Blekkingarleikur um svonefndar ESB-aðildarviðræður afhjúpaður af ESB!

Sumir flokkar virðast ætla að leika sama blekkingarleikinn og Samfylkingin og VG léku á tíma Jóhönnu­stjórnarinnar. En hann fólst í því að landsmenn gætu fengið að "kíkja í pakkann" að afloknum aðildarviðræðum við ESB. Látið var í veðri vaka að umsóknin að ESB og aðildarferlið væru aðeins samningaviðræður við sambandið með það að markmiði að "landa góðum samningi". Í frétt Mbl.is í dag notar Björt framtíð einmitt þetta sama orðalag en sá flokkur hefur lýst yfir vilja til að ganga í sambandið. Samfylkingin heldur blekkingarleiknum áfram og talar um að hald­in verði þjóðar­at­kvæðagreiðsla um frek­ari viðræður um aðild Íslands að ESB. Taka Viðreisn og Píratar í sama streng og samkvæmt frétt á Mbl.is í dag virðist VG vera reikandi í þessu máli.

Seint á síðasta ári sendi Svavar A. Jónsson, sóknarprestur á Akureyri fyrirspurn til ESB þar sem hann grennslaðist fyrir um eðli umsóknar og hvort í slíkri um­sókn fæl­ist að kanna án skuld­bind­inga hvað væri í boði eða hvort í henni fæl­ist yf­ir­lýs­ing um vilja til þess að ganga í sambandið.

Fékk hann það svar sem var í stuttu máli “að reglur ESB eru óumsemjanlegar. Þær verður að lögleiða og innleiða af umsóknarríkinu. Inngönguviðræður snúast í raun um það að samþykkja hvenær og með hvaða hætti umsóknarríkið tekur upp og innleiðir með árangursríkum hætti allt regluverk ESB.”

Flestum er í fersku minni ESB-aðildar-vegferð vinstri stjórnar Samfylkingar og VG en hún var byggð á flóknu baktjaldamakki samkvæmt því sem Árni Páll Árnason fyrrverandi formaður Samfylkingarinnar greindi frá í febrúar á síðasta ári.

Fyrrverandi forsætisráðherra, Jóhönnu Sigurðardóttur, tókst að fá þingmenn VG á sitt band til að taka þátt í ESB-aðildarferlinu með hótunum um skjótan dauða hinnar langþráðu vinstri stjórnar. Ekki tókst það alveg því hún þurfti að láta einn þeirra, Jón Bjarnason, fara, því ekki vildi hann halda áfram með þann blekkingarvef sem hinar svonefndu ESB-aðildarviðræður voru. En þær voru ekki samningaviðræður, heldur umsókn Íslands að ESB og aðildarferli sem haldið var leyndu fyrir þjóðinni. Aðildarviðræðurnar sigldu í strand seint á tíma Jóhönnustjórnarinnar, en látið var í veðri vaka að um hlé á viðræðum væri að ræða.

Eftir að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks tók við völdum 2013 veittust fyrrverandi stjórnarflokkar að hinni nýju ríkisstjórn og kröfðust áframhalds ESB-aðildarviðræðna. En ríkisstjórnarflokkarnir höfðu gengið til kosninga með það að meginstefnu að hætta ESB-aðildarviðræðum. ESB-flokkarnir töpuðu illilega í kosningunum.

Að gera kröfu um að sigurvegarar með umboð gegn ESB-aðild spyrji þjóðina hvort hún vildi halda áfram misheppnuðum aðildarviðræðum var vægast sagt fáránlegt.

Síðan ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms J. kvaddi aðildarferlið í janúar 2013 hefur ástand innan Evrópu­sambandsins snarversnað. (Má þar nefna gengislækkun evrunnar, óstjórn hvað varðar móttöku flóttafólks, Brexit o.fl.) En þá hafði aðeins 11 af 33 samningsköflum verið lokað frá 2009. Ferlinu lauk með ágreiningi um kaflana um sjávarútveg og landbúnað þegar rann upp fyrir íslensku stjórnarherrunum að ESB krafðist aðlögunar í ferlinu og í bókum Brusselmanna væri ekkert til sem heitir könnunarviðræður.

Það má rekja upphaf nýja flokksins Viðreisnar til þráhyggju vegna þess að með kosningunum 2013 urðu þáttaskil í ESB-málinu. Aðildarbröltinu var hafnað.

Hérna eru 2 fróðlegar fréttir sem fjalla um þetta mál:

www.mbl.is/greinasafn/grein/1505686/

www.mbl.is/greinasafn/grein/1429386/

www.t24.is/?p=1098

Hvað vilja flokkarnir í utanríkismálum?