Ekki skaðar það börnin á neinn hátt að fá að heyra Guðs Orð

Í könnun sem nú stendur yfir á Dv.is þar sem spurt er; “Á að leyfa kirkjuferðir skólabarna á skólatíma” kemur fram að 66,5% eru því fylgjandi en 33,5% á móti. Kirkjuheimsóknir eru á vegum skólanna og fara fram í fylgd og viðveru kennara. Eru vettvangsferðir mikilvægur hluti skólastarfs á öllum skólastigum sem fara fram í ýmsum kennslugreinum því kennslustofan getur ekki komið í staðinn fyrir vettvangskynningu eins og fjöruferð, á sögustað eða til kirkju..

Það þarf enginn að velkjast í vafa um að Kristnin er snar þáttur í menningu og sögu þjóðarinnar. Kynning og fræðsla um kristni innan skólakerfisins er ein af forsendum skilnings á menningararfi Íslendinga. Menningarlæsi og þekking á ýmis konar táknmáli, hugtökum og tungutaki í bókmenntum, listum og öðrum þáttum menningarinnar er meðal annars undir slíkri fræðslu komin. Í umræðuni um kirkjuferðir og trúarlega fræðslu er oft blandað saman trúarlegri fræðslu og trúboði eða áróðri.

Hér fyrir neðan er góð athugasemd frá manni sem ekki vildi láta nafn síns getið við bloggpistil sem ég birti 2013.

“Æfaforn trúarrit flokkast ekki undir "áróður". Þú þarft að læra Biblíuna hvort sem þú lærir guðfræði, bókmenntir eða mannfræði, svo bara örfá fög séu lesin. Þú telst aldrei meðal fólks með grunnþekkingu samkvæmt stöðlum yfirstéttarinnar hafir þú ekki lesið þessa bók. Meira að segja yfirstéttir Indlands og Kína lesa hana. Biblían er nauðsynleg fyrir skilning á vestrænni sögu, félagsgerð, heimspeki (sérstaklega þýsku heimspekingunum, nær öllum), , listasögu og fagurbókmenntum og telst sjálf á köflum, svo sem Jobsbók, til 100 helstu bókmenntaverka sögunnar, sem bókmenntaverk (ekki sem trúarrit), og því hafa allir vellæsir menn á fagurbókmenntir lesið hana. Biblían er sameign mannkyns. Lestur hennar er sérstaklega mikilvægur fyrir börn innflytjenda sem tilheyra annarri trú, svo þau nái betur að skilja þá menningu sem þau lifa og hrærast í, en fari ekki halloka, alveg eins og maður sem elst upp í löndum Araba en þekkir ekki Kóraninn á engan séns á að komast nokkurn tíman inn í samfélagið eða skilja nágranna sína til fulls. Það kemur trúnni ekkert við, heldur áhrif trúarinnar á menninguna. En eins og allir félagsfræðingar hafa bent á halda þau áhrif áfram löngu eftir, hundruðum ára eftir, að kirkjusókn dvín eða hættir. Trúarbrögð geta jafnvel haft meiri áhrif eftir að þau "hverfa". Við verðum leiksoppar þeirra áhrifa en höfum ekki það val að hafna þeim nema við sjálf lesum frumritin. því það sem er ómeðvitað er sterkar því sem er meðvitað. Vinnusiðferði venjulegs Íslendings og annarra Vesturlandabúa kemur til að mynda úr mótmælendatrú, og um það hefur fjöldi trúlausra félagsfræðinga, svo sem Weber, fjallað. Sá sem ekki þekkir þennan uppruna verður alltaf bara strengjabrúða, og getur ekki sjálfur valið að gangast við honum eða hafna honum. Hann verður bara á valdi hans án þess að vita um hvað málið snýst. Hvort hann sæki kirkju eða ekki kemur málinu ekkert við. Lesið bara Weber... “

Kraftur krossins

12.
Ég mun meðan ég hjari
minnast á krossinn þinn.
Heimsins ljúfi lausnari,
lífgar það huga minn.
Hvort ég geng út eða inn,
af innstum ástargrunni
ætíð með huga og munni
segjandi hvert eitt sinn:

13.
Jesú Kristí kvöl eina
á krossinum fyrir mig skeð
sé mín sáttargjörð hreina
og syndakvittunin,
af sjálfum Guði séð.
Upp á það önd mín vonar
í nafni föður og sonar
og heilags anda.

...........Amen.

Hallgrímur Pétursson Sálmur 33 

 

Staða lýðræðis rædd í hugvekju