrfti ekki að hegna mér og þér. Þetta gerðist einnig til að boðskapur krossins yrði prédikaður, sem er þessi: “Trú þú á Drottinn Jesú og þú munt verða hólpinn og heimili þitt.” (Postulasagan 16.31) Trúðu að hann hafi dáið þínum dauða, borið þína refsingu, þjáðst í þinn stað, og öll þín harmkvæli lögð á hann. Um leið og þú beinir trú þinni að Jesú Kristi færðu fyrirgefningu. Þetta er hrós og dýrð krossins. Guð í vísdómi sínum lagði þennan veg, og kærleikur hans hratt þessu í framkvæmd, þrátt fyrir hið háa gjald er hann varð að greiða. Sonur hans gekk fús í dauðann til þess að þú og ég mættum hljóta fyrirgeningu synda okkar og verða Guðs borð.

Eftir D. Martyn Lloyd- Jones (1899-1981) frá Wales á Bretlandi.

Gefðu að móðurmálið mitt, minn Jesús þess ég beiði, frá allri villu klárt og kvitt krossins orð þitt út breiði um landið hér, til heiðurs þér, helst mun það blessun valda, meðan þín náð lætur vort láð lýði og byggðum halda
Hallgrímur Pétursson

Við grafhvelfingu Jesú

Slegið á Samhjálparhönd

Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í dag.  Finnst mér við hæfi að birta hana hér því umfjöllunarefni greinarinnar á erindi við alla sem láta sér kristilegt hjálparstarf varða.

Slegið á Samhjálparhönd.     Eftir Börk Gunnarsson.

Á síðasta borgarstjórnarfundi samþykkti meirihlutinn í borginni að velferðarsvið borgarinnar tæki yfir reksturinn á götuskýli fyrir utangarðsfólk.  Samhálp hefur rekið það undanfarin ár.  Að þeirra sögn hafa þeir þurft að borga með sér þar sem tilboð þeirra hafði verið svo lágt síðast.  Í reksturinn buðu þeir því aðeins hærra núna.  Hjálpræðisherinn bauð einnig í verkið og var tilboð þeirra mjög svipað og tilboð Samhjálpar.  Velferðarsvið borgarinnar fær þessi tilboð í hendurnar og býður svo sjálft í verkið, mjög svipað tilboðum hinna, nema rétt aðeins undir. 

Þetta hlýtur að vera löglegt fyrst velferðarsviðið treysti sér til að gera þetta svona, en ekki er það siðlegt.  Á almennum markaði væri örugglega ekki hægt að biðja um tilboð í verkefni sem lögbundið væri að bjóða út og þegar það er komið, bjóða þá sjálfur aðeins lægra og taka vekefnið sjálfur.  Þetta lyktar af leiðindapólitík, þar sem pólitísku fulltrúarnir geta sagt opinberlega að þeir hafi tekið lægsta tilboðinu þótt það hafi verið nánast jafnhátt.  Í ofanálag við að hafa tilboðið aðeins rétt undir hinum aukast líkurnar á því að reka þetta undir kostnaðaráætlun sinni og geta þá komið fram að reynslutímanum loknum og stært sig af því.  En í sjálfu sér var munurinn það lítill á tilboðunum að það er eiginlega ekki hægt að not það sem rök með því að ryðjast inn í reksturinn og taka hann yfir sjálfir, og þar mað auka enn við fleiri borgarstarfsmenn.  Hæsta tilboðið var rúm 81 milljón en það lægsta tæp 81 milljón.  Það býr eitthvað annað að baki. 

Hér grunar mann að fordómar séeu gagnvart kristnum uppruna þeirra hjálparsamtaka sem buðu í reksturinn.  Annað þeirra hefur rekið skýlið með góðum árangri, unnið traust útigangsmannanna og rekið það með svo litlum tilkostnaði borgarinnar að samtökin þurftu að borga með sér. 

Fordómar gagnvart kristnu fólki hjá trúleysingjum eru frekar hvimleiðir.  Auðvitað er hægt að skilja það að þeir sem trúa á pítsu dagsins í dag og hamborgara morgundagsins eigi erfitt með að skilja fólk sem trúir á eitthvað sem nær lengra en morgundagurinn.  En þó að það sé hægt að skilja þá sem hafa gert magann að meistara sínum í lífinu þá vill maður ekki samþykkja fordóma þeirra gagnvart þeim sem hafa fundið annan tilgang. 

Það hefði verið auðvelt í minnihluta í verferðarráði að ráðast á meirihlutann í því klúðri sem þeir hafa margoft framkvæmt síðan ég steig þarna inn.  En fram að þessu hef ég ekki efast um að vilji meirihlutans hafi verið góður og löngun til að gera hlutina vel hafi verið tær og einlægur.  En í málinu með götuskýlið er vilji þeirra augljóslega ekki góður, þeir hafa ekki hagsmuni utangarðsfólksins í huga, heldur sinn eigin pólitíska rétttrúnað.  Það má vel vera að Nigella Lawsen sé merkilegri en Jesús Kristur (höfundur þessarar bloggsíu er ósammála því), það má vel vera að Gordon Ramsays sé merkilegri spámaður en Móses (höfundur bloggsíðu aftur ósammála.  Vinsamlegt innskot bloggara).  En þegar meirihlutinn í borgarstjórn er farinn að leyfa fordómum sínum gagnvart kristinni hjálparhönd að stjórna ákvörðunum sínum gagnvart kristinni hjálparhönd að stjórna ákvörðunum sínum þá er þessi meirihluti farinn að hegða sér heimskulega.  Maður slær ekki á hjálparhönd, jafnvel þótt það sé Samhjálparhönd.

Höfundur er varaborgarfulltrúi og stjórnarmaður í velferðarráði Reykjavíkurborgar.

 

 

Feminstar fremja lögbrot með því að reyna að hrekja burt bænahópinn Lífsvernd.

Sú frétt kom á Stöð 2 núna rétt áðan að reynt hafi verið að hrekja burtu bænahópinn Lífsvernd, sem komið hefur saman fyrir utan kvennadeild Landsspítalans undanfarna þriðjudaga.  Sást í fréttinni lítill hópur biðjandi fólks en hjá stóð fólk sem var augsýnilega að mótmæla, var ein konan berbrjósta.  Kom fram í vitali við hana að hún væri að tengja mótmæli sín við "free the nipple átakið".  En það er óskylt fyrirbæri sem ætlað er að vinna á móti hefndarklámi.  Með öðrum orðum voru feministar að reyna að hrekja burtu lítinn bænahóp sem vildi biðja til Guðs að fóstureyðingum mættu hætta.  Ætlunin var að mótmæla nærveru Lífsréttar við Fæðingardeild Landspítalans og bænum þeirra, sagði ofangreind kona sem rætt var við að hún vildi með þessum mótmælum sínum verja rétt kvenna til þess að ráða yfir eigin líkama.

Ég vil segja að mér finnst þetta hneykslanleg framkoma við fókið í bænahópnum.  Fólk á rétt á því samkvæmt lögum að koma saman og biðja eða koma saman til fundarhalda svo fremi sem öryggi náungans sé ekki ógnað.  Yfirráðaréttur kvenna yfir eigin líkama er eitt og réttur ófædds barns til lífs er annað.  Það er óréttlætanlegt að ófætt barn (fóstur) sé deytt í móðurkviði og það oft vegna léttvægra ástæðna.  Lítið fóstur hefur sínar tilfinningar og sársaukaviðbrögð, það hafa rannsóknir fyrir löngu sýnt fram á.  Fóstureyðing er grimmileg eyðing á mannslífi. Fóstureyðing er brot á einu boðorða Guðs sem segir "Þú skalt ekki morð fremja".2 Mós 23,13

Kristið fólk.  Snúumst á sveif með bænahópnum Lífsvernd og biðjum fyrir ófæddum börnum í móðurkviði að lífséttur þeirra sé virtur, að fóstureyðingar verði ekki leyfðar á Íslandi.  Biðjum fyrir öllum barnshafandi konum á Íslandi að þær taki ekki þá ákvörðun að láta eyða fóstri.  Biðjum einnig að deyðing barna með Downs syndrom verði hætt.  Að síðustu vil ég segja að orð mín kunna að hljóma dæmandi gagnvart vissum hóp kvenna, en ég vil benda á að Guð er góður, hann vill okkur allt hið besta.  Hann "sendi son sinn eingetinn til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf".  Jóhannes 3:16  Guð er fyrirgefandi Guð, hann rekur engan frá sér sem til hans kemur.  Hann er fús að fyrirgefa syndir komi maður til hans og með iðrandi hjarta.

Biblían og Jesús.

Í tilefni þess að í dag er Pálmasunnudagur finnst mér við hæfi að birta grein úr smáriti sem vinur minn og þjónn fagnaðarerindisins setti saman og sendi mér.  Það byrjar á því þegar lærisveinarnir eru á göngu með frelsara sínum eftir upprisu hans frá dauðum.  Sögðu þeir eftir að hann hafði talað við þá og hann var farinn frá þeim:  (Byrjar hér greinin)."Brann ekki hjartað í okkur meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum".  Lúkas 24.32

Áður en Jesús fór til himins flutti hann mögnuðustu Biblíufræðslu er um getur í víðri veröld. 24 kafli Lúkasarguðspjalls greinir frá því þegar Jesús upprisinn frá dauðum birtist lærisveinum sínum þar sem þeir voru samankomnir í Jerúsalem.  Lestu þennan kafla.  

1- Öll biblían er um Jesú.  Jesús kynnti algjörlega nýtt viðmið við túlkun á Orði Guðs sem breytti gangi sögunnar.  "Svo er skrifað," sagði hann "að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi, og prédikað skuli í nafni hans öllum þjóðum iðrun til fyrirgefningar synda og byrja í Jerúsalem." (Lúkas 24:47)  Höfuðumræðuefni Biblíunnar er ekki andlegs eðlis, siðfræði, heimspeki eða sagnfræði.  Allt þetta er í öðru sæti en Jesús skipar efsta sæti.  Biblían snýst fyrst og fremst um persónu og starf Jesú.  Konungar, konungsríki, fórnir, meðalgöngumenn, bjargvættir og vísdómur sem við lesum um í Gamla testamentinu, bendir allt á Jesú Krist.  Hann er meiri en allir konungar og heimsveldi.  Hann gaf sjálfan sig sem hina fullkomnu fórn til að frelsa okkur frá syndinni.  Hann er eini meðargangarinn milli Guðs og manna.  Hann er lind og uppspretta sannleikans.

Í Lúkasarguðspjalli 24.13-49 er því lýst hvernig Jesús kenndi Biblíuna. "Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það, sem um hann er í öllum ritningunum." (Lúk.24.27)  Biblían verður óskiljanleg nema hún tengist Jesú.

2 - Biblían er eina bókin frá Guði.  "Að rætast ætti allt það sem um mig er ritað í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum." (Lúk 24.44)  Sökum fjölmargra uppfylltra spádóma og þar á meðal þeirra sem snerta Jesú sjálfan, vitum við að Biblín er bók Guðs.  25 prósent Gamla testamentisins eru spádómar er segja iðulega og ýtarlega fyrir um framtíðina.  Enginn nema Guð þekkir framtíðina og aðeins Guð einn stjórnar framtíðinni.  Og aðeins Guð getur gert framtíðina að veruleika.  Sönnunarbyrðin hvílir á vantrúarmanninum.  Ef Guð er ekki höfundur Biblíunnar - Hver þá?  Hver gat vitað að Jesús mundi fæðast í Betlehem af ungri mey og verða krossfestur sem fulltíða maður?  Það er hægt að læra ýmislegt af öðrum bókum, rithöfundum og kennurum, en við verðum að leita til Biblíunnar og spyrja: Hvað segir Guð?  Það eru til tonn af bókum um Guð en aðins ein bók er eftir Guð.

3 - Auðmýkjum okkur undir kennivald Biblíunnar.  Enginn lærisveina Jesú reyndi að koma sinni eigin skoðun að þegar Jesús var að útlista Biblíuna í Lúkas 24.  Við heyrum ekki Tómas segja: "Herra, ég tel að Jesaja 53 sé myndlíking."  Í rauninni er aðeins um tvenns konar viðhorf að ræða varðandi Orð Guðs.  Annnað hvort hreykir þú þér upp yfir það eða beygir þig undir það.  Ef ég set mig yfir Biblíuna ákveð ég hvað hún hefur að segja, og vinsa úr henni hverju skal halda og hverju sleppa.  Þá verður Biblín eins og hver önnur bók með skiptar skoðanir á hlutunum.  Ég er einnig um leið að ritskoða Biblíuna og breyta henni.  Ef Biblían er mér æðri hlýti ég kennivaldi hennar og myndugleika.  Ég hlusta á Orð Guðs og hlýði úrskurði Biblíunnar.  Með slíkri afstöðu er Biblín til þess að breyta mér.  Það er markmið hennar.

4-Biblían er fyrir okkur en hún er ekki um okkur.  Í bæninni tölum við við Guð.  Guð talar við okkur í Biblíunni.  Þegar við opnum Biblíuna gefum við okkur undir valdsvið Guðs orðs, þannig að við getum vitað, hvernig við eigum að lifa að vilja Guðs.  Guð býður lýð sínum mikla uppörvun, huggun og visku.  Og við getum fundið fögnuð og fyrirgefningu í Jesú Kristi. Lærisveinarninr nutu tvímælalaust mikillar blessunar af Biblíuskýringum Jesú í Lúkasi 24.  Það var þó ekki kjarni málsins.  Jesús fól þeim ákveðið hlutverk.  "Þér eruð vottar þessa." (Lúk 24.48)  Biblían fjallar um Jesú.  Fagnaðarboðskap, sem vert er að miðla örðum.  Til að verða kröftugur boðberi Jesú Krists, er nauðsynlegt að skilja hvað Biblían snýst um.  Orð Guð er sverð (Hebreabr.4.12).  Tvíeggjað, beitt eggvopn getur verið hættulegt sé það meðhöndlað ógætilega.  Þú þarft ekki guðfræðigráðu til að segja náganna þínum frá Jesú,  En skorti þig sjálfan skilning á fagnaðarerindinnu, verður næsta torvelt að skila því til annara.

5- Án Heilags Anda getum við ekki skilið Biblíuna.  Eftir að hafa brýnt lærisveinana að kunngera fagnaðarboðskapinn "öllum þjóðum" -Sem hlýtur að hafa verið spennandi viðgangsefnin fyrir þennana fámenna hóp - segir Jesús þeim að bíða!  Blómlegt kristniboð, trúboðsstarf, Biblíulestur og rannsókn þarfnast nærveru Heilags Anda.  Jesús hafði sagt lærisveinunum það sem þeir þurftu að vita, en þeir gátu ekkert gert með þessa vitneskju, fyrr en kraftur Heilags Anda mætti þeim til að þjóna Jesú. 

Hvað þarf til að skilja Ritningarnar?  Heilagur Andi verður að auðmýkja hjarta þitt og sinni og opna huga þinn.  Biblían öll er innblásin af Heilögum Anda og þessi sami Heilagi Andi opnar einmitt Ritningarnar fyrir okkur.  Ég hafði enga löngun að lesa Biblíuna, og því síður að skilja hana.  Það var ekki fyrr en Heilagur Andi breytti hjarta mínu.  Eftir þá undursamlegu umbreytingu verð ég ekki að lesa Biblíuna - ég vil lesa hana.  Vegna áhrifa og nærveru Heilags Anda í lífi mínu langar mig að lesa Biblíuna.  Þetta er því ekki skylduverk.

Hvernig veistu að þú hefur réttan skilning á Biblíunni?  Ef þú opnar hana og lest eitthvað hugsunarlaust án bænar og Jesús virðist hvergi sjáanlegur, hefur þú tekið skakka beygju.  Hagnýt, gaumgæfin Biblíuathugun, ígrundun orðsins og lestur getur af sér hatur á synd og kærleika til Jesú.  Þú trúir á Jesú og þú villt hlýða honum og fylgja.  Þegar erfiður staður mætir þér í Biblíunni skaltu treysta Jesú.  Fylgdu sannleikanum hvert sem hann leiðir og þá muntu treysta Biblíunni og elska Jesú.  Rannsakaðu og lestu Guðs orð fyrir sjálfan þig og leyfðu því að umskapa líf þitt.  En þú skalt ekki geyma þetta eingöngu fyrir sjálfan þig.  Gefðu öðrum hlut með þér í þessu dýrmæta og stórkostlega fjársjóði.

Mark Driscoll - Ljós af himni 2015.

Virðing við kristna trú á undanhaldi.

Samkvæmt frétt á Mbl.is kom fram að á Skátaþingi sem stóð yfir á Selfossi í dag hafi verið samþykkt tillaga að breyttu orðalagi skátaheitisins .  Snerist þessi breyting um að skátar geti valið um að strengja heit við Guð eða samvisku sína, einnig að valkvætt sé hvort notast sé við orðið ættjörð eða samfélag.  Umrætt heit hefur hljóðað svo:

"Ég lofa að gera það sem í mínu valdi stend­ur til þess; að gera skyldu mína við Guð og ætt­jörðina, að hjálpa öðrum og að halda skáta­lög­in."

Finnst mér það mikil hneysa að þessi ákvörðun hafi verið tekin á skátaþingi.  Var sú skýring gefin á þessu að færa ætti skátana meira inn í nútímann og að opna fyrir alla hvort sem þeir trúa eða ekki á Guð eða hvaða guð þeir trúa á.  Það er sífellt verið að ýta trúnni eins og til hliðar í samfélagi okkar, sérstaklega frá börnum á grunnskólaaldri.  Heit þetta er samofið sögu og menningu skátastarfsins.  Þetta heit sýnir að skátahreyfingin hefur verið stofnuð með grundvallarhugsjónir kristinsdómsins að leiðarljósi sem er að standa sig í mannlegu samfélagi, að rétta öðrum hjálparhönd og koma vel fram við aðra. 

Þeir sem að skátahreifingunni koma ættu ekki að skammast sín fyrir að láta  Guð vera ávallt nefndan þegar börn og unglingar fara með skátaheitið.  Það að líta til tíðarandans og láta hugmyndir manna sem fráhverfir eru kristinni trú ráða ferð er rangt.  Slíkar hugmyndir eru undir yfirskini "mannréttinda" og ganga út á það að helst eigi að ýta kristinni trú undir teppi vegna þess að hugsanlega eru einhver börn sem eiga vantrúaða foreldra eða foreldra annarra trúarbragða.  Kristin trú og boðorðin 10 eru veganesti sem öllum börnum og unglingum er hollt að hafa fyrir lífsgöngu sína.

Þurfa ekki að strengja guði heit