Þú verður að eignast frið við Guð.

Alla tíð síðan maðurinn varð syndari, hefur það verið hans brýnasta þörf að fá persónulega gert upp við Guð.  Þetta er eðlilegt; því vegna syndarinnar slitnaði sambandið milli Guðs og manna.  Syndin slökkti ljós hins andlega lífs í sálu mannsins og gjörði hann algjörlega óhæfan fyrir himininn.

Þú ert syndari.  Það er í raun og veru ekki neitt fagurmæli, að gefa mönnunum þetta viðurnefni.  En sannleikurinn smjaðrar ekki.  Og þetta er sá einasti titill, sem er fullkomlega viðeigandi fyrir alla byggjendur jarðarinnar.  Í Guðs Orði er þannig sagt: "Því allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð."(Róm. 3,23) - Þú ert einn af þessum "öllum" og þess vegna þarftu að frelsast.

Þú þarft að frelsast, af því að án Krists ert þú andlega dauður.  Guðs orð segir það. "Sá sem ekki hefir Guðs Son hefir ekki lífið." Og Páll skrifar: "Þér voruð dauðir, en Guð hefir gjört yður lifandi með Kristi."  Hann telur sjálfan sig þar með og segir: "En meðal þeirra höfum vér líka allir eitt sinn lifað í holdlegum girndum vorum." (Efesus. 2,1-5)  Þegar maðurinn féll í synd dó hann hinum andlega dauða.  Frá þeim tíma eru öll Adams börn í sjálfu sér andlega dauð.  Það þýðir að í eigin mætti vantar manninn það sem gjörir hann að Guðs barni.  Þess vegna sagði Jesús: "Enginn getur séð Guðs ríki nema hann endurfæðist."  Þú getur verið siðferðisgóður, vandaður í allri hegðun, meðaumkunarsamur og hjálpfús gagnvart nauðstöddum, en þó ekki átt lífið í Guði.  Þess vegna þarfnast þú, að Guð gripi inn í líf þitt.

Þú þarft að frelsast, af því að annars varir reiði Guðs yfir þér.  Reiði Guðs?--- Getur kærleikans Guð orðið reiður?  Var það ekki Hann, sem elskaði svo mikið hinn fallna heim, að Hann gaf Son sinn eingetinn til þess að vera frelsara hans?  Er það ekki Hann, sem leitar þeirra glötuðu þangað til Hann finnur þá, og tekur á móti þeim opnum örmum, sem snúa sér til Hans?  Hefir Hann ekki það hjarta, sem er fullt af meðaumkun og miskunnsemi?  Jú, það hefir Hann.  Það er eilífur sannleikur, að Guð elskar syndarann, en það er einnig sannleikur, að Hann hatar syndina.  Guð hatar syndina, en elskar syndarann, þess vegna vill Hann aðskilja þetta tvennt hvort frá öðru.  Hann vill leysa manninn úr járngreipum syndarinnar og gjöra hann að sigurvegara yfir hinu vonda.  Þú stendur í móti þessum aðskilnaði.  Þú tekur afstöðu með syndinni, þótt reiði Guðs og bölvun hvíli yfir henni.  Þú gjörir sjálfan þig  eitt með syndinni, og svo lengi sem þú gjörir það, varir reiði Guðs yfir þér.

Guð hefur fyrirbúið þér frelsun.  Hann hefur reiðubúið frelsi fyrir alla menn í sínum eingetna Syni Jesú Kristi.  Og hann hefur gjört það svo fullkomið, að engu þarf að bæta við það - aðeins að taka á móti. - Án Jesú Krists er afstaða þín gagnvart eilífðinni vonlaus.  Mannlegur máttur eða ráðsnilli getur ekki hjálpað þér eða eitthvað annað á himni eða jörðu fá ekki frelsað þína glötuðu sál.  En Jesús getur það.  Skaparinn sjálfur steig niður af himnum og íklæddist mynd hins skapaða.  Jesús Guðs Sonur, gjörðist maður.  Og Hann kom ekki einungis til þess að lifa hreinna og heilagara lífi en allir aðrir, heldur:

Hann kom til þess að deyja fyrir þig.  Hann sagði sjálfur: "Mannsonurinn er ekki kominn til þess að láta þjóna sér, heldur til þess að þjóna og til þess að gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga."  Golgata var hans augnarmið, þá strax er Hann yfirgaf hásæti sitt á himnum.  "Því svo elskaði Guð heiminn, að Hann gaf Son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á Hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf."  Það var Guð, sem í elsku sinni hafði þannig fyrirhugað þessa dásamlegu tilhögun frelsisins.  Og sú ráðstöfun Hans var fullgjörð, áður en syndafall mannsins átti sér stað.

Mörgum öldum áður en Jesús fæddist fékk spámaðurinn Jesaja að sjá Hann sem "harmkvælamanninn", og hann lýsti því þannig: "Hann var særður vegna vorra synda og kraminn vegna vorra misgjörða; hegningin, sem þér höfðum til unnið, kom niður á Honum svo að vér fengjum frið, og fyrir Hans benjar urðum vér heilbrigðir.  Vér fórum allir villir vega sem sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á Honum." (Jes. 53,5-6)  Það er sannleikur, að "Kristur er dáinn fyrir oss meðan vér enn vorum í syndum vorum." (Róm. 5,8)  Hann gerði það, sem enginn annar gat gjört.  Hann tók á sig syndir vorar með öllum þeim sársauka, kvöl og bölvan sem  syndinni er samfara. "Hann var gjörður að synd vor vegna til þess að vér skyldum verða réttlæti Guðs í Honum."

Hann er einnig upprisinn frá dauðum.  Gröfin og dauðraríkið gátu ekki haldið hinum heilaga.  Höfðingi dauðans var ráðvilltur og magnlaus gagnvart Honum.  Fangelsið braut Hann niður og lyklana tók Hann með sér.  Ég var dauður, en sjá , lifandi er ég um aldir alda; og ég hefi lykla dauðans og heljar." (Op. 1,18)  Frelsari þinn hefur þannig unnið fullkominn sigur yfir öllum óvinum sínum.  Syndina og hið holdlega hugarfar sigraði Hann algjörlega.  Heimsandinn og Djöfullinn höfðu ekkert vald yfir Honum.  Og að síðustu "afmáði Hann dauðan, en leiddi í ljós lífið og ódauðleikann."  Og sigurinn hefur Hann unnið til þess að göra þig einnig að sigurvegara.  "Hann, sem vegna misgjörða vorra var framseldur og vegna réttlætingar vorrar uppvakinn." (Róm.4,25)

Gef líf þitt honum sem dó fyrir þig og greiddi gjaldið fyrir syndir þínar.

 

 

Mótmæla „hatursorðræðu Útvarps Sögu“

Ríkisstjórnin stöðvi framkvæmdir strax á Hlíðarendasvæðinu.

Samkvæmt frétt á Mbl.is í gær hófust framkvæmdir á Hlíðarenda kl níu í gær- morgun.  Það er augljóst að Borgarstjórn og Valsmenn og fleiri sem að framkvæmdunum standa ætla ekki að virða pólitískt samkomulag um að flugvöllurinn verði látinn í friði á meðan Rögnunefndin svonefnda er enn starfandi.  Er þetta mikið skeytingarleysi gagnvart flugrekstraraðilum sem hafa aðstöðu á svæðinu og hafa sagt að neyðarflugbrautin svokallaða sé nauðsynleg til að tryggja öryggi og notagildi vallarins. 

Forsætisráðherra, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson sagði á flokksþingi Framsóknarflokksins "að grípa þurfi til varna fyrir Reykjavíkurflugvöll".  Ég vil segja að nú er tíminn og tækifærið til að grípa inn í atburðarásina og stöðva framkvæmdir á Hlíðarendasvæðinu.  Ef það er ekki gert munu mikil verðmæti fara í súgin þar sem notagildi flugvallarins skerðist og mikil röskun verður á starfsemi flug- tengdra fyrirtækja á svæðinu því áframhaldandi framkvæmdir munu þýða eyðileggingu fasteigna á svæðinu. 

Fyrir 2-3 dögum síðan kom frétt í sjónvarpinu að til athugunar væri hjá Rögnunefndinni hugsanleg staðsetning Reykjavíkurflugvallar á Hvassahrauni, kom fram að kostnaður við slíkan flugvöll yrði minni en við uppsetningu hraðlestar á milli Höfuðborgarsvæðisins og Keflavíkurflugvallar.  Ég vil segja að mér finnst þetta mjög slæm hugmynd.  Í fyrsta lagi yrði flugvöllurinn nokkurn veginn á miðja vegu milli Reykjavíkur og Keflavíkur.  Í öðru lagi er í nágrenninu fjallgarður sem veldur óhagstæðum veðurskilyrðum fyrir flug á svæðinu.  Af hverju viðurkenna þau sem að Rögnunefndinni standa ekki einfaldlega að áframhaldandi vera flugvallarins í Reykjavík sé lang besti kosturinn?

Framkvæmdir hafnar á Hlíðarenda

Þjóðsöngurinn

Það er mikill heiður að tilheyra þjóðríki sem opinberlega og með löggjöf sinni og Stjórnarskrá styður og verndar Kristna trú.  Einn af þeim þáttum sem Íslendingar hafa tekið upp til að heiðra kristna trú, er hinn Íslenski Þjóðsöngur.  Er hann saminn af Mattíasi Jochumssyni með lagi Sveinbjörns Sveinbjörnssonar.  Heitir ljóð það sem Þjóðsöngurinn er byggður á "Lofsöngur". En það er hann svo sannarlega því í honum er hin fegursta lofgjörð þjóðar til skapara síns, Guðs Almáttugs skapara himins og jarðar.  Þjóðsöngurinn gegnur oftast undir heitinu "Ó Guð vors lands" sem er fyrsta ljóðlína hans.  Hversu stórkostlegt er það ekki þegar þjóðríki tekur afstöðu með skapara sínum og lýsir því yfir að það vilji styðja og standa vörð um trú á hann.

Ég birti hér ljóðlínur þessa fallega lags, sem á svo áhrifaríkan hátt lýsir lofsöng Íslenskrar alþýðu til Guðs skapara síns.

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár
og þúsund ár dagur, ei meir:
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár,
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.

Ó, guð, ó, guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár
Íslands þúsund ár
voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár
Íslands þúsund ár
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.

Sigmundur Davíð einn af betri stjórnmálamönnum í sögu lýðveldisins.

Háttvirtur forsætisráðherra, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var endurkjörinn formaður Framsóknarflokksins á flokksþingi í gær.  Fékk hann 98,2 prósenta gildra atkvæða sem á reyndar engum að koma á óvart því hann hefur sýnt fram á að hann er einn af meiri stjórnmálaskörungum sem Ísland hefur alið.  Má þar nefna að hann og ríkisstjórn  hans ýtti úr vör skuldaniðurfærslu til handa almennings með stökkbreytt íbúðalán.  Fjárhagur ríkisins og kaupmáttur fólks hefur tekið mikið stökk upp á við. Er nú svo farið að launþegar eru farnir að sjá að menn eru komnir í brúna (Sigmundur og Bjarni) sem komið hafa þjóðarskútunni á ágætt skrið. Sést það á því að umsemjendur launþega og félög þeirra hafa undanfarin misser verið að tala um launahækkanir sem skipta tugum prósenta.

Nei það skal engan undra að Sigmundur Davíð fékk endurkosningu upp á 98.2 prósent.  Slíkur er hugurinn í honum og atorkan.  Skoðanakannanir undanfarið sem sýnt hafa lítið fylgi flokks hans 11 prósent þurfa ekki að þýða mikið.  Skoðanakannanir sýna fylgi upp og niður eftir því hvað ríkisstjórnir eru að takast á við í það og það sinnið, en ríkisstjórnin hefur verið að taka á erfiðum málum sem krefjast mikillar ígrundunar eins og sjávarútvegsmálin sem eru mjög vandmeðfarin.  Svo hefur stjórnarandstaðan staðið fyrir nokkurri gagnrýni á ríkisstjórnina og samflokksmann Sigmundar, háttvirtan Utanríkisráðherra í tengslum við Evrópumálin.  En eins og kunnugt er dró Gunnar Bragi umsókn Íslands að ESB til baka með bréfi til formanns ráðherraráðs ESB.  Þessi gagnrýni stjórnarandstöðunnar og ESB fylgjandi fjölmiðla er ekkert nema stormur í vatnsglasi.  Það er enginn skaði skeður fyrir Íslendinga, síður en svo.  Hafa þingmenn Samfylkingar og hinir vinstri flokkarnir, því þeir hafa óvænt snúist á sveif með Samfylkingunni í þessum áróðri, látið þau ummæli falla að þjóðin skuli fá að neyta réttar síns og skuli fá að kjósa um áframhald aðildarviðræðna.  En það er hvílík fásinna að það nær engu tali.  Að sjálfsögðu er hér ekki um eiginlegar umræður eða samningaferli að ræða heldur aðlögun og innsetning og tilskipun laga frá Evrópska stórveldinu.  Mættu Íslensk þjóð varðveitast frá því að flækja sig í Evrópu- og Evru samstarfinu.  Því það er bágt efnahagsástandi í mörgum ríkjum ESB sem margir vilja kenna Evrunni um, og mikið atvinnuleysi sérstaklega á meðal ungs fólks, svo mikið að við Íslendingar höfum aldrei kynnst öðru eins. 

Sigmundur og flokkur hans hafa líka staðið vörð um Stjórnarskrá lýðveldisins, en vinstri flokkarnir vilja breyta henni til að auðvelda hugsanlega inngöngu í Evrópusambandið, og einnig til að fá úr gildi tekin lög um tengingu ríkis og kirkju.  En það er mikilvægt að Íslenska ríkið styðji áframhaldandi við Kristna trú og kirkju og meti hana sem órjúfanlegan hluta af Íslensku þjóðlífi, efli hana og að hún verði áfram hluti af starfi hins opinbera með launagreiðslum til presta og fleiri þjóna hennar. Mætti Framsóknarflokkurinn og hinn stjórnarflokkurinn, Sjálfstæðisflokkurinn standa vörð um kristin gildi og hafa kristin viðmið og kristin gildi í heiðri höfð í gerðum sínum og flokkssamþykktum.

Kær kveðja.

Sigmundur Davíð endurkjörinn formaður

Krossinn vísdómur Guðs og kærleikur

Viljir þú vita eitthvað sem lýtur að eilífum vísdómi Guðs skaltu aðgæta krossinn. Þar sérðu huga hins eilífa við lausn eilífðarvanda. Hvernig getur Guð verið réttsýnn og jafnframt fyrirgefið einhverjum á sama tíma? Hvernig getur hann sameinað réttlæti og miskunn, heilagleik og kærleika? Er slíkt mögulegt? Svarið er krossinn! Þess vegna hrósar Páll sér af krossinum. Hann sá hluti sem hann hafði hvergi annarsstaðar augum litið. Hann var frómur farísei sem rannsakaði Ritningarnar, og hann taldi sig vita allt um Guð, en hér uppgvötvaði hann að hann vissi ekkert. Það er hér sem hann sér vísdóm Guðs, útbúa leið, að Guð gæti áfram verið Guð en samt fyrirgefið syndaranum.
Hér birtist viska Guð, náð hans og áform, miskun hans og umhyggja. En ég sé annað. Óbreytileika Guðs. Að Guð breytist ekki og hann getur ekki breyst. Menn sníða sér guð sem breytist með tískuvindum og veðri. Sá Guð tekur breytingum öld fram af öld með vísindaþekkingu og heimspekivangaveltum. Þetta er ekki Guð Biblíunnar því hann stendur óhagganlegur – óbreytanlegur. Það er á einum stað í sögunni allri, og í öllum alheimi þar sem þú sérð óbreytanleika Guðs, hvergi eins skýrann og klárann. Það er á krossinum! Þarna þjáist hans eigin Sonur. Mun Guð breyta sér? Ætlar hann að sýna mildi? Nei, Guð segir að hann muni refsa synd. Og jafnvel þegar hans eigin Sonur verður fulltrúi syndara stendur hann við orð sín. Hann slakar ekki á refsingunni þó að Sonur hans eigi hlut að máli. Þannig er óbreytileiki Guðs og allir hans vegir fullkomnir út í ystu æsar! En þetta leiðir hugann að því undursamlegasta af öllu – kærleika Guðs í okkar garð. Það er því engin furða að postulinn segi við hina kristnu í Rómaborg:
“En Guð auðsýnir kærleika sinn til vor, þar sem Kristur er fyrir oss dáinn meðan vér enn vorum í syndum vorum.” (Róm. 8.8)
Hvernig sérð þú kærleika Guðs í krossinum? Margur nútíma maðurinn segir sem svo: “já, þó að menn hafi hafnað syni Guðs og myrt hann, fyrirgefur Guð þeim í kærleika sínum.” Jú, það er vissulega hluti af þessu en sá minnsti. Það er ekki hinn raunverulegi kærleikur Guðs. Því Guð var ekki hlutlaus, óvirkur áhorfandi þegar Sonur hans dó á krossinum. Guð horfði bara af himni og sá mennina drepa sinn eigin son og sagði: “Allt í lagi, ég ætla að fyrirgefa þeim.” Þannig líta margir á þetta í dag. Við teljum okkur svo merkileg og mikil. En það voru ekki við sem leiddum Son hans á krossinn. Það var Guð, sem gerði það samkvæmt fyrirhuguðu áformi sínu og ráði.
Ef þig langar til að kynnast hvað kærleikur Guðs merkir, skaltu lesa það sem páll skrifaði í Rómverjabréfinu 8.3. “Það sem lögmálinu var ógerlegt, að því leyti sem það mátti sín einskis fyrir holdinu, það gjörði Guð. Með því að senda sinn eigin son í líkingu syndugs manns gegn syndinni, dæmdi Guð syndina í manninum.” Guð dæmdi syndina í líkama síns eigin Sonar.
Þetta er kærleikur Guðs! Lestu einnig spádóminn dásamlega um það sem geriðst á Golgatahæð hjá Jesaja 53. Taktu eftir endurtekninngunum: “En vorar þjáningar voru það sem hann bar, og vor harmkvæli, er hann á sig lagði. Vér álitum hann refsaðan af Guði og lítillættann..” 4 vers.... En Drottni þóknaðist að kremja hann með harmkvælum.. 10 vers. Þetta er ekkert annað en hárnákvæm lýsing á því sem gerðist á krossinum! Lestu samantekt Páls á þessum atburði í 2. Kor. 5.21. “Þann sem þekkti ekki synd, gjörði hann að synd vor vegna...”
Er ykkur ljóst hvað ég er að fara? Gallinn er sá að heimurinn allur er andlega blindur og ráfar í myrkri. Guð hefur gert sinn eingetna Son að synd fyrir okkur, þó hann syndlaus væri, til þess að hann gæti fyrirgefið okkur, “þannig að við yrðum rættlæti Guðs í honum.” Hvað þýðir þetta allt? Ég tek aðra tilvísun frá Páli postula í Rómverjabréfinu 8.32, sem lýsir, hví hann metur krossinn svo mikils. Hann (Guð) sem þyrmdi ekki sínum eigin syni, heldur framseldi hann fyrir oss alla.” Þetta er undursamleg lýsing á því sem gerðist á krossinum. Í stórkostlegum kærleika sínum gagnvart okkur, gaf Guð, sinn elskaða, eingetna Son í dauðann á krossinum. Hann hafði aldrei óhlýðnast honum og aldrei gert nokkrum manni minnsta mein. Taktu eftir hvað hann segir:
“Hann sem þyrmdi ekki sínum eigin syni.”
Hann meinar að Guð hafði gert það deginum ljósara, að hann mundi refsa syndinni með því að hella úr skálum reiði sinnar. Hann ætlaði að refsa syndinni með dauða mannanna. Laun syndarinnar er dauði og það merkir endalausann, eilífan dauða. Og postulinn segir okkur, að eftir að hann (Guð hafði lagt syndir okkar á sinn eigin Son á krossinum, var honum engin vægð sýnd í refsidómnum. Guð sagði ekki: “Jú, vegna þess að hann er sonur minn ætla ég að milda refsinguna og hlífa honum dálítið. Ég get ekki gert þetta við minn eigin Son. Ég get ekki skoðað hann sem syndara. Ég get ekki slegið hann.”
Guð sagði þetta ekki. Hann framkvæmdi allt sem hann hafði sagt. Hann hlífði honum í engu. Hann þyrmdi ekki sínum eigin Syni. Hann úthellti allri sinni guðlegu reiði yfir sinn eigin, elskaða son. Og þú heyrir Soninn hrópa í angist: “Guð minn, Guð minn hví hefur þú yfirgefið mig? Hann dó þegar hjarta hans bókstaflega brast. Jóhannes segir okkur að þegar hermaðurinn stakk spjótinu í síðu hans: “Rann jafnskjótt út blóð og vatn.” (Jóh. 19.34) Hjartað brast og blóðið varð kökkur – blóðvatn og blóðvdrefjar runnu út – vegna þess að hjartað bókstaflega rifnaði. Sprakk, af angist af völdum reiði Guðs sem skall á honum, og sökum aðskilnaðar við föðurinn. Þetta er kærleikur Guðs.
Þetta vinur minn, er kærleikur Guðs gagnvart þér syndaranum. Hann horfir ekki á hlutlaus og segir: “Ég fyrirgef þér þrátt fyrir það sem þú gerðir Syni mínum.” Nei hann ljóstar sjálfur Son sinn. Hann gerir það við Soninn sem ég og þú gætum aldrei gert. Hann úthellir sinni eilífur reiði yfir hann og hylur ásjónu sína fyrir honum.. þetta gerði hann svo að refsingin bitnaði ekki á okkur og við höfnum ekki í helvíti um alla eilífð.
Þetta er kærleikur Guðs!
Þetta er undur, stórmerki og dýrð krossins, að Guð refsaði sínum eigin Syni, svo að hann þyrfti ekki að hegna mér og þér. Þetta gerðist einnig til að boðskapur krossins yrði prédikaður, sem er þessi: “Trú þú á Drottinn Jesú og þú munt verða hólpinn og heimili þitt.” (Postulasagan 16.31) Trúðu að hann hafi dáið þínum dauða, borið þína refsingu, þjáðst í þinn stað, og öll þín harmkvæli lögð á hann. Um leið og þú beinir trú þinni að Jesú Kristi færðu fyrirgefningu. Þetta er hrós og dýrð krossins. Guð í vísdómi sínum lagði þennan veg, og kærleikur hans hratt þessu í framkvæmd, þrátt fyrir hið háa gjald er hann varð að greiða. Sonur hans gekk fús í dauðann til þess að þú og ég mættum hljóta fyrirgeningu synda okkar og verða Guðs borð.

Eftir D. Martyn Lloyd- Jones (1899-1981) frá Wales á Bretlandi.

Gefðu að móðurmálið mitt, minn Jesús þess ég beiði, frá allri villu klárt og kvitt krossins orð þitt út breiði um landið hér, til heiðurs þér, helst mun það blessun valda, meðan þín náð lætur vort láð lýði og byggðum halda
Hallgrímur Pétursson

Við grafhvelfingu Jesú