Bloggfærslur mánaðarins, desember 2015

Fyllið körfur ykkar

   Sunnudag nokkurn tilkynnti hinn innfæddi prestur Kwoi kirkjunnar, að hann óskaði eftir að allar konur, sem gætu, kæmu daginn eftir til að hjálpa honum við að bera kornið heim af akrinum.  Íbúar Nígeríu hafa ekki vagna, flutningabíla eða hesta til þess að flytja uppskeruna í.  þeir bera miklar byrðar á höfðinu.  Stundum eru akrarnir í tíu mílna fjarlægð frá heimilum þeirra.  Þess vegna hjálpar fólkið oft hvert öðru til að bera uppskeruna heim.

    Daginn eftir að presturinn gaf út tilkynninguna, þá komu konurnar og stúlkurnar með körfur sínar.  Litlar körfur, stórar körfur, gamlar og nýjar.  Það sáust allar tegundir af körfum þennan dag.  Konurnar gengu eftir mjóa gangstígnum úr á akur prestsins.  Þetta var glaður hópur, þær sungu og töluðu á leið sinni út á akurinn, en hann var í sjö mílna fjarlægð.  Margar af litlu stúlkunum voru að reyna að rifja upp kórana, sem þær höfðu lært í sunnudagaskólanum.

    Þegar þær komu út á akurinn, þá settu þær korn í körfur sínar.  Margar tóku lítið korn, sumar botnfylltu aðeins körfur sínar.  Aðrar fylltu upp að brún.  Ein kona tók svo mikið korn, að áður en hún komst alla leið til baka, þá sviku kraftarnir hana,  svo að sonur hennar varð að bera körfuna það, sem eftir var leiðarinnar.  "Hvers vegna gerðir þú þetta"? spurðu sumir af vinum hennar. "Hvers vegna fylltir þú hana?  Þú færð ekkert borgað fyrir þetta."

    Konan brosti aðeins og svaraði: "Ég gerði þetta af því, að ég elska prestinn og Jesúm"  Þegar konurnar komu á heimili prestsins þá var þeim sagt að setjast niður og bíða.  Loksins þegar sólin var að setjast, þá var komið með síðustu körfuna.  Hver kona sat með sína körfu fyrir framan sig.  Sumar körfurnar voru fullar aðrar sem sagt tómar.  Nú kom presturinn, og brosandi þakkaði hann sérhverri af konunum fyrir þá hjálp, sem þær höfðu veitt.  Síðan bætti hann við: "Hver ykkar má eiga það sem hún kom með."

    Ó, þvílík hrifning.  Engin af þessum konum átti mikið eftir í lófa sínum.  Að fá gjöf sem þessa, meðan þær biðu eftir uppskerunni, það var of gott til að geta verið satt.  Sumar af konunum táruðust jafnvel af gleði.  Aðrar þökkuðu prestinum.  Enn aðrar blygðust sín og gengu í burt.  "Ef ég hefði vitað þetta, þá hefði ég tekið stærri körfu," sagði önnur.  "Hvers vegna sagði hann okkur ekki að þetta væri fyrir okkur?" sögðu sumar.  "Við hefðum getað beðið ættingja okkar og vini að koma og hjálpa."

    Meðan sumar gengu heim fagnandi, þá fóru aðrar heim hryggar og skömmustulegar.  Þær reyndu að fela það litla sem þær höfðu komið með í körfum sínum.  Þær skildu að vegna sjálfselsku þeirra og leti, þá fengu þær aðeins lítið korn.

    Sumar konurnar höfðu ekki farið.  Þær sögðust hafa nóg að gera þó að þær færu ekki að hjálpa einhverjum öðrum.  En þegar þær heyrðu hvað hefði skeð þá fóru þær snemma næsta morgun til prestsins og buðust til að hjálpa honum að bera kornið heim.  Presturinn brosti um leið og hann sagði hljóðlega: "Þið komuð of seint.  Kornið var borið heim í gær."

    Næsta sunnudag er allir voru samankomnir í kirkju, þá talaði presturinn um það sem skeð hafði.  "Mörg ykkar munu verða vonsvikin á uppskerudegi Guðs," sagði hann einlæglega.  "af hverju ekki að byrja að vinna fyrir hann nú?  Fyllið körfur ykkar af þjónustu fyrir hann.  Færið honum sálnauppskeru, og hann mun endurgjalda ykkur mikið meira en ég gerði í s.l. viku."

Hvernig körfu notur þú fyrir Jesúm?  Starfa þú ötullega fyrir hann, þá munt þú ekki verða fyrir vonbrigðum.

Afturelding 5. tbl. 1965.  Lýdía Haraldsdóttir þýddi.

 


mbl.is Hélt jól í móttökustöð flóttamanna
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Guð þráir að allir menn verði hólpnir og komist til þekkingar á sannleikanum

Samkvæmt frétt á Mbl.is í dag var ung kona ásamt vinkonum sínum á gangi í miðbænum þegar maður nokkur vatt sér að þeim og vildi tala við þær um Guðs orð. Afþakkaði unga konan fyrir þeirra hönd, sem varð til þess að “maðurinn varð hneykslaður og reiður”. Þegar unga konan sem var blind ætlaði að ganga í burtu stöðvaði hann hana og spurði; “nú viltu ekki fá sjónina?” Kemur fram í fréttinni og í grein sem unga konan skrifaði á vefsíðuna Tabú að hún varð særð og hneyksluð á framferði mannsins. Einnig sagðist hún hafa móðgast við ræðu sem hún hlustaði á í kirkju, sagði hún prestinn halda því fram í prédikkun sinni að þeir sem blindir væru fæddir væru það til þess að hinir trúuðu geti sýnt þeim góðmennsku og beðið Guð um að gera á þeim kraftaverk og lækna þá. Fannst henni að presturinn talaði niðrandi til blindra og fatlaðra, sagði að “blindir væru álitnir sem kraftaverk sem hinir trúuðu ættu að sýna góðmennsku”.
Um þetta vil ég segja að við sem kristin erum og viljum boða fólki Guðs orð og kærleika Guðs verðum að passa okkur á að koma fram af hógværð þegar við bjóðumst til þess að biðja fyrir einhverjum eða að segja einhverjum frá fagnaðarerindinu. Biblían segir að við eigum að “sýna hvers konar hógværð við alla menn”. Títusarbréf 3,2b  Ég er þess fullviss að þessi maður sem vildi biðja fyrir ungu konunni vildi aðeins gera vel og biðja fyrir henni að hún fengi sjón. Á minni trúargöngu þar sem ég hef kynnst bæði starfi þjóðkirkjunnar, og; einum fríkirkjusafnaðanna sem þekktur er fyrir öflugt trúboð bæði hér á landi og utanlands, jafnt innandyra sem og úti á götum, hef ég aldrei orðið var við að litið sé niður á blinda eða fatlaða.
Í þeim ritningarstað sem ég tel að presturinn sem unga konan minntist á er talað um blindan mann sem Jesús og lærisveinar hans sáu á leið sinni. Lærisveinarnir spurðu hann; “Rabbí, hvort hefur þessi maður syndgað eða foreldrar hans, fyrst hann fæddist blindur? Jesús svaraði: Hvorki er það af því, að hann hafi syndgað eða foreldrar hans, heldur til þess að verk Guðs verði opinber í honum.” Jóh 9:2-3 Það er enga andúð að finna í þessum orðum Jesúm Krists á blindu fólki.
Guð býður hinum trúuðu að fara og kunngjöra öllum mönnum fagnaðarerindið til þess að þeir mættu verða hólpnir. Er það gert af kærleika til fólks. Í Markús 16:16-18 stendur:

    Farið út um allan heim, og prédikið fagnaðarerindið öllu mannkyni.

Sá sem trúir og skírist, mun hólpinn verða, en sá sem trúir ekki, mun fyrirdæmdur verða.
En þessi tákn munu fylgja þeim, er trúa: Í mínu nafni munu þeir reka út illa anda, tala nýjum tungum,
taka upp höggorma, og þó að þeir drekki eitthvað banvænt, mun þeim ekki verða meint af. Yfir sjúka munu þeir leggja hendur, og þeir verða heilir.”
Þeim sem trú hafa tekið á Drottinn Jesúm er ekki ætlað að þegja heldur að vinna að því að aðrir mættu fá að heyra um Jesúm Krist og það sem hann gerði fyrir okkur.

mbl.is „Nú, viltu ekki fá sjónina?“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband