Hver er ástæða þess að stjórnarandstöðuflokkarnir vilja kosningar þegar í stað?

Háttvirtur þingmaður Óttar Proppé formaður Bjartrar framtíðar segir það ósættanlega niðurstöðu að ekki verði boðað til nýrra kosninga strax.  

Ástæða þess að stjórnarandstaðan vill kosningar sem fyrst er að mínu mati sú að sé gengið til kosninga strax td. eftir 45 daga þá verði fólk ennþá með hugann við þær ásakanir sem háttvirtur forsætisráðherra Sigmundur Davíð er ásakaður um.  Og það pólitíska moldviðri sem nú er í gangi ekki gengið niður, en þegar það er afstaðið mun koma í huga fólks þau góðu verk sem núverandi ríkisstjórn hefur unnið.  Og á sama hátt mun fólk minnast verka þeirrar ríkisstjórnar sem komst til valda 2009 en á valdatíma hennar var ESB aðildarumsókn lævíslega laumað inn af Samfylkingu og Vinstri Grænum sem og stjórnarskrámálinu sem var tengd ESB umsókninni.

Stjórnarandstaðan ásamt RÚV, voru dugleg við að kynda undir reiði og espa fólk upp í aðgerðir til að þrýsta á Sigmund Davíð að segja af sér, en þau munu ekki láta þar við sitja, þau ætla sér að koma sínu fólki fyrir í Stjórnarráðinu, sama hvað það kostar.  Margt af því fólki sem hefur verið að mótmæla á Austurvelli man ekki eftir eða var ekki mikið að fylgjast með pólitík fyrir þrem til sjö árum síðan og veit ekki hvers lags stjórn við höfðum þá. Margt af því sama fólki sem þá sveik, laug, beitti undirferli, þrýsti og hótaði til að ná sínu fram, er nú að kalla eftir ábyrgð annarra.

Af hverju var Sigmundur Davíð einn valinn sem skotmark vegna umræðunnar um aflandsfélögin?  Til allrar hamingju verður ekki gengið til kosninga fyrr en í haust ef áætlanir stjórnarflokkana ganga eftir.  Og þá gefst tími til að athuga hvort einhverjir þingmenn stjórnarandstöðuflokkana séu með allt á hreinu í sínum fjármálum.

Ekki ásættanleg niðurstaða

Aðför stjórnarandstöðunnar að Sigmundi Davíð og ríkisstjórn hans

Ég var að fylgjast með umfjöllun í fréttatíma Stöðvar 2 í kvöld um ásakanir stjórnarandstöðunnar á hendur Sigmundi Davíð og Bjarna Benediktssonar að þeir eigi eignir í skattaskjólum erlendis. Finnst mér umfjöllun Stöðvar 2 og Rúv vera eins og aðför að Sigmundi Davíð og ríkisstjórn hans.

Fannst mér mikill munur á að heyra málflutning Sigmundar og Bjarna annarsvegar og þingmönnum stjórnarandstöðunnar. Fannst mér þingmenn stjórnarandstöðunnar tala af mikilli óvirðingu dónaskap, einn þeirra kallaði td. Sigmund fjárglæframann. Sigmundur virtist mér mæla af auðmýkt og baðst hann afsökunar á slælegri frammistöðu sinni í viðtali þar sem hann gekk burt án þess að svara spurningu nokkurri. Sagði hann að eignir eiginkonu sinnar sem stjórnarandstaðan segir að hafi verið í skattaskjóli hafi verið gefnar fram í skattframtali þeirra hjóna.

Fannst mér fyrir neðan allar hellur hvernig andstæðingar ríkisstjórnarinnar höguðu sér við Alþingishúsið, kostuðu eggjum á Akþingishúsið og jafnvel eggjum og banönum að lögreglu. Varð þetta að sjálfsögðu gert með það að markmiði til þess að fella ríkisstjórnina. En Sigmundur hefur góðu heilli sagt að hann hafi ekki í hyggju að segja af sér né hafi hann íhugað það. Kom mér í hug að setja saman eftirfarandi sögu í tilefni þessarar aðfarar stjórnarandstæðinga og fólks sem kom saman á Austurvelli og fyrir framan Alþingishúsið:

Saga stjórnarmyndunarviðræðna Sigmundar og Bjarna

Þegar þjóðin hafði valið Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk til þess að fara með stjórn landsins, í síðustu kosningum, þá valdi forseti Íslands eins og kunnugt er formann Framsóknarflokksins til að leiða stjórnarmyndun. Eftir að Sigmundur Davíð hafði tekið við stjórnmyndunarumboði frá Forseta Íslands sneri hann sér fyrst til vinstri framboðanna með gottið sem hann hugðist færa Íslensku þjóðinni sem eru aðgerðir þær sem hann hafði í hyggju að framkvæma þjóðinni til góðs. Hann var svolítið smeykur við að koma til Bjarna með gottið því hann var hræddur um að Bjarni myndi kíkja í pokann hans og taka uppáhaldsmola hans sem voru lausnir þær sem hann hafði varðandi lánamál heimilanna.

Vegna þess sneri hann sér fyrst til vinstri til að kanna alla möguleika fyrst og sjá hvort hin höfðu ekki betra gotterí en Bjarni. Hann gekk til Birgittu, Árna, Katrínar og Guðmundar og skoðaði gottið sem þau höfðu upp á að bjóða, en það voru áform sem þau höfðu varðandi bættan hag landsins og fólksins í landinu. Þegar hann skoðaði í nammipokana hjá þeim sá hann enga mola sem voru eins góðir á að líta og hans eigin molar, hans eigin áform sem hann hafði áformað ásamt Þingflokk sínum að framkvæma. Varð honum þá hugsað til Bjarna formanns Sjálfstæðisflokksins, skyldi hann ekki hafa betra gotterí en hin í vinstri framboðunum höfðu ?

Það var bara einn hængur á, hann var ekki viss um að Bjarni myndi líka við gottið sem hann hafði í nammipoka sínum og Sigmundur hélt mikið upp á. Það var nefnilega svo að Sigmundur hafði sinn uppáhaldsmola í poka sínum. Og hann var svolítið smeikur um að Bjarni mundi kíkja í pokann hans og taka burtu uppáhaldsmolann hans, sem var kosningaloforð hans sem voru aðgerðir til handa skuldugum heimilum.

Á meðan var Bjarni einmanna og svolítið stúrinn á svip því honum fannst honum hafa verið hafnað. Ætlaði Sigmundur að fara til allra hinna í vinstri framboðunum en skilja sig út undan og flokk hans ? Á meðan var Sigmundur Davíð að velta því fyrir sér hvort hann ætti að snúa sér til Bjarna. Hann hugsaði sig um nokkra stund, því hann vissi sem svo að Bjarni hafði súkkulaðimola sem var eiginlega alveg eins og einn af hans eigin molum, en það var áætlun sú að skapa almenningi hagsæld með áframhaldandi sjálfstæði landsins með stöðvun á ESB aðildarviðræðum.

Til allrar gæfu herti Sigmundur upp huga sinn og tók ákvörðun um að snúa sér til Bjarna. Og hann sá ekki eftir því, því Bjarni tók honum mjög vel. Hann tók vitaskuld ekki besta sælgætismola Sigmundar. Hann hafði prýðilega góðar hugmyndir um hvernig þeir gætu skipt molunum og mótað þá eftir hvernig þeim báðum líkaði og eftir því sem best kæmi fyrir þjóðarhag. Bjarni bauð Sigmundi til viðræðna í sumarbústað á Suðurlandsundirlendinu en þar bauð hann honum upp á vöflur með sultu og rjóma sem aðstoðarkona Bjarna bakaði. Og brátt hvarf öll hræðsla úr huga Sigmundar og hann sá að hann gat treyst Bjarna.

Og þeir skiptu gottinu á milli sín og þeir skoðuðu hvern sælgætismola fyrir sig og mótuðu þá eftir hvernig þeim best leist og eftir því sem best kæmi fyrir þjóðarhag. Þeir ræddu um sín á milli hvernig þeir gætu skipt gottinu og gefið það síðan landsmönnum. Þeir fundu alveg prýðilega leið til þess að móta molana og gera þá þannig úr hendi að gottið hentaði fólkinu í landinu sem best. Þeir mótuðu úr uppáhaldsmolum sínum einn mola sem voru aðgerðir þær sem þeir hyggjast koma í framkvæmd, sem er niðurfærslu höfuðstóls íbúðalána.  Og þeir mótuðu alla molana eftir því sem þeim best leist og hvernig best kæmi sér fyrir þjóðarhag.

Að því loknu helltu þeir öllum molunum í stóra skál, sem kallast Stjórnarsáttmáli Ríkisstjórnar Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. Og þeir fóru með sælgætisskálina til Reykjavíkur, í Stjórnarráðið. Eftir að hafa sýnt sínum eigin flokksmönnum gottið sem var í skálinni varð formleg stjórnarmyndun, og ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks var mynduð.

Var Sigmundur Davíð skipaður forsætisráðherra og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra, auk þess fengu þeir fólk úr flokkum sínum sem skipuðu hin ýmsu ráðherraembætti hinnar nýju ríkisstjórnar. Þau voru: Sigurður, Gunnar, Egló, Kristján, Hanna Birna, Ragnheiður og Illugi. Stjórnarsamstarfið gekk vel og fólkið í hinni nýju ríkisstjórn var ánægt yfir því góða sem þau hugðust koma til leiðar fyrir land sitt. Tíminn leið og viðræður fóru fram á Alþingi um aðgerir og störf ríkisstjórnarinnar. Stjórnarliðar höfðu nammiskálina sem þau höfðu fyrir fólkið í landinu.

En skjótt skipast veður í lofti. Þegar Sigmundur, Bjarni og öll hin í ríkisstjórninni voru að útdeila gottinu úr nammiskálinni, þá komu allt í einu hin úr vinstri framboðunum; Árni, Katrín, Birgitta, Guðmundur og fleiri og réðust að þeim þar sem þau voru brosandi vegna þeirra góðu áforma sem þau höfðu í huga að framkvæma landsmönnum til góðs. Reyndu þau að hrifsa sælgætismola þeirra Sigmundar og Bjarna úr sælgætisskálinni og reka þá félaga í burtu með áköfum fortölum og ásökunum. En þau í ríkisstjórninni gerðu það sem þau gátu til þess að þau í vinstri framboðunum gætu ekki tekið gottið og rekið Bjarna og Sigmund í burtu. Og það var mikil barátta um gottið á milli þeirra, á milli ríkisstjórnarinnar og stjórnarandstöðunnar, og lýkur hér þessari sögu.

Kær kveðja :)

Stífluð miðborg, aldrei séð annað eins

Ég þakka Vésteini Valgarðssyni fyrir að sýna fram á að frétt, sem ég birti í góðri trú, sé ósönn

Ég vil þakka Vésteini fyrir að upplýsa að frétt sem ég birti á heimasíðu Kristinna Stjórnmálasamtaka fimmtudaginn 3. mars sé uppspuni (sjá hér).  Heimasíðan sem hann vísaði á "Snopes.com" virðist hafa rétt fyrir sér, að fréttin sem ég birti er röng.  Ég var svo auðtrúa að taka frétt sem ég fann á 3 eða fleiri heimasíðum sem sannleika.  Ég sé nú í myndleit fyrir þennan Amzad Fakir sem Snopes.com minnist á að þetta er sami maðurinn og er á myndunum í fréttunum.  

Ég vil segja að ég gerði mistök þegar ég sagði að Gylfi blessaður hafi deilt þessum 3 heimasíðum á FB.  Sannleikurinn er að Gylfi deildi einni en 2. deilingin var skráð sem "fólk deildi einnig" á FB síðu Gylfa.  En þriðju heimasíðuna fann ég sjálfur á netinu.  Reyndar fann ég nokkrar fréttaveitur og heimasíður sem fjölluðu um þetta.  Reyndar voru það mistök að nefna Gylfa blessaðan í færslunni, ég ætlaði aldrei að minnast á hann í fréttinni, en það var vegna mistaka minna þegar ég sendi einum af stjórnendum KS heimasíðunnar fréttina.  Ég er fullviss um að Gylfi hafi deilt þessari frétt í góðri trú og haldið að hún væri rétt og sönn.  

En eitt er víst að liðsmenn ISIS eru þó ekki neinir saklausir öðlingar þótt að komið hafi í ljós að fréttin sem ég skrifaði um þá sé röng.

Biðst afsökunar á rangri bloggfærslu sem segir frá ungbarni traðkað til bana af ISIS krerk

Ég biðst afsökunar á að það virðist að ég hafi verið helst til of fljótur á mér að fullyrða að fréttir sem ég fann á 3 heimasíðum hafi verið sannar.  En því miður reyndust þetta vera lygafréttir.  Ég vil segja að ég er miður mín að hafa birt eftirfarandi færslu en hún birtist á bloggsíðu Kristinna Stjórnmálasamtaka.  Sárast þykir mér að hafa ef til vill komið óorði á KS sem reyndar var ný komin í stórhausahópinn á Blogg.is.  En við höfum nú verið færðir burt þaðan.  Ég bið hlutaðeigandi aðila að færa okkur aftur í stóhausahópinn því ég ætla að reyna eftir fremsta megni eftirleiðis að birta aðeins það sem satt er.  Ég biðst innilega afsökunar.

Hórkarla og frillulífismenn mun Guð dæma

Viðurstyggileg er ætlun Julien Blanc svonefnds "tælitæknis" að halda hér á landi námskeið þar sem karlmönnum verður kennt að tæla konur með afar umdeildum aðferðum.  Greindi Mbl.is frá þessu í gær.  Kemur fram þar að Julien hafi fengið stimpilinn "hataðasti maður í heimi 2014".  Er það ekki að undra því aðferðir þær sem hann kennir mönnum með það að markmiði að klófesta konur til að hafa við þær mök, er meðal annars með blekkingum og jafnvel andlegu og líkamlegu ofbeldi.  

Greinir fréttin frá þeim ósóma sem Julien kennir, reyndar mun hann ekki sjá um kennslu hér á landi heldur maður nefndur Osvaldu Pena Garsia.  Má þar fræðast um þær sívirðilegu aðferðir sem "tælitæknirinn" leggur til að ná til kvenna og leiða þær og gerandann til sívirðilegs hórdóms og hugsanlegrar ótrúmennsku við maka sinn og við Guð sinn.  Kemur fram í fréttinni að námskeiðið kosti 260 þúsund krónur, hátt verð það fyrir slíka afvegleiðandi kennslu í að brjóta lög Guðs.

Ég vil nota tækifærið til þess að hvetja Íslenska karlmenn til þess að sækja ekki þetta námskeið.  Því þetta er sívirðileg og siðlaus aðför að kvennréttindum og virðingu fyrir konum og líkama þeirra.  Vil ég hvetja menn og konur að mótmæla þessu meðal annars með skrifum á netinu, með blaðagreinum ofl.  

Guðs orð segir í Hebreabréfinu 13,4  "Hjúskapurinn sé í heiðri hafður í öllum greinum og hjónasængin sé óflekkuð, því að hórkarla og frillulífismenn mun Guð dæma".

Flagaraþjálfunin aftur til Íslands

Fyllið körfur ykkar

   Sunnudag nokkurn tilkynnti hinn innfæddi prestur Kwoi kirkjunnar, að hann óskaði eftir að allar konur, sem gætu, kæmu daginn eftir til að hjálpa honum við að bera kornið heim af akrinum.  Íbúar Nígeríu hafa ekki vagna, flutningabíla eða hesta til þess að flytja uppskeruna í.  þeir bera miklar byrðar á höfðinu.  Stundum eru akrarnir í tíu mílna fjarlægð frá heimilum þeirra.  Þess vegna hjálpar fólkið oft hvert öðru til að bera uppskeruna heim.

    Daginn eftir að presturinn gaf út tilkynninguna, þá komu konurnar og stúlkurnar með körfur sínar.  Litlar körfur, stórar körfur, gamlar og nýjar.  Það sáust allar tegundir af körfum þennan dag.  Konurnar gengu eftir mjóa gangstígnum úr á akur prestsins.  Þetta var glaður hópur, þær sungu og töluðu á leið sinni út á akurinn, en hann var í sjö mílna fjarlægð.  Margar af litlu stúlkunum voru að reyna að rifja upp kórana, sem þær höfðu lært í sunnudagaskólanum.

    Þegar þær komu út á akurinn, þá settu þær korn í körfur sínar.  Margar tóku lítið korn, sumar botnfylltu aðeins körfur sínar.  Aðrar fylltu upp að brún.  Ein kona tók svo mikið korn, að áður en hún komst alla leið til baka, þá sviku kraftarnir hana,  svo að sonur hennar varð að bera körfuna það, sem eftir var leiðarinnar.  "Hvers vegna gerðir þú þetta"? spurðu sumir af vinum hennar. "Hvers vegna fylltir þú hana?  Þú færð ekkert borgað fyrir þetta."

    Konan brosti aðeins og svaraði: "Ég gerði þetta af því, að ég elska prestinn og Jesúm"  Þegar konurnar komu á heimili prestsins þá var þeim sagt að setjast niður og bíða.  Loksins þegar sólin var að setjast, þá var komið með síðustu körfuna.  Hver kona sat með sína körfu fyrir framan sig.  Sumar körfurnar voru fullar aðrar sem sagt tómar.  Nú kom presturinn, og brosandi þakkaði hann sérhverri af konunum fyrir þá hjálp, sem þær höfðu veitt.  Síðan bætti hann við: "Hver ykkar má eiga það sem hún kom með."

    Ó, þvílík hrifning.  Engin af þessum konum átti mikið eftir í lófa sínum.  Að fá gjöf sem þessa, meðan þær biðu eftir uppskerunni, það var of gott til að geta verið satt.  Sumar af konunum táruðust jafnvel af gleði.  Aðrar þökkuðu prestinum.  Enn aðrar blygðust sín og gengu í burt.  "Ef ég hefði vitað þetta, þá hefði ég tekið stærri körfu," sagði önnur.  "Hvers vegna sagði hann okkur ekki að þetta væri fyrir okkur?" sögðu sumar.  "Við hefðum getað beðið ættingja okkar og vini að koma og hjálpa."

    Meðan sumar gengu heim fagnandi, þá fóru aðrar heim hryggar og skömmustulegar.  Þær reyndu að fela það litla sem þær höfðu komið með í körfum sínum.  Þær skildu að vegna sjálfselsku þeirra og leti, þá fengu þær aðeins lítið korn.

    Sumar konurnar höfðu ekki farið.  Þær sögðust hafa nóg að gera þó að þær færu ekki að hjálpa einhverjum öðrum.  En þegar þær heyrðu hvað hefði skeð þá fóru þær snemma næsta morgun til prestsins og buðust til að hjálpa honum að bera kornið heim.  Presturinn brosti um leið og hann sagði hljóðlega: "Þið komuð of seint.  Kornið var borið heim í gær."

    Næsta sunnudag er allir voru samankomnir í kirkju, þá talaði presturinn um það sem skeð hafði.  "Mörg ykkar munu verða vonsvikin á uppskerudegi Guðs," sagði hann einlæglega.  "af hverju ekki að byrja að vinna fyrir hann nú?  Fyllið körfur ykkar af þjónustu fyrir hann.  Færið honum sálnauppskeru, og hann mun endurgjalda ykkur mikið meira en ég gerði í s.l. viku."

Hvernig körfu notur þú fyrir Jesúm?  Starfa þú ötullega fyrir hann, þá munt þú ekki verða fyrir vonbrigðum.

Afturelding 5. tbl. 1965.  Lýdía Haraldsdóttir þýddi.

 

Hélt jól í móttökustöð flóttamanna

Guð þráir að allir menn verði hólpnir og komist til þekkingar á sannleikanum

Samkvæmt frétt á Mbl.is í dag var ung kona ásamt vinkonum sínum á gangi í miðbænum þegar maður nokkur vatt sér að þeim og vildi tala við þær um Guðs orð. Afþakkaði unga konan fyrir þeirra hönd, sem varð til þess að “maðurinn varð hneykslaður og reiður”. Þegar unga konan sem var blind ætlaði að ganga í burtu stöðvaði hann hana og spurði; “nú viltu ekki fá sjónina?” Kemur fram í fréttinni og í grein sem unga konan skrifaði á vefsíðuna Tabú að hún varð særð og hneyksluð á framferði mannsins. Einnig sagðist hún hafa móðgast við ræðu sem hún hlustaði á í kirkju, sagði hún prestinn halda því fram í prédikkun sinni að þeir sem blindir væru fæddir væru það til þess að hinir trúuðu geti sýnt þeim góðmennsku og beðið Guð um að gera á þeim kraftaverk og lækna þá. Fannst henni að presturinn talaði niðrandi til blindra og fatlaðra, sagði að “blindir væru álitnir sem kraftaverk sem hinir trúuðu ættu að sýna góðmennsku”.

Um þetta vil ég segja að við sem kristin erum og viljum boða fólki Guðs orð og kærleika Guðs verðum að passa okkur á að koma fram af hógværð þegar við bjóðumst til þess að biðja fyrir einhverjum eða að segja einhverjum frá fagnaðarerindinu. Biblían segir að við eigum að “sýna hvers konar hógværð við alla menn”. Títusarbréf 3,2b  Ég er þess fullviss að þessi maður sem vildi biðja fyrir ungu konunni vildi aðeins gera vel og biðja fyrir henni að hún fengi sjón. Á minni trúargöngu þar sem ég hef kynnst bæði starfi þjóðkirkjunnar, og; einum fríkirkjusafnaðanna sem þekktur er fyrir öflugt trúboð bæði hér á landi og utanlands, jafnt innandyra sem og úti á götum, hef ég aldrei orðið var við að litið sé niður á blinda eða fatlaða.

Í þeim ritningarstað sem ég tel að presturinn sem unga konan minntist á er talað um blindan mann sem Jesús og lærisveinar hans sáu á leið sinni. Lærisveinarnir spurðu hann; “Rabbí, hvort hefur þessi maður syndgað eða foreldrar hans, fyrst hann fæddist blindur? Jesús svaraði: Hvorki er það af því, að hann hafi syndgað eða foreldrar hans, heldur til þess að verk Guðs verði opinber í honum.” Jóh 9:2-3 Það er enga andúð að finna í þessum orðum Jesúm Krists á blindu fólki.

Guð býður hinum trúuðu að fara og kunngjöra öllum mönnum fagnaðarerindið til þess að þeir mættu verða hólpnir. Er það gert af kærleika til fólks. Í Markús 16:16-18 stendur:

    “Farið út um allan heim, og prédikið fagnaðarerindið öllu mannkyni.

Sá sem trúir og skírist, mun hólpinn verða, en sá sem trúir ekki, mun fyrirdæmdur verða.

En þessi tákn munu fylgja þeim, er trúa: Í mínu nafni munu þeir reka út illa anda, tala nýjum tungum,

taka upp höggorma, og þó að þeir drekki eitthvað banvænt, mun þeim ekki verða meint af. Yfir sjúka munu þeir leggja hendur, og þeir verða heilir.”

Þeim sem trú hafa tekið á Drottinn Jesúm er ekki ætlað að þegja heldur að vinna að því að aðrir mættu fá að heyra um Jesúm Krist og það sem hann gerði fyrir okkur.

„Nú, viltu ekki fá sjónina?“

Biðjum fyrir París

Í stuttu fréttaskoti og mynd frá Hollywood Life kemur fram að aðdáendur UNLV fótboltaliðsins þeir Dayton Harris og Lexi Silow lúta höfði þegar Jordan Castro heldur uppi tákni á sama tíma og þögn er til þess að heiðra fórnarlömb árásanna í París, áður en UNLV spilaði á móti Cal Poly Mustangs á Thomas & Mack Center í Nóvember 13, 2015 í Las Vegas, Nevada.  Myndin er eftir Ethan Miller/Getty Images)

Á myndinni sést einn aðdáenda liðsins halda uppi skilti þar sem stendur "Pray for Paris", sem þýðir "Biðjið fyrir París".

Þetta er sorgarstund fyrir Evrópu, þar sem lítur út fyrir að menn sem eru andstæðingar friðar og þeirrar menningar sem við eigum að venjast, hafi látið til skarar skríða og framið hryðjuverk sem er svo stór í sniðum að heimsbyggðin stendur á öndinni.  

Á þessari dapurlegu stundu þar sem margir Frakkar og eflaust fólk annarsstaðar að á um bágt að binda vegna missi ættingja sinna og vina og vegna eigin meiðsla sem fjöldamargir hlutu vegna árásana, vil ég stinga upp á að við skulum biðja fyrir París.  Fyrir fólkinu sem þar býr og á um sárt að binda.  Að Guð sem allt vald hefur á himni og jörðu huggi þá sem syrgja og biðja hann að hjálpa þeim og styrkja sem misstu ástvini og gefi að særðir hljóti sem fyrst lækning meina sinna.

Ríki íslam lýsir yfir ábyrgð

Verður lagning sæstrengs til Englands til hagsbóta fyrir Íslenska neytendur?

Það er margt sem spilar inn í þegar meta þarf arðsemi lagningar sæstrengs milli Íslands og Englands.  Styrkja þyrfti Íslenska dreifikerfið ef það á að geta sinnt raforkuflutningi að hugsanlegum landtökustað sæstrengs.  En staðsetning landtökustaðarins mundi hafa þarna einhver áhrif.  Að vísu þarfnast dreifikerfið nú þegar mikilla úrbóta víða um landið en þarna væri verið að tala um miklar framkvæmdir og dýrar.  Ekki síst ef byggja þarf fleiri virkjanir ef farið væri út í raforkutengingu milli landanna tveggja.  Þarf engum blöðum um það að fletta að eyðilegging á fallegum náttúruperlum með aukinn ferðamannastraum til landsins í huga og dálæti landans á fegurð Íslenskrar náttúru mundi vart falla í góðan jarðveg hjá landsmönnum.

Arðsemi Landsvirkjunar mundi ef til vill batna með tilkomu sæstrengs svo fremi sem lagning og fjármögnun sæstrengs gengur upp og að áhætta af verkefninu sé á erlendum fjárfestum og fyrirtækjum en ekki á ríkissjóði.  Landsvirkjun hefði kost á að nýta affall uppistöðulóna sem kemur vegna offsöfnunar af vatni og nýta það til raforkuframleiðslu og sölu erlendis.  Hægt væri að auka rafmagnsframleiðslu Landsvirkjunnar með aukinni notkun vindorku, sem mundi sennilega ekki falla öllum vel í geð því vindmyllur geta verið lýti á ásýnd landsins og valdið hljóðmengun séu þær of nálægt byggð.  En vindmyllur mætti eflaust reisa þar sem sátt ríkir um og þá jafnvel á fáséðum stöðum uppi á hálendi.

Það sem er mjög mikilvægt í þessu sambandi er hvort hagur Íslenska ríkisins eflist við þetta og ekki síst hagur neytenda, fólksins í landinu.  Þrátt fyrir sterkar vísbendingar af ábata af lagningu sæstrengs til Englands, þá geta verkefninu fylgt aðrir áhrifaþættir sem gætu haft neikvæð áhrif á innlenda neytendur.  Vegna stærðarmismunar á löndunum tveimur og heildarraforkuflutnings sæstrengs af heildar raforkunotkun beggja landanna, væri líklegt að innlent raforkuverð mundi þokast nær því sem er í Englandi.  "Raforkuverð er lágt á Íslandi í samanburði við önnur Evrópulönd og var t.d. um 45% lægra en í öðrum löndum Evrópusambandsins árið 2012"  (Hörður Árnason, 2013)

Það er því nokkuð ljóst að neytendur muni bera þarna skarðan hlut frá borði ef stjórnvöld komi ekki þarna inn í með einhvers konar mótvægisaðgerðir.  Samkvæmt ritinu Markaðspunktar sem Arion Banki gaf út 16. júlí 2015 kemur fram að "ef sæstrengur verður lagður myndi heildsöluverð raforku hækka að öllu óbreyttu.  Rætt hefur verið um að landsvirkjun gæti fengið 80 bandaríkjadollara á MWst. tæpar 11 þúsund krónur, sem er um tvöfalt hærra heldur en heildsöluverðið sem íslenskum heimilum býðst í dag.  Slík hækkun myndi þó hækka rafmagnsreikning heimila talsvert minna eða um 40% ef við gerum ráð fyrir óbreyttum dreifingarkostnaði.  Ef heildsöluverð myndi svo þrefaldast næmi hækkunin 78% og verð á MWst með flutningi og sköttum væri um 30 þúsund krónur, sem er svipað og að meðaltali í evrópskum höfuðborgum".  Til þess að koma til móts við innlenda neytendur vegna stórhækkaðs rafverkuverðs hefði ríkisvaldið þrjár leiðir samkvæmt riti Arion Banka:  Í fyrsta lagi gætu framleiðendur og veitur innanlands gert langtímasamninga um raforku áður en kemur til lagningar sæstrengs.  Í öðru lagi er hægt að lækka eða afnema 24% virðisaukaskatt á raforku og í þríðja lagi er hreinlega hægt að niðurgreiða raforku með hluta af þeim ágóða sem sæstrengur skilar ríkinu".

Neðangreindar tillögu Arion Banka geta reynst hæpnar ef ekki verður um að ræða umtalsverðan hagnað ríkisins af rekstri sæstrengs.  Þessari framkvæmd fylgja einnig ýmsir óvissu þættir sem áhrif geta haft á hagkvæmni slíkrar stórframkvæmdar.  Í nýlegri skoðanakönnun sem rit Arion Banka greinir frá kemur fram að 67% þeirra sem tóku afstöðu eru á móti lagningu raforkusæstrengs til Bretlands.  "Niðurstöður þessarar könnunar endurspegla tortryggni og efasemdir gagnvart lagningu sæstrengs meðal landsmanna".  

Ég velti því fyrir mér hvort ekki sé tilefni til þess að Íslensk stjórnvöld leggi þessa hugmynd um lagningu sæstrengs til hliðar.

Könnunarviðræður um sæstreng

Framar ber að hlýða Guði en mönnum

Hérna er endurbætt og stækkuð útgáfa af pistli mínum sem birtur var í Kristblogginu sl. föstudag.

Samkvæmt frétt í Visir.is í dag “ályktaði Kirkjuþing án mótatkvæða að prestum þjóðkirkjunnar væri óheimilt að synja tveimur einstaklingum um hjónavígslu á grundvelli kynhneigðar uppfylltu þeir lögformleg skilyrði þess að ganga í hjúskap”. Gerir þetta að engu rétt presta til þess að fylgja eigin samvisku eða trúarsannfæringu.

Prestar þjóðkirkjunnar gangast undir embættiseið í upphafi prestmennsku sinnar þar sem þeir heita því að boða Guðs orð hreint og ómengað. Biblían kennir berlega að hjónaband sé á milli karls og konu og að halda einhverju öðru fram er rangfærsla á Guðs orði.  

Kirkjunni ber ekki undir neinum kringumstæðum að gera málamiðlanir í kennslu sinni eða athöfnum til að koma til móts við þann tíðaranda sem ríkir í þjóðfélaginu hverju sinni.  

Það er með öllu óásættanlegt að þjóðkirkjan hafi látið undan vilja lítilla þrýstihópa, aðgangshörðum fjölmiðlamönnum, pólitíkusum og eigin róttæklingahópi fremur en Guði. Og víki þannig frá tryggð við Orð Guðs. Áður fyrr var viðhorfið hér á landi að þar sem greindi á Guðs lög og manna lög þá skyldu Guðs lög gilda. Nú hefur þessu verið snúið við.  Nú ætlar þjóð­kirkj­an að lúta í duftið fyrir vilja Sam­tak­anna 78 og nýrra hjú­skaparlaga sem ganga í ber­högg við kristna og postul­lega siðferðis­hefð.

Finnst mér að orð Péturs og hinir postulanna þegar þeim var fyrirmunað að boða fagnaðarerindið í Jerúsalem eiga við vel hér: “Framar ber að hlýða Guði en mönnum”. (Post 5,9) Fyrr í sömu bók þegar Pétur og Jóhannes höfðu verið kallaðir fyrir ráð æðstu prestanna, höfðingjanna, öldunga og fræðimanna, sem "bönnuðu þeim algjörlega að tala eða kenna í Jesú nafni” svöruðu þeir: “Dæmið sjálfir, hvort það sé rétt fyrir augum Guðs að hlýðnast yður fremur en Guði” (Post. 4.19)

Er til of mikils mælst að, Kirkjuþing, prestar og biskupar Þjóðkirkjunnar fari eftir þessum orðum Nýja testamentisins í stað þess að beygja kirkju sína undir veraldarhyggju sem stríðir gegn trú og siðum kristinnar kirkju í nærfellt 2000 ár? Með samþykkt samvizku-nauðungarinnar, á Kirkjuþingi, er líklega lengra gengið í róttækri kristindóms-andstöðu í þessu máli en í nokkurri annarri kirkju í heiminum.

Orð Guðs ber að vera sú mælistika sem þjóðkirkjan miðar starf sitt og kennslu við.