Fullyrðing stuðningmanna Orkupakka 3 varðandi sæstreng er röng

Orðræða þingmanna sem hlynntir eru Orkupakka 3 einkennist á afneitun á því að umrædd reglugerð feli í sér að Íslendingum beri að samþykkja langingu sæstrengs ef td. erlent stórfyrirtæki sæktist eftir því. Heyrist sú fullyrðing oft í fjölmiðlum að ekkert standi í OP3 varðandi það að Íslendingar séu skyldir til þess að samþykkja lagningu sæstrengs. Augljóslega eru í OP3 ákvæði sem mæla fyrir um raforkuviðskipti yfir landamæri, með raflínum, sem í tilfelli eylandsins Íslands hlýtur að vera í formi sæstrengs eða sæstrengja. Allar fullyrðingar um, að þriðji orkupakkinn feli EKKI í sér sæstrengi, eiga því ekki við rök að styðjast.

Í reglugerð Evrópusambandsins nr. 702/2009 frá 13. júlí 2009, um að koma á fót Samstarfsstofnun eftirlitsaðila á orkumarkaði, segir svo í 1. og 5. lið:
1) Í orðsendingu framkvæmdastjórnarinnar frá 10. janúar 2007 sem ber yfirskriftina „Stefna í orkumálum fyrir Evrópu" er lögð áhersla á mikilvægi tilkomu innri markaðarins á sviði raforku og jarðgass. Það að bæta regluramma á vettvangi Bandalagsins var auðkennt sem lykilráðstöfun til að ná því markmiði. [...]
5) Aðildarríkin skulu vinna náið saman og fjarlægja hindranir í vegi viðskipta með raforku og jarðgas yfir landamæri í því skyni að ná fram markmiðum Bandalagsins á sviði orku. [...]
Í viðauka við reglu­gerð­ EVRÓPU­ÞINGS­INS OG RÁÐSINS (EB) nr. 714/2009 segir svo: "Flutningskerfisstjórar skulu leitast við að samþykkja öll viðskipti, þ.m.t. þau sem tengjast viðskiptum yfir landamæri."
Í 19. grein ofangreindrar reglugerðar stendur ma: "eftirlitsyfirvöld skulu vinna saman og með framkvæmdastjórninni og stofnuninni til að uppfylla markmið þessarar reglugerðar, eftir því sem við á, í samræmi við IX. kafla tilskipunar 2009/72/EB," og í 21. gr.: "Með fyrirvara um 2. mgr. skulu aðildarríkin setja reglur um viðurlög við brotum gegn ákvæðum þessarar reglugerðar og gera allar nauðsynlegar ráðstafanir til að tryggja að þeim ákvæðum sé beitt...."
Þetta þýðir ekki að Íslenska ríkisvaldið sé skylt til að kosta og leggja héðan sæstreng, heldur einfaldlega, að engum leyfist að hindra viðskipti með raforku um slíkan sæstreng. Og við munum engu um það ráða hvort hingað verður lagður sæstrengur verði OP3 innleiddur. Líklegt má heita að það yrði knúið áfram með dómsvaldi og við látin borga brúsann með hærra orkuverði.

Peter Ørebech, sérfræðingur í Evrópu­rétti og laga­prófessor í Noregi, segir að það sé alveg á hreinu að ef fjárfestir, t.d. þýski raforku­risinn E.ON, hefur tækni­legan undir­búning að rafstreng frá Íslandi, dugir ekkert fyrir okkur að mótmæla því. Málið verður á vald­sviði stofnunar Evrópu­sambandsins, þ.e. ACER. Þetta er stofnun á embætti sem Ísland getur ekki gefið fyrirmæli eða haft áhrif á. ACER getur ekki hafnað slíkum streng því að slíkt myndi stríða gegn EES-samn­ingnum um magn­takmark­anir á inn- og útflutn­ingi, samanber 11. og 12. gr. samningsins.

 

Vonast eftir stuðningi við sæstreng

Höfnum orkupakka 3 og treystum þar með forræði þjóðarinnar yfir auðlindum sínum

    Miðflokksmenn eiga heiður skilinn fyrir framgöngu sína á Alþingi þar sem þeir reyna að hindra samþykkt 3 orkupakkans og að reyna að benda þingmönnum á hversu hrapalega væri að verki staðið ef haldið er áfram á þeirri braut að innleiða hér tilskipanir ESB í orkumálum. Skoðanakannanir hafa sýnt að meirihluti íslendinga er á móti innleiðingu O3. Á það ekki að koma á óvart því enn sem komið er eru orkufyrirtækin í almannaeigu (90%) og skapa ríkinu mikinn hagnað sem eykur hagsæld og rafmagnsverð er hér með því lægsta sem þekkist í heiminum þökk sé ríkisreknu fyrirtækjunum.
    Ekkert land framleiðir meiri raforku á hvern íbúa en Ísland. Orkan er hrein. Við megum ekki glata forræði okkar yfir þessari verðmætu auðlind. Áhrif kjósenda á orkumál munu hverfa með orkupakkanum. Löggjöfin kemur frá ESB og hluti ríkis- og dómsvalds í orkumálum færist til erlendra stofnana. Við verðum skuldbundin til að innleiða löggjöf sem hentar ekki okkar aðstæðum og hagsmunum. Ísland hefur enga tengingu við orkumarkað ESB og því er ekki ástæða til að innleiða hér löggjöf sameiginlega orkumarkaðarins. EES-samningurinn fer ekki í uppnám þótt við segjum nei takk við orkupakkanum. Það er okkar réttur samkvæmt samningnum að segja nei.
    Evrópusambandið hefur það markmið að einkavæða orkugeirann. Er Þriðji orkupakkinn sem Alþingi hyggst innleiða aðeins lítið skref á þessari leið eins og fyrri tilskipanir Evrópusambandsins. Uppbrot gömlu orkufyrirtækjanna voru fyrri skref. Evrópusambandið þolir ekki stofnanir almennings, hefur enga trú á þeim, heldur vill aðeins kapítalísk fyrirtæki á markaði.
    Með aukinni einkavæðingu aukast líkurnar á hækkandi raforkuverði og orkupakki 3 kallar á orkuviðskipti eins og í kauphöllum.
    Sæstrengur til Íslands er nú þegar á lista yfir forgangsverkefni ESB á sviði millilandatenginga. Þótt ríkisstjórnin hafi óskað eftir, að Ice-Link færi út af þeim lista, er hún aðeins einn af mörgum umsagnaraðilum, og ESB tekur hina endanlegu ákvörðun. Listinn er endurskoðaður á tveggja ára fresti, og strengurinn getur farið aftur inn, þótt hann verði tekinn út. Með lagningu sæstrengs mundi raforkuverð margfaldast því ekki mætti mismuna innlendum notendum og kaupendum raforku í evrópusambandinu.

    Höldum forræði yfir orkumálum Íslands.
    Segjum NEI TAKK við 3. orkupakka ESB!

Nítján stundir af orkupakkaumræðu

Látum ekki ESB yfirtaka orkuauðlindir Íslands

    Evrópusambandið hefur það markmið að einkavæða orkugeirann. Er Þriðji orkupakkinn sem Alþingi hyggst innleiða aðeins lítið skref á þessari leið eins og fyrri tilskipanir Evrópusambandsins. Uppbrot gömlu orkufyrirtækjanna voru fyrri skref. Evrópusambandið þolir ekki stofnanir almennings, hefur enga trú á þeim, heldur vill aðeins kapítalísk fyrirtæki á markaði. Þriðji orkupakkinn er fullveldismál. Ef við innleiðum hann flyst forræði íslenskra auðlinda yfir til Evrópusambandsins, sem mótar og hefur eftirlit með framkvæmd orkustefnu fyrir öll ESB-ríki.

    Ögmundur Jónasson fyrrverandi ráðherra sagði í vel ígrundaðri grein sinni í Morgunblaðinu 14. apríl síðastliðinn:
    „Minnumst þess að ekki eru liðnir margir mánuðir síðan íslenskir skattgreiðendur voru    þvingaðir með dómi til að greiða Högum og öðrum verslunarrekendum þrjá milljarða í skaðabætur af völdum laga sem Alþingi Íslendinga hafði sett en þótti brjóta gegn "fjórfrelsi" ESB/EES.[...]

    Og við munum engu um það ráða hvort hingað verður lagður sæstrengur. Líklegt má heita að það yrði knúið áfram með dómsvaldi og við látin borga brúsann með hærra orkuverði. Annar afgjafi verður síðan græðgin sem mun stöðugt knýja á um meiri virkjanir. Þennan veg viljum við varla láta vísa okkur með íslenska nátttúru.“

    Peter Ørebech, sérfræðingur í Evrópu­rétti og laga­prófessor í Noregi, segir að það sé alveg á hreinu að ef fjárfestir, t.d. þýski raforku­risinn E.ON, hefur tækni­legan undir­búning að rafstreng frá Íslandi, dugir ekkert fyrir okkur að mótmæla því. Málið verður á vald­sviði stofnunar Evrópu­sambandsins, þ.e. ACER. Þetta er stofnun á embætti sem Ísland getur ekki gefið fyrirmæli eða haft áhrif á. ACER getur ekki hafnað slíkum streng því að slíkt myndi stríða gegn EES-samn­ingnum um magn­takmark­anir á inn- og útflutn­ingi, samanber 11. og 12. gr. samningsins. Það má því segja að verði orkupakki 3 innleiddur aukast líkurnar á að sæstrengur verði lagður á milli Íslands og raforkumarkaðs Evrópu. Með sæstreng myndi orkuverð hækka verulega, jafnvel margfaldast, ef marka má reynslu Norðmanna, sem myndi gera mörgum atvinnurekstri hérlendis mjög erfitt fyrir. Með sæstreng myndi stóraukast ásókn í virkjun fossa, jarðhita og vindorku.

    Sæstrengur til Íslands er nú þegar á lista yfir forgangsverkefni ESB á sviði millilandatenginga. Þótt ríkisstjórnin hafi óskað eftir, að Ice-Link færi út af þeim lista , er hún aðeins einn af mörgum umsagnaraðilum, og ESB tekur hina endanlegu ákvörðun. Listinn er endurskoðaður á tveggja ára fresti, og strengurinn getur farið aftur inn, þótt hann verði tekinn út.

    Ekkert land framleiðir meiri raforku á hvern íbúa en Ísland. Orkan er hrein. Við megum ekki glata forræði okkar yfir þessari verðmætu auðlind. Áhrif kjósenda á orkumál munu hverfa með orkupakkanum. Löggjöfin kemur frá ESB og hluti ríkis- og dómsvalds í orkumálum færist til erlendra stofnana. Við verðum skuldbundin til að innleiða löggjöf sem hentar ekki okkar aðstæðum og hagsmunum. Ísland hefur enga tengingu við orkumarkað ESB og því er ekki ástæða til að innleiða hér löggjöf sameiginlega orkumarkaðarins. EES-samningurinn fer ekki í uppnám þótt við segjum nei við orkupakkanum. Það er okkar réttur samkvæmt samningnum að segja nei.
    Höldum forræði yfir orkumálum Íslands.
    Valdaframsal sem orkupakki 3 krefst er stjónarskrábrot.
    Segjum NEI TAKK við 3. orkupakka ESB!

Vilja undanþágu frá orkupakkanum

Hver er réttur ófæddra barna í móðurkviði?

Réttur ófæddra barna í móðurkviði er að heilsu þeirra sé gætt og að þau fái rétt til þess að fá að lifa. Íslensk lög standa ekki vörð um líf og heilsu allra ófæddra barna. Heilbrigðisstarfsfólki er ekki aðeins ætlað að standa vörð um líf fólks og ófæddra barna heldur er það svo að ef vissar félagslegar aðstæður eru fyrir hendi þá er félagsráðgjöfum heimilt að ráðleggja móður eða foreldrum að "láta eyða fóstri". Og fólki innan heilbrigðisþjónustunnar er þá heimilt með undangengnu samþykki móður/foreldra að deyða viðkomandi barn í móðurkviði. Þetta á líka við um ef barn í móðurkviði er greint með einhverskonar fósturgalla eða Downs heilkenni.

Þetta er mikill smánarblettur á íslensku heilbrigðiskerfi og á löggjöf Íslands. Lögin leyfa þetta, jafnvel þótt smávægilegar ástæður liggi þarna að baki.

Í yfir­lýs­ingu Sameinuðu Þjóðanna um rétt­indi barns­ins segir:

"Vegna líkam­legs og and­legs þroska­leysis þarfn­ast barnið sérstakrar verndar og umhyggju, þar með talið viðeigandi réttarverndar, fyrir fæðingu jafnt sem eftir hana." (Úr inngangi þessarar samþykktar Sam­ein­uðu þjóð­anna 1959). Einnig er þar að finna 4. frumregluna sem hljóðar svo: "Barnið skal hafa rétt til heilbrigðs vaxtar og þroska. Í þeim tilgangi skal veita bæði barni og móður sérstaka umhyggju og vernd, þar með talið umönnun bæði fyrir og eftir fæðingu."

Eins flestum er kunnugt hyggst heilbrigðisráðherra Svandís Svavarsdóttir umturna núgildandi lög­gjöf um fóst­ur­eyð­ing­ar. Hefur hún lagt fram frumvarp um ný heildarlög um svonefnt þungunarrof þar sem fóst­ur­eyðing verður heim­iluð fram að lok­um 18. viku meðgöngu, en hefur hingað til verið fram að lok­um 12. viku í miklum meirihluta tilvika (93,8% árið 2015), en í undantekningartilfellum á 13.-16. viku meðgöngu (4,2% árið 2015). Hefur orðinu fóstureyðing þarna verið breytt í þungunarrof sem er í raun fegrunaryrði. Í drög­un­um að frumvarpinu verður einnig heim­ilt að fram­kvæma fósturvíg eftir 18 viku meðgöngu ef lífi þungaðrar konu er stefnt í hættu við áfram­hald­andi þung­un eða ef fóst­ur telst ekki líf­væn­legt til fram­búðar eins og sagt er. Sagði heil­brigðisráðherra í færslu á Face­book-síðu sinni að frum­varpið tryggi með skýr­um hætti sjálfs­ákvörðun­ar­rétt kvenna til þung­un­ar­rofs. Með öðrum orðum þurfa mæður því ekki að gefa neina sérstaka ástæðu fyrir fósturvíginu nema þá eina að þær VILJI það!

Að vilji og hentisemi konu sé nóg til þess að heimila slíka "aðgerð" er að mínu mati fullkomin lítilsvirðing fyrir lífi því sem Guð gefur foreldrum þegar barn er getið í móðurkviði. Þarna er verið að brjóta boðorð Guðs: "þú skalt ekki morð fremja". Það er ekki umhyggja fyrir þeim ófæddu að taka frá þeim lífsréttinn og vega að honum í sjálfum helgustu véum lífsins!

Læknarnir sjálfir eru í raun ekki vanmáttugir að verja ófædd börn – því þeir geta neitað að taka þátt í þessu. Þeim ber raunverulega skylda til að skoða hug sinn í hverju læknisverki. En þeim hefur lærst að líta á sig sem þögult verkfæri löggjafans og hafa vanist því. Því miður. Hér er vert að benda á aðalatriðið sem að læknum snýr: Þeim ber ekki skylda til deyða fóstur því fóstureyðing er ekki læknisaðgerð í neinum venjulegum skilningi þess orðs og læknar sem stunda þær ættu að hugleiða alvarlega hvort þeir séu að brjóta læknaeiðinn. Neitun þarf að virða og taka vandræðalaust.

Að síðustu eru hér nokkrar vísindalega sannaðar staðreyndir um mannsfóstur.

Á 1. degi: Getnaður á sér stað. Allir erfðaeiginleikar ákvarðaðir.
Á 17. degi verða blóðkorn fóstursins til.
Á 20. degi er grundvöllur lagður að öllu taugakerfinu.
Á 21. degi slær hjartað.
Á 30. degi er komin regluleg blóðrás innan lokaðs æðakerfis. Eyru og nef byrja að þróast.
Á 42. degi er beinagrind mynduð (fyrst úr brjóski).
Á 56. degi eru öll líffæri starfandi. Úr þessu er aðeins um frekari vöxt að ræða.
Á 65. degi getur barnið kreppt hnefann og grípur um hlut sem strýkst við lófa þess.
Eftir 16. vikur hefur barnið náð hálfri þeirri lengd, sem það mun hafa við fæðingu.

Mættu stjórnvöld og þingmenn á Alþingi fá hugarfarsbreytingu í málum ófæddra barna og samþykkja ekki umrætt frumvarp. Er það skoðun greinarhöfundar að banna ætti fóstureyðingar hér á landi.

Páfi líkti þungunarrofi við leigumorð

Ekki ætti að innleiða lög um dánaraðstoð hér á landi

Þór­hild­ur Sunna Ævars­dótt­ir, þingmaður Pírata, ræddi um dán­araðstoð á Alþingi 20. september sl. und­ir liðnum störf þings­ins. Lagði hún fram spurninguna hvort dán­araðstoð sé rétt­læt­an­leg þegar fólk glím­ir við langvar­andi og ólækn­andi sjúk­dóma.

Ég verð að segja að dánar­aðstoð, öðru nafni líknar­dráp, stríðir gegn gegn öllu því sem ég tel vera rétt og samkvæmt góðu siðferði. Í boðorðunum 10 stendur: “þú skalt ekki morð fremja”. 2 Mósebók 20,13.

Með innleiðingu laga um líknardráp væri verið að lækka þann siðferðisstuðul sem snýr að virðingu fyrir lífinu sjálfu, að enginn skuli hafa vald til þess að stytta líf sitt eða að læknir geti aðstoðað einstakling til þess að deyja.

Læknum ætti ekki að vera gefið það vald að deyða sjúklinga sína, óski sjúklingarnir eftir því. Hlutverk læknis er að líkna og græða hina sjúku, ekki ætti að skikka lækna eða hjúkrunarfólk með lagasetningu til að ganga gegn þessu hlutverki sínu.

Lítil umræða hefur farið fram um dánaraðstoð hér á landi, þar sem lækni er heimilt að hjálpa sjúklingi sem glímir við ólækn­andi sjúkdóm að binda enda í líf sitt. Mörgum er kunnugt um líknardeild Landspítalans í Kópavogi sem hægt er að segja að veiti dauðvona sjúklingum sínum líkn og umhyggju með hjálp verkjalyfja og með góðri aðstöðu fyrir aðstandendur til að vera með viðkomandi þegar ævilokin nálgast. Það fyrirkomulag er þakkarvert og til fyrirmyndar.

Líknardráp þykja ekki sjálfsögð almennt séð í Evrópu, því mörg siðferðileg álitamál koma upp þegar málið er skoðað niður í kjölinn. Eitt af þeim er að með lagasetningu sem heimilar líkardráp geta mál þróast svo að umrædd lagasetning verði útvíkkuð til að koma til móts við fleiri en dauðvona sjúklinga. En það er einmitt það sem gerðist í Belgíu. Líkn­ar­dráp voru lög­leidd í Belg­íu árið 2002. Þar er ætlast til að tveir óháðir læknar staðfesti nauðsyn dánaraðstoðar í sérhverju tilfelli. Reynslar sýnir að það er í reynd engin trygging fyrir sjálfstæðu mati. hefur framkvæmd laganna færst í átt til víðrar túlkunar og gefa eftirfarandi dæmi innsýn í hvernig því er háttað:

Fyrir nokkru var 45 ára gömlum tvíburabræðrum veitt dánaraðstoð að eigin ósk vegna blindu.
44 ára gömul kona með króníska anórexíu fékk dánaraðstoð og 64 ára gömul kona með krónískt þunglyndi var líflátin að eign ósk, án þess að ástæða þætti til að láta aðstandendur vita.

Samkvæmt frétt á Mbl.is 2. júlí 2015 kemur fram að belg­ísk­ir lækn­ar hafa kom­ist að þeirri niður­stöðu að 24 ára göm­ul kona sem hef­ur þjáðst af þung­lyndi frá barnæsku hafi rétt til að binda enda á líf sitt. Þarna hefur hvað leitt af öðru og löggjöf sem fyrst um sinn heimilaði aðeins líknardráp dauðvona fólks hefur þarna verið svo útvíkkuð að jafnvel ungu fólki með þunglyndi er heimilað að binda enda á líf sitt. Nýlega hafa umræður á meðal stjórnmálamanna í Belgíu um það hvort foreldrar eigi að hafa rétt á að veita langveikum eða þroskahömluðum börnum sínum dánaraðstoð.

Fólk hlýtur að geta sammælst um að þessi þróun sé ekki æskileg hér á landi.

Með innleiðingu umræddra laga þá mundi virðing fyrir lífinu á einhvern hátt hraka og freistandi væri fyrir gamalt fólk að fá að stytta líf sitt, jafnvel þótt það eigi marga mánuði eða jafnvel nokkur ár eftir af æfi sinni. Gæti það jafnvel verið vegna lélegs aðbúnaðar sem viðkomandi byggi við eða vegna stolts sem oft einkennir gamalt fólk, þegar viðkomandi hefur samviskubit vegna erfiðleika sem aðstandendur hafa vegna umönnunar þeirra o.fl.

Margt dauðvona fólk t.d. sem haldið er ólæknandi krabbameini metur lífið sem það á eftir afar mikils og því finnst hver dagur sem það fær að lifa dýrmætur.

Steindór Sigursteinsson

https://www.mercatornet.com/articles/view/how_legal_euthanasia_changed_belgium_for_ever
https://krist.blog.is/blog/krist/entry/2212659/

Minntist á málþing um dánaraðstoð

Það er arfavitlaus ákvörð­un að stað­setja nýtt há­tækni­sjúkra­hús við Hring­braut

Það er skoðun undirritaðs að stjórnvöld ættu að athuga vel aðra kosti en að byggja upp framtíðaraðstöðu Landspítalans við Hringbraut. Hafa Víf­ilsstaðir í Garðabæ verið nefnd­ir sem ákjós­an­leg staðsetn­ing fyr­ir nýtt há­tækni­sjúkra­hús. Með því væri hægt að byggja spít­al­ann hraðar, á hag­kvæm­ari hátt og miklu, miklu bet­ur en með því að byggja við Hringbraut.
Það eru varla rök í mál­inu að búið sé að eyða hundruðum millj­óna í að und­ir­búa mis­tök og þess vegna þurfi að klára að gera mis­tök­in. Þegar búið er að taka svona vit­lausa ákvörðun þá þurfa menn að hafa hug­rekki og þor til að breyta henni.
Ef það er mögu­leiki á að byggja nýj­an flott­an Land­spít­ala þar sem allt er glæ­nýtt og í sam­ræmi við þarf­ir nú­tíma­heil­brigðisþjón­ustu, hafa hann á góðum stað í fal­legu um­hverfi, skipu­leggja spít­al­ann þannig að hann virki sem öfl­ug heild og gera þetta allt hraðar, hag­kvæm­ar og bet­ur en áður var talið, er þá ekki rétt að skoða það?

Sigmundur Davíð Guðlaugsson sagði 2 kosti í stöðunni á Facebook síðu sinni 2016:
1. Að halda áfram hægvirkum og óhagkvæmum “bútasaum” við Hringbraut. Endalaus barátta við alkalí­skemmdir, myglu og gam­alt lagna­kerfi og úrelt tækni í tugum bygg­inga og við að tengja það gamla við ný­bygg­ing­ar til að láta allt virka sem heild. Mikið rask mundi skapast á meðan á byggingarframkvæmdunum stæði. Eft­ir stend­ur svo þyrp­ing ólíkra gam­alla kassa og nýrra stærri grárra kassa. Þyrp­ing sem stend­ur ut­ar­lega á nesi sem tengt er rest­inni af höfuðborg­ar­svæðinu með göt­um þar sem um­ferðartepp­ur eru regla frem­ur en und­an­tekn­ing.
2. Glæ­nýr heild­stæður há­tækn­ispít­ali, hannaður til að virka sem ein heild og veita um­gjörð um bestu heil­brigðisþjón­ustu sem völ er á. Fal­legt hús að inn­an sem utan á jaðri byggðar­inn­ar, umkringt dá­sam­legri nátt­úru og úti­vist­ar­svæðum. Húsið mætti byggja hratt með lág­marks­trufl­un á fram­kvæmd­um og lág­marks­trufl­un fyr­ir borg­ar­búa og fjár­magna verk­efnið að miklu leyti með sölu á eign­um við Hring­braut, eign­um sem ganga svo í end­ur­nýj­un lífdaga með nýt­ingu sem hent­ar svæðinu og styrkja og vernda miðborg­ina.

Steindór Sigursteinsson

Meirihlutinn haldi málum í gíslingu

Aðrar þjóðir sem við berum okkur saman við styðja við eigin búvöruframleiðslu með tollvernd

     Eins og kunnugt er tók tolla­samn­ing­ur Íslands og Evr­ópu­sam­bands­ins gildi 1. maí sl. Felur samningurinn í sér að tollur af rúmlega 340 vörutegundum verði felldir niður. Birg­ir Þór­ar­ins­son, þingmaður Miðflokksins, sagði á Alþingi í dag að í nýgerðum tollasamningi halli veru­lega á Íslenskan landbúnað og að samningurinn bjóði upp á mikið ójafnvægi. 

     Þing­menn Miðflokks­ins hafa gagn­rýnt um­rædd­an tolla­samn­ing um tíma. Lagði flokkurinn fram þings­álykt­un­ar­til­lögu í síðasta mánuði þess efn­is að samn­ingn­um yrði sagt upp. Í greinargerð til­lög­un­ar er sagt að skort­ur sé á út­tekt á áhrif­um samn­ings­ins á inn­lenda fram­leiðslu búvara. Enn frem­ur seg­ir að samn­ing­ur­inn sé óhag­stæður, þar sem hann heim­ili mun meiri inn­flutn­ing ákveðinna búvara til Íslands frá Evr­ópu­sam­band­inu en frá Íslandi til Evr­ópu­sam­bands­ins.

     Bændur hafa um langt skeið gagnrýnt þverrandi virkni tollverndar fyrir íslenskan landbúnað. Á Búnaðarþingi Bændasamtaka Íslands 5. mars sl. komu fram miklar áhyggjur af tollasamingum sem gerðir voru við ESB á árunum 2007 og 2015. Í ályktun á Búnaðarþingi um tollamál er ætlast til að ríkisstjórn Íslands og Alþingi taki stöðu með innlendri matvælaframleiðslu með því að styrkja tollvernd íslensks landbúnaðar. Verði samningum við ESB um tollfrjálsa kvóta fyrir landbúnaðarafurðir frá árunum 2007 og 2015 sagt upp vegna breyttra forsenda.

     Varðandi aðgerðir vegna dóms EFTA-dómstólsins um innflutning á hráu kjöti, eggjum og ógerilsneyddri mjólk leggja bændur höfuðáherslu á að íslensk löggjöf tryggi áfram vernd heilsu manna og dýra með bestu mögulegu aðferðum til að vernda innlenda búfjárstofna, koma í veg fyrir fjölgun matarsýkinga og aukningu á sýkingum af völdum sýklalyfjaónæmra baktería. Fara bændur fram á að niðurstaða EFTA-dómstólsins í málum E-2/17 og E-3/17 frá 14. nóvember 2017 verði ekki innleidd óbreytt. Verði það gert með samningaviðræðum við Evrópusambandið. Enn fremur verði leitað allra leiða til að nýta heimildir til að leggja tolla á innfluttar búvörur sem einnig eru framleiddar hér á landi.

    Tilgangur tollverndar er að jafna stöðu innlendrar framleiðslu gagnvart innfluttri. Á Íslandi er hún meðal annars notuð til að styðja við fjölbreytta framleiðslu úr íslenskri sveit, þar sem hreinleiki umhverfisins er ótvíræður, sjúkdómar fáir, sýklalyfjanotkun þar af leiðandi í lágmarki og ekki má gleyma þvi að innlendur landbúnaður er ákaflega þýðingarmikill vegna þeirra starfa sem hann skapar í byggðum landsins. Ekkert af þessu er sjálfgefið og byggir meðal annars á því að tollverndin sé fyrir hendi.

     Allar þjóðir sem við berum okkur saman við styðja eigin búvöruframleiðslu með tollvernd að meira eða minna leyti. Rökin eru einkum þau að hagsmunir neytenda séu ekki fólgnir í því að veikja innlenda matvælaframleiðslu með auknum innflutningi á mat sem hægt er að framleiða í heimalandinu. Aðeins 10% af landbúnaðarframleiðslu heimsins eru seld á milli ríkja. Hin 90% eru til neyslu og vinnslu á heimamarkaði. Engin þjóð vill alfarið treysta á innflutt matvæli enda sýnir reynsla annarra þjóða að slíkt leiðir á endanum til hærra verðs, þegar aðrir kostir en innflutningur eru ekki lengur í boði.

     Merkileg ályktun var gerð á þinginu um innkaupastefnu opinberra aðila. Því er beint til fjármálaráðuneytis að endurskoða innkaupastefnu ríkisins og lög um opinber innkaup með það að markmiði að opinberar stofnanir skuli velja innlend matvæli þar sem því verður við komið. Það gæti skipt verulegu máli fyrir innlenda matvælaframleiðslu ef hér verður hugarfarsbreyting. Áætlað er að opinberar stofnanir íslenska ríkisins noti um 150 milljarða króna í innkaup á hverju ári og 300 milljarða ef sveitarfélög eru meðtalin. Með aukinni áherslu á innlend matvæli í innkaupastefnu ríkisins yrði samkeppnishæfni íslensks landbúnaðar styrkt.

     Við gerð þessa pistils studdist undirritaður við leiðara Bændablaðsins 16. janúar 2015 og við 2 greinar úr samnefndu blaði 8. mars 2018.
http://www.bbl.is/frettir/skodun/leidari/tollverndin-virkar/5895/
http://www.bbl.is/files/pdf/bbl.-5.tbl.2018_web.pdf

Steindór Sigursteinsson

Felldu niður tolla á 340 vöruliðum

Alþingi ætti ekki að innleiða lög um dánaraðstoð

Lítil sem engin umræða hefur farið fram um dánaraðstoð hér á landi, þar sem lækni er heimilt að hjálpa sjúklingi sem glímir við ólæknandi sjúkdóm að benda enda í líf sitt. Ég verð að segja að dánaraðstöð öðru nafni líknardráp stríðir gegn gegn öllu því sem ég tel vera rétt, heilagt og gott. Mörgum er kunnugt um líknardeild Landspítalans í Kópavogi sem hægt er að segja að veiti dauðvona sjúklingum sínum líkn og umhyggju með hjálp verkjalyfja og með góðri aðstöðu fyrir aðstandendur til að vera með viðkomandi þegar ævilokin nálgast.

Læknum ætti ekki að vera gefið það vald að deyða sjúklinga sína óski sjúklingarnir eftir því. Hlutverk læknis er að líkna og græða hina sjúku, ekki ætti að skikka lækna eða hjúkrunarfólk með lagasetningu að ganga gegn þessu hlutverki sínu.

Líknardráp þykja ekki sjálfsögð almennt séð í Evrópu, því mörg siðferðileg álitamál koma upp þegar málið er skoðað niður í kjölinn. Eitt af þeim er að með lagasetningu sem heimilar líkardráp geta mál þróast svo að umrædd lagasetning verði útvíkkuð til að koma til móts við fleiri en dauðvona sjúklinga. En það er einmitt það sem gerðist í Belgíu. Líkn­ar­dráp voru lög­leidd í Belg­íu árið 2002 og hafa um 1.400 manns fengið aðstoð við að deyja á ári hverju. Árið 2013 voru lög­in út­víkkuð og ná nú til barna sem þjást af ólækn­andi sjúk­dóm­um.

Samkvæmt frétt á Mbl.is 2. júlí. 2015 kemur fram að Belg­ísk­ir lækn­ar hafa kom­ist að þeirri niður­stöðu að 24 ára göm­ul kona sem hef­ur þjáðst af þung­lyndi frá barnæsku hafi rétt til að binda enda á líf sitt. Þarna hefur hvert leitt af öðru og löggjöf sem fyrst um sinn heimilaði aðeins líknardráp dauðvona fólks hefur þarna verið svo útvíkkuð að jafnvel ungu fólki með þunglyndi er heimilað að binda enda á líf sitt auk þess sem líknardráp á langveikum börnum er heimilt. Í þessu tilviki er ungri konu í blóma lífs síns heimilað af læknum að taka líf sitt. Mikill fjöldi fólks hefur sigrast á þeim þungbæra sjúkdómi sem þunglyndi er og hafa öðlast betra líf með hjálp lækna, eigin viljastyrk og ekki má gleyma með hjálp Guðs.

Með innleiðingu laga um líknardráp væri verið að lækka þann siðferðisstuðul sem snýr að virðingu fyrir lífinu sjálfu að enginn skuli hafa vald til þess að stytta líf sitt eða að læknir geti aðstoðað einstakling til þess að deyja. Með innleiðingu umræddra laga þá mundi virðing fyrir lífinu á einhvern hátt hraka og freistandi væri fyrir gamalt fólk að fá að stytta líf sitt jafnvel þótt það eigi marga mánuði eða jafnvel einhver ár eftir af æfi sinni. Gæti það jafnvel verið vegna lélegs aðbúnaðar sem viðkomandi byggi við eða vegna stollts sem oft einkennir gamalt fólk, þegar viðkomandi hefur samviskubit vegna erfiðleika sem aðstandendur hafa vegna ummönnunar þeirra ofl.

Margt dauðvona fólk t.d. Sem haldið er ólæknandi krabbameini metur lífið sem það á eftir afar mikils og því finnst hver dagur sem það fær að lifa dýrmætur.

https://www.mbl.is/frettir/erlent/2015/07/02/laeknar_heimila_24_ara_ad_deyja/

Steindór Sigursteinsson

Umræða um dánaraðstoð verði aukin

Íslenska þjóðfylkingin ætlar að taka á baráttumálum sínum af festu og hefur á stefnuskrá sinni alla málaflokka sem varða hagsæld og öryggi þjóðarinnar

Nú fer að líða að kosningum aftur og ekki ár liðið frá síðustu alþingis­kosn­ingum. Nú sem aldrei fyrr er þörf á stjórnmálaflokki sem tekur á baráttu­málum sínum af festu og er ekki eins og margir hinna flokk­anna sem fara í kringum mikil­væg málefni eins og köttur í kring­um heitan graut.

Nú er rétti tíminn til að gera upp hug sinn og velja þann  stjórnmálaflokk sem þér finnst líklegastur til þess að standa vörð um hag og velferð þjóðarinnar. Einn er sá flokkur sem bauð fyrst fram í síðustu kosningum en það er Íslenska þjóðfylkingin. Hefur þú, hinn almenni kjósandi, velt fyrir þér að allt það sem Íslenska þjóðfylkingin varaði við, fyrir síðustu kosningar, er varðaði útlendinga­löggjöfina, hefur komið fram, þrátt fyrir að kjör­tímabilið yrði ekki nema eitt ár? Þetta má segja að hafi fengið staðfestingu í orðum Bjarna forsætisráðherra á hádegisfundi hans með SES í Valhöll hinn 13. þessa mánaðar.

Hverjum er betur treystandi en frambjóðendum Íslensku þjóðfylkingarinnar til að standa vörð um velferð þjóðarinnar, menningu og siðferði? Hér fyrir neðan gefur að líta stefnuskrá Íslensku þjóðfylkingarinnar eins og hún kemur fyrir á heimasíðu flokksins.

Íslenska þjóðfylkingin vill standa vörð um velferðakerfið, sjálfstæði Íslands og íslenska menningu.

Grunnstefna flokksins er: Einstaklingsfrelsi, að auka beint lýðræði, takmörkun ríkisafskipta, gegnsær ríkisrekstur, náttúruvernd og haftalaus milliríkjaviðskipti.
Íslenska þjóðfylkingin beitir sér fyrir auknu jafnvægi í byggðum landsins, málefnum fjölskyldna og heimila. Að efla smærri og meðalstór fyrirtæki, sem eru hornsteinar samfélagsins. Málefni öryrkja og aldraðra verði í öndvegi og að vinna gegn fátækt á Íslandi.

Öryggismál
Íslenska þjóðfylkingin vill stórefla löggæslu, landhelgis- og tollgæslu og auka þátttöku Íslands í öryggis- og varnarmálum með beinum hætti.
Skattleysismörk
Íslenska þjóðfylkingin vill hækkun persónuafsláttar þannig að skattleysismörk verði 300 þúsund. Tekjutengingar aldraðra, öryrkja og námsmanna verði afnumdar.
Fjármálafyrirtæki
Reglur um fjármálafyrirtæki verði stórhertar. Tekið verði af hörku á spillingu og fjármálamisferli. Bankar fái ekki að búa til peninga (þjóðpeningakerfi). Aðskilja skal fjárfestinga- og viðskiptabanka.
Landsvirkjun
Íslenska þjóðfylkingin vill að Landsvirkjun, RARIK og Landsnet verði ætíð að fullu í eigu þjóðarinnar og að ekki verði lagður rafstrengur úr landi.

Sjávarútvegsmál

Þjóðfylkingin vill endurskoðun fiskveiðistjórnunar frá grunni og frelsi í sjávarútvegsmálum

Aukið frelsi í strandveiðum. Fiskveiðiauðlindin verði sameign þjóðarinnar samkvæmt stjórnarskrá. Erlent eignarhald verði afnumið í sjávarútvegi.
Íslenska þjóðfylkingin vill stórefla löggæslu, landhelgis- og tollgæslu og auka þátttöku Íslendinga í öryggis- og varnarmálum.

Lífeyrissjóðakerfið
Lífeyrissjóðakerfið verði endurskoðað í heild sinni.
Skuldaleiðrétting
Íslenska þjóðfylkingin vill almenna skuldaleiðréttingu íbúðalána og afnema verðtryggingu.
Heilbrigðisþjónusta
Heilbrigðisþjónusta skal vera gjaldfrjáls á Íslandi.
Ríkiseignir
Íslenska þjóðfylkingin vill opið og gagnsætt ferli ef kemur að sölu ríkiseigna.

Innflytjendamál

Íslenska þjóðfylkingin vill herta innflytjendalöggjöf og innleiða 48 tíma regluna í málefnum hælisleitenda. Íslenska þjóðfylkingin hafnar sjaría-lögum og vill að búrkur, starfsemi moska og kóranskóla verði bönnuð á Íslandi.
Íslenska þjóðfylkingin hafnar skólahaldi íslamista á Íslandi. Þjóðfylkingin vill styðja þá innflytjendur sem aðlagast íslensku samfélagi.

Evrópusambandið
Íslenska þjóðfylkingin hafnar alfarið aðild Íslands að Evrópusambandinu.
Schengen og EES
Íslenska þjóðfylkingin vill Ísland úr Schengen án tafar

Íslenska þjóðfylkingin vill úrsögn úr Evrópska efnahagssvæðinu og styður tvíhliða viðskiptasamning við Evrópusambandið.

Stjórnarskrá
Íslenska þjóðfylkingin vill þjóðaratkvæðagreiðslur um þau mál sem varða þjóðarheill og stjórnlagadómstól í núverandi stjórnarskrá sem ÍÞ styður.

Trúmál og siðræn viðhorf

Íslenska þjóðfylkingin styður kristin gildi og viðhorf.
Íslenska þjóðfylkingin virðir trúfrelsi en hafnar trúarbrögðum sem eru andstæð stjórnarskrá.

Landbúnaður
Íslenska þjóðfylkingin styður íslenskan landbúnað. Íslenskir bústofnar verði varðveittir.

Alþjóðasamstarf
Íslenska þjóðfylkingin styður aðild Íslands að NATO, EFTA og alþjóðlegu samstarfi.

Steindór Sigursteinsson tók saman.

Stjórnmálaflokkar að klára framboðslista sína

Rís þú unga Íslands merki

Við höldum í dag upp á sjötíu og þriggja ára afmæli hins endurreista íslenska lýðveldis. Það er ekki langur tími en á sér þó langa sögu og aðdraganda. Þjóðveldið forna er þess hvöt og kveikja. Og afmælisdagurinn er Jóns Sigurðssonar.

Líklega hefur þjóðerniskennd íslendinga aldrei verið sterkari, né meiri samheldni ríkt meðal þjóðarinnar en 17. júní 1944, þegar lýðveldið var stofnað. Þjóðaratkvæðagreiðslan nokkru áður sýndi þetta glöggt og ekki síður mannfjöldinn, sem fagnaði á Þingvöllum, þrátt fyrir einhverja mestu rigningu, sem um getur á þeim helga stað. Öllum þeim, sem staddir voru á Þingvöllum 17. júní 1944, hlýtur að verða harla minnisstæður sá sögufrægi dagur.

„þann dag er regnið streymdi um herðar þér og augu og skírði þig og landið til dýrðar nýjum vonum" eins og segir í „ Vorkvæði um ísland" eftir Jón Óskar.

Þetta var í sannleika langþráður dagur mikilla fyrirheita, þótt skiptar skoðanir kunni að vera um, hversu þau fyrirheit hafi rætst. Sjálfstæðisbaráttan var farsællega til lykta leidd, að svo miklu leyti sem slík barátta tekur nokkum tíma enda. Mætti sá andi einingar og samheldni, sem þá ríkti, endurvekjast nú og varðveitast sem lengst á ókomnum dögum.

Árið 1918 var úrslitaár, þegar sambandslögin voru sett. Það lá í loftinu, að heimildin um uppsögn sambandsins, að tuttugu og fimm árum liðnum, yrði notuð og stofnað lýðveldi með forseta í stað konungs. Hér er engin arfsögn um innlent konungdæmi, né skilyrði með svo fámennri þjóð.
Þjóðin var einhuga bæði árið 1930 í minningu þúsund ára afmælis Alþingis og um stofnun lýðveldis fyrir 73 árum. Þessa er gott að minnast, því ekki er alltaf lygnt og ládautt, á yfirborðinu, a.m.k. á líðandi stund með þjóð okkar, Svo hefir og reynzt í harðskeyttri sjálfstæðisbaráttu. Þó réttinn hafi orðið að sækja í áföngum á aðra öld frá tilkomu Jóns Sigurðssonar, þá hefir jafnan stefnt í rétta átt.

Öryggi landsmanna dýrmætt