Biðjum fyrir París

Í stuttu fréttaskoti og mynd frá Hollywood Life kemur fram að aðdáendur UNLV fótboltaliðsins þeir Dayton Harris og Lexi Silow lúta höfði þegar Jordan Castro heldur uppi tákni á sama tíma og þögn er til þess að heiðra fórnarlömb árásanna í París, áður en UNLV spilaði á móti Cal Poly Mustangs á Thomas & Mack Center í Nóvember 13, 2015 í Las Vegas, Nevada.  Myndin er eftir Ethan Miller/Getty Images)

Á myndinni sést einn aðdáenda liðsins halda uppi skilti þar sem stendur "Pray for Paris", sem þýðir "Biðjið fyrir París".

Þetta er sorgarstund fyrir Evrópu, þar sem lítur út fyrir að menn sem eru andstæðingar friðar og þeirrar menningar sem við eigum að venjast, hafi látið til skarar skríða og framið hryðjuverk sem er svo stór í sniðum að heimsbyggðin stendur á öndinni.  

Á þessari dapurlegu stundu þar sem margir Frakkar og eflaust fólk annarsstaðar að á um bágt að binda vegna missi ættingja sinna og vina og vegna eigin meiðsla sem fjöldamargir hlutu vegna árásana, vil ég stinga upp á að við skulum biðja fyrir París.  Fyrir fólkinu sem þar býr og á um sárt að binda.  Að Guð sem allt vald hefur á himni og jörðu huggi þá sem syrgja og biðja hann að hjálpa þeim og styrkja sem misstu ástvini og gefi að særðir hljóti sem fyrst lækning meina sinna.

Ríki íslam lýsir yfir ábyrgð

Verður lagning sæstrengs til Englands til hagsbóta fyrir Íslenska neytendur?

Það er margt sem spilar inn í þegar meta þarf arðsemi lagningar sæstrengs milli Íslands og Englands.  Styrkja þyrfti Íslenska dreifikerfið ef það á að geta sinnt raforkuflutningi að hugsanlegum landtökustað sæstrengs.  En staðsetning landtökustaðarins mundi hafa þarna einhver áhrif.  Að vísu þarfnast dreifikerfið nú þegar mikilla úrbóta víða um landið en þarna væri verið að tala um miklar framkvæmdir og dýrar.  Ekki síst ef byggja þarf fleiri virkjanir ef farið væri út í raforkutengingu milli landanna tveggja.  Þarf engum blöðum um það að fletta að eyðilegging á fallegum náttúruperlum með aukinn ferðamannastraum til landsins í huga og dálæti landans á fegurð Íslenskrar náttúru mundi vart falla í góðan jarðveg hjá landsmönnum.

Arðsemi Landsvirkjunar mundi ef til vill batna með tilkomu sæstrengs svo fremi sem lagning og fjármögnun sæstrengs gengur upp og að áhætta af verkefninu sé á erlendum fjárfestum og fyrirtækjum en ekki á ríkissjóði.  Landsvirkjun hefði kost á að nýta affall uppistöðulóna sem kemur vegna offsöfnunar af vatni og nýta það til raforkuframleiðslu og sölu erlendis.  Hægt væri að auka rafmagnsframleiðslu Landsvirkjunnar með aukinni notkun vindorku, sem mundi sennilega ekki falla öllum vel í geð því vindmyllur geta verið lýti á ásýnd landsins og valdið hljóðmengun séu þær of nálægt byggð.  En vindmyllur mætti eflaust reisa þar sem sátt ríkir um og þá jafnvel á fáséðum stöðum uppi á hálendi.

Það sem er mjög mikilvægt í þessu sambandi er hvort hagur Íslenska ríkisins eflist við þetta og ekki síst hagur neytenda, fólksins í landinu.  Þrátt fyrir sterkar vísbendingar af ábata af lagningu sæstrengs til Englands, þá geta verkefninu fylgt aðrir áhrifaþættir sem gætu haft neikvæð áhrif á innlenda neytendur.  Vegna stærðarmismunar á löndunum tveimur og heildarraforkuflutnings sæstrengs af heildar raforkunotkun beggja landanna, væri líklegt að innlent raforkuverð mundi þokast nær því sem er í Englandi.  "Raforkuverð er lágt á Íslandi í samanburði við önnur Evrópulönd og var t.d. um 45% lægra en í öðrum löndum Evrópusambandsins árið 2012"  (Hörður Árnason, 2013)

Það er því nokkuð ljóst að neytendur muni bera þarna skarðan hlut frá borði ef stjórnvöld komi ekki þarna inn í með einhvers konar mótvægisaðgerðir.  Samkvæmt ritinu Markaðspunktar sem Arion Banki gaf út 16. júlí 2015 kemur fram að "ef sæstrengur verður lagður myndi heildsöluverð raforku hækka að öllu óbreyttu.  Rætt hefur verið um að landsvirkjun gæti fengið 80 bandaríkjadollara á MWst. tæpar 11 þúsund krónur, sem er um tvöfalt hærra heldur en heildsöluverðið sem íslenskum heimilum býðst í dag.  Slík hækkun myndi þó hækka rafmagnsreikning heimila talsvert minna eða um 40% ef við gerum ráð fyrir óbreyttum dreifingarkostnaði.  Ef heildsöluverð myndi svo þrefaldast næmi hækkunin 78% og verð á MWst með flutningi og sköttum væri um 30 þúsund krónur, sem er svipað og að meðaltali í evrópskum höfuðborgum".  Til þess að koma til móts við innlenda neytendur vegna stórhækkaðs rafverkuverðs hefði ríkisvaldið þrjár leiðir samkvæmt riti Arion Banka:  Í fyrsta lagi gætu framleiðendur og veitur innanlands gert langtímasamninga um raforku áður en kemur til lagningar sæstrengs.  Í öðru lagi er hægt að lækka eða afnema 24% virðisaukaskatt á raforku og í þríðja lagi er hreinlega hægt að niðurgreiða raforku með hluta af þeim ágóða sem sæstrengur skilar ríkinu".

Neðangreindar tillögu Arion Banka geta reynst hæpnar ef ekki verður um að ræða umtalsverðan hagnað ríkisins af rekstri sæstrengs.  Þessari framkvæmd fylgja einnig ýmsir óvissu þættir sem áhrif geta haft á hagkvæmni slíkrar stórframkvæmdar.  Í nýlegri skoðanakönnun sem rit Arion Banka greinir frá kemur fram að 67% þeirra sem tóku afstöðu eru á móti lagningu raforkusæstrengs til Bretlands.  "Niðurstöður þessarar könnunar endurspegla tortryggni og efasemdir gagnvart lagningu sæstrengs meðal landsmanna".  

Ég velti því fyrir mér hvort ekki sé tilefni til þess að Íslensk stjórnvöld leggi þessa hugmynd um lagningu sæstrengs til hliðar.

Könnunarviðræður um sæstreng

Framar ber að hlýða Guði en mönnum

Hérna er endurbætt og stækkuð útgáfa af pistli mínum sem birtur var í Kristblogginu sl. föstudag.

Samkvæmt frétt í Visir.is í dag “ályktaði Kirkjuþing án mótatkvæða að prestum þjóðkirkjunnar væri óheimilt að synja tveimur einstaklingum um hjónavígslu á grundvelli kynhneigðar uppfylltu þeir lögformleg skilyrði þess að ganga í hjúskap”. Gerir þetta að engu rétt presta til þess að fylgja eigin samvisku eða trúarsannfæringu.

Prestar þjóðkirkjunnar gangast undir embættiseið í upphafi prestmennsku sinnar þar sem þeir heita því að boða Guðs orð hreint og ómengað. Biblían kennir berlega að hjónaband sé á milli karls og konu og að halda einhverju öðru fram er rangfærsla á Guðs orði.  

Kirkjunni ber ekki undir neinum kringumstæðum að gera málamiðlanir í kennslu sinni eða athöfnum til að koma til móts við þann tíðaranda sem ríkir í þjóðfélaginu hverju sinni.  

Það er með öllu óásættanlegt að þjóðkirkjan hafi látið undan vilja lítilla þrýstihópa, aðgangshörðum fjölmiðlamönnum, pólitíkusum og eigin róttæklingahópi fremur en Guði. Og víki þannig frá tryggð við Orð Guðs. Áður fyrr var viðhorfið hér á landi að þar sem greindi á Guðs lög og manna lög þá skyldu Guðs lög gilda. Nú hefur þessu verið snúið við.  Nú ætlar þjóð­kirkj­an að lúta í duftið fyrir vilja Sam­tak­anna 78 og nýrra hjú­skaparlaga sem ganga í ber­högg við kristna og postul­lega siðferðis­hefð.

Finnst mér að orð Péturs og hinir postulanna þegar þeim var fyrirmunað að boða fagnaðarerindið í Jerúsalem eiga við vel hér: “Framar ber að hlýða Guði en mönnum”. (Post 5,9) Fyrr í sömu bók þegar Pétur og Jóhannes höfðu verið kallaðir fyrir ráð æðstu prestanna, höfðingjanna, öldunga og fræðimanna, sem "bönnuðu þeim algjörlega að tala eða kenna í Jesú nafni” svöruðu þeir: “Dæmið sjálfir, hvort það sé rétt fyrir augum Guðs að hlýðnast yður fremur en Guði” (Post. 4.19)

Er til of mikils mælst að, Kirkjuþing, prestar og biskupar Þjóðkirkjunnar fari eftir þessum orðum Nýja testamentisins í stað þess að beygja kirkju sína undir veraldarhyggju sem stríðir gegn trú og siðum kristinnar kirkju í nærfellt 2000 ár? Með samþykkt samvizku-nauðungarinnar, á Kirkjuþingi, er líklega lengra gengið í róttækri kristindóms-andstöðu í þessu máli en í nokkurri annarri kirkju í heiminum.

Orð Guðs ber að vera sú mælistika sem þjóðkirkjan miðar starf sitt og kennslu við.