Jóhannes skírari og Jesúm Kristur starf þeirra og líf.

Ritgerð skrifuð af Steindóri Sigursteinssyni í Biblíuskólanum Kirkjulækjarkoti október 1988.

Jóhannes skírari.   "Maður kom fram, sendur af Guði hann hét Jóhannes.  Hann kom til vitnisburðar um ljósið, svo allir skyldu trúa fyrir hann.  Ekki var hann ljósið, hann kom til að vitna um ljósið"  Jóh 1:6-8  Jóhannes skírari fæddist á dögum Heródesar konungs í Júdeu.  Foreldrar hans voru þau Sakaría prestur og Elísabet, guðhrædd hjón og grandvör.  Fæðing hans bar til á næsta óvenjulegan hátt, því Elísabet var óbyrja og hnigin á efri ár,  Eitt sinn er Sakaría var að sinna preststörfum sínum í musteri Drottins, birtist honum engill Drottins.  Hann varð mjög skelfdur við sýn þessa.   En engillinn sagði:  "óttast ekki Sakaría, því bæn þín er heyrð.  Elísabet kona þín mun fæða þér son, og þú skalt láta hann heita Jóhannes.  Og þér mun veitast gleði og fögnuður, og margir munu gleðjast vegna fæðingar hans.  Því hann mun verða mikill í augliti Drottins.  Aldrei mun hann drekka vín né áfengan drykk, en fyllast Heilögum Anda þegar frá móðurlífi.  Og mörgum af Ísraels sonum mun hann snúa til Drottins Guðs þeirra.  Og hann mun ganga fyrir honum í anda og krafti Elía til að snúa hjörtum feðra til barna og óhlýðnum til hugarfars réttlátra og búa Drottni altygjaðan lýð."  Lúkas 1:12-17

Sakaría trúði ekki orðum engilsins.  Hann trúði ekki að kona hans eins gömul og hún væri, gæti eignast barn.  Vegna þess fékk hann þá hirtingu frá Drottni, að hann varð mállaus allan þann tíma sem kona hans gekk með barnið.   Nokkrum dögum seinna varð Elísabet þunguð.

Á sjötta mánuði eftir atburð þennan, fékk María frænka Elísabetar boð frá engli Drottins um að hún mundi þunguð verða og son ala sem ætti að heita Jesú.  En á þeim dögum tók María sig upp og fór með flýti til borgar nokkurrar í fjallabyggðum Júda.  Hún kom inn í hús Sakaría og heilsaði Elísabetu.  Þá varð það, þegar Elísabet heyrði kveðju Maríu , að barnið tók viðbragð í lífi hennar"  Lúk 1:39-41.  Mér finnst að þessi Biblíutilvitnun sýni svo vel að Jóhannes var fylltur Heilögum Anda þegar í móðurkviði, barnið fylltist þarna gleði þegar í móðurkviði.

Nú kom sá tími að Elísabet skyldi verða léttari, og ól hún son.  Hann var látinn heita Jóhannes.  Var það þá sem Sakaría fékk málið aftur.  "En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda.  Hann dvaldist í óbyggðum Júda til þess dags, er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael."   Lúkas 1:80

"Í æðstapreststíð Annasar og Daífasar, kom orð Guðs til Jóhannesar í óbyggðinni.  Og fór hann um alla Jórdanbyggð og prédikkaði iðrunarskírn til fyrirgefningar synda, eins og ritað er í bók Jesaja spámanns:  "Rödd hrópanda í eyðimörk:  Greiðið veg Drottins, gjörið beinar brautir hans.   öll gil skulu fyllast, öll fell og hálsar lægjast.  Krókar skulu verða beinar og óvegir sléttar götur.  Og allir munu sjá hjálpræði Guðs."  Lúkas 2:2-6

Jóhannes skírari hóf starfsemi sína á þeim tímum þegar allt trúarlíf Gyðinga var einskorðað við formfastar reglur og helgihald.  Farísearnir lögðu mikla áherslu á fastheldni við lögmál feðranna og þeir réðu mestu um helgihald samkunduhúsanna.  Ýmsir litlir trúarhópar voru við líði á þessum tíma t.d.. Essenar en þeir eru taldir hafa ritað Kuhlman handritin frægu.

Það merkilega við starf Jóhannesar, var að hann skyldi ekki hafa prédikkað á strætunum og í samkunduhúsunum heldur í eyðimörkinni.  Guð fór þarna mjög óvenjulegar leiðir.  Kannski var ástæðan fyrir þessu sú að það þurfti svo mikið landrými undir allar þær tugir þúsunda manna, sem komu til að hlýða á Jóhannes, að eyðimörkin hefur verið fýsilegasti kosturinn.  Kannski hefði Jóhannes verið grýttur ef hann hefði prédikkað í samkunduhúsunum.  Jóhannes, með sinni hljómsterku rödd, höfðaði til, sennilega lítils hóps fyrst.  En orðstír hans barst hratt út, svo fljótlega  var fólkið, þúsundum saman farið að gera leið sína út á eyðimörkina til hans.

Boðskapur Jóhannesar var hnitmiðaður og ákveðinn:  Gjörið yðrun, himnaríki er í nánd.  Hann lagði áherslu á að hann væri ekki Kristur, heldur væri hann sendur á undan honum.  Hann sagði:  "Þetta er sá sem ég átti við, þegar ég sagði:  Sá sem kemur á eftir mér, var á undan mér, enda fyrri en ég."  Af gnægð hans höfum vér allir þegið, náð á náð ofan.  Lögmálið var gefið fyrir Móse, en náðin og sannleikurinn kom fyrir Jesú Krist.  Enginn hefur nokkurn tíma séð Guð.  Sonurinn eini, Guð, sem er í faðmi föðurins hefur birt hann."  Jóh 1:15b-17.  Hann sagði að hann myndi skíra í vatni en Kristur myndi skíra í Heilögum Anda.

Hann boðaði fólkinu að það ætti að iðrast synda sinna og snúa sér til Drottins.. Margir voru það sem hann sneri til trúar og skírði í ánni Jórdan.  Hann brýndi fyrir fólkinu , að það ætti að taka orð Guðs alverlega og að lifa eftir boðum hans.  Hann þrumaði oft yfir spilltum valdsherrum Rómaveldis, og hvatti þá til að snúa sér frá sínum vondu vegum.  Jóhannes vítti Heródes fjórðungsstjóra fyrir það að hann skyldi hafa gifst Heródías konu bróður síns.  Það mislíkaði Heródes svo hann lét varpa Jóhannesi í fangelsi.

Dauði Jóhannesar bar við á þann hátt:  Dóttir Heródesar sté dans á afmælsdegi hans.  Hann hreyfst svo af dansi hennar, að hann bauð henni að eiga hvað sem hún óskaði sér, allt að helmingi ríkis síns.  Hún gekk þá til móður sinnar og spurði um hvað hún ætti að biðja.  Hún svaraði:  Höfuð Jóhannesar skírara.  Jóhannes var síðan hálshöggvinn og var höfuð hans borið á fati til dóttur Heródesar en hún færði það móður sinni.  Mér finnst þessi harmsaga lýsa svo vel stríðinu á milli ljóss og myrkurs.  Jóhannes varð þarna fyrir barðin á vildi hins illa.

Fæðing Jesú Krists.  "Því að barn er oss fætt, sonur er oss gefinn.  Á hans herðum skal höfðingjadómurinn hvíla.  Nafn hans skal kallað Undraráðgjafi, Guðhetja, Elífðarfaðir, Friðarhöfðingi."  Jes 9:6   Fæðing Jesú Krists var með þessum hætti::  María móðir hans var föstnuð manni að nafni Jósef.  Engill kom til hennar og sagði:  "Heil vert þú, sem nýtur náðar Guðs, Drottinn er með þér."  En hún varð hrædd við þessi orð og hugleiddi, hvílík þessi kveðja væri.  Og engillinn sagði við hana:  Óttast þú eigi, María, því þú hefur fundið náð hjá Guði.  Þú munt þunguð verða og son ala, og þú skalt láta hann heita JESÚ.  Hann mun verða mikill og kallaður sonur hins hæsta.  Drottinn Guð mun gefa honum hásæti Davíðs föður hans, og hann mun ríkja yfir ætt Jakobs að eilífu, og á ríki hans mun enginn endir verða.

Jesús fæddist í fjárhúsi í Betlehem.  Eins og spámaðurinn Míka hafði spáð fyrir um:  "Og þú Betlehem Efrata, þótt þú sért einna minnst af héraðsborgum í Júda, þá skal þó frá þér koma sá er vera skal drottnari í Ísrael, og ætterni hans vera frá umliðinni öld, frá fortíðar dögum." Míka 5:1

"Þegar átta dagar voru liðnir, skyldi umskera hann og var hann látinn heita JESÚS, eins og engillinn nefndi hann, áður en hann var getinn í móðurlífi."  Lúkas 2:21   Jesús ólst upp í borginni Nasaret í Galíleu.  Um uppvöxt hans er mjög lítið skifað, í Biblíunni, þess vegna hafa þau ár oft verið kölluð "hin þöglu ár í æfi Jesú".  Jesús hefur ábyggilega byrjað snemma að rannsaka ritningarnar.  Hann öðlaðist mjög fljótt mikla visku og kunnáttu á Guðs orði.  Það kemur vel fram í Lúkas 2:42, þar sem segir frá Jesú 12 ára gömlum í musterinu. Þá var hann svo vel að sér í ritningunum að hinir virtu lærifeður, undruðust stórum.

Jesús kom M.A í heiminn til þess að hann gæti sett sig í spor venjulegra manna.  Hann var lítinn fæðast sem venjulegt barn.  Hann hafði ekkert fram yfir - nema það að hann var sonur Guðs og hafinn yfir synd.  Hann hafði ekkert meiri möguleika til þess að þroskast og læra en önnur börn en hann eins og aðrir þurftu að afla sér visku.  Enda kom frelsarinn í heiminn til þess að sýna mönnum hvernig ætti að lifa réttlátlega og guðrækilega í heimi þessum.

Jesú var fljótlega látinn læra smíði ásamt bræðrum sínum.  Þegar hann var 30 ára byrjaði hann þjónustu sína.  Um það er skrifað í Jesaja 53:3  "Hann rann upp eins og viðarteinungur fyrir augliti hans sem rótarkvistur úr þurri jörð."  Þetta er táknrænt og þýðir að hann byrjaði þjónusu sína í umhverfi þar sem trúarlíf þorra fólks er mjög þurrt og yfirborðslegt.   Flestir trúarleiðtogar á þessum tíma voru Farísear.   Þeir lögðu mikla áherslu á að fólk fylgdi lögmálinu út í ystu æsar, en það virðist vera að líf margra þessara manna eða hjartalag hafi ekki verið eins og það ætti að vera.  Enda sagði Jesús eitt sinn um þá:  "Vei yður, fræðimennog farísear, hræsnarar.  Þér líkist hvítum kölkuðum gröfum sem sýnst fagrar utan en innan eru fullar af dauðra manna beinum og alls kyns óþverra.  Þannig eruð þér, sýnist hið ytra réttlátir í augum manna, en eruð hið innra fyllir hræsni og ranglætis."  Matteus 23:27-28

Nú kom sá tími er Jesús skyldi láta skírast.  Hann fór frá Galíleu að ánni Jórdan, þar sem Jóhannes var að skíra.  Þegar hann sá Jesú koma til sín þá, sagði hann.  "Sjá Guðs lamb sem ber synd heimsins.  Það er sá er ég sagði um: ,eftir mig kemur maður, sem var á undan mér því hann er fyrri en ég.  Sjálfur þekkti ég hann ekki.  En til þess kom ég og skíri með vatni, að hann opinberist Ísrael.  Og Jóhannes vitnaði:  "Ég sá andann koma af himni eins og dúfu, og hann nam staðar yfir honum.  Sjálfur þekkti ég hann ekki, en sá er sendi mig að skíra með vatni, sagði mér:  "Sá sem þú sérð andann koma yfir og nema staðar á, hann er sá sem skírir með Heilögum anda.  Þettta sá ég og vitna að hann er sonur Guðs."  Jóhannes 1:29-34

En þegar Jesús vildi fá skírn hjá honum, þá vildi Jóhannes varna honum þess og sagði:  "Mér er þörf á að skírast af þér en þú kemur til mín!"  Jesús svaraði honum:  "lát það nú eftir.  Þannig ber okkur að fullnægja öllu réttlæti."  Og hann lét það eftir honum.  En þegar Jesús hafði verið skírður, sté hann jafnskjótt upp úr vatninu.  Og þá opnuðust himnarnir, og hann sá anda Guðs stíga niður eins og dúfu og koma yfir sig.  Og rödd kom af himnum:  "Þessi er minn elskaði sonur, sem ég hef velþóknun á.  Matteus 3:13-17

Þá knúði Andinn hann út í óbyggðina, og hann var í óbyggðinni í fjörutíu daga, og Satan freistaði hans.  Hann hafðist við meðal villidýra, og englar þjónuðu honum.  Markús 1:12-25  

"Hann gekk með Galíleuvatni og sá tvo bræður, Símon, sem kallaður var Pétur, og Andrés, bróðir hans, vera að kasta neti í vatnið, en þeir voru fiskimenn.  Hann sagði við þá:  Komið og fylgið mér, og mun ég láta yður menn veiða."  Og þegar í stað yfirgáfu þeir netin og fylgdu honum.  Hann gekk áfram þaðan og sá tvo aðra bræður, Jakob Sebedeusson og Jóhannes bróður hans.  Þeir voru í bátnum með Sebedeusi, föður sínum, að búa net sín.  Jesús kallaði á þá, og þeir yfirgáfu skjótt bátinn og föður sinn og fylgdu honum."  Matt 4:18-22

Jesús ferðaðist um alla Galileu og prédikkaði fagnaðaerindið.  Hann læknaði sjúka, rak út illa anda.  Orðstír hans barst fljótt út og ekki leið á löngu þar til fólk úr öllum áttum var farið að flykjast til hans, og landinu handan Jórdanar.

Boðskapur hans var fyrst og fremst  "Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf."  Jóh 3:16  Að hann væri vegurinn sannleikurinn og lífið, þ.e. að hann væri eini tengiliðurinn milli Guðs og manna.  Og að menn þyrftu að endurfæðast, til að verða hólpnir.  Hann sagði að hver sem ekki vildi segja skilið við allt, föður, móður, konu, börn, akra hans vegna, væri hans ekki verður.  Þetta kom vel fram þegar auðugur höfðingi kom til hans og spurði hvað gott hann ætti að  gera til þess að verða hólpinn.  Aðeins með því að segja skilið við allt, gat hann fengið að ganga inn um hið himneska hlið.  En það vildi ungi höfðinginn ekki.  Gjaldið fyrir eilífa lífið fannst honum of hátt.

Jesús var alltaf fús til að fyrirgefa öllum þeim, sem til hans komu og iðruðust.  Hann rak engan frá sér, jafnvel tollheimtumenn og bersynduga rak hann ekki burt frá sér.  Enda sagðir hann  "Því mannssonurinn er kominn að leita að hinu týnda og frelsa það."  Lúkas 19:10   Jesús sagði að hann væri ekki kominn til þess að afnema lögmálið heldur að uppfylla það.  Hann sagði að þótt lögmálið segði  "Tönn fyrir tönn og auga fyrir auga þá ætti maður að vera fús til að fyrirgefa.  Og hversu oft?  "sjötíu sinnu sjá" sagði hann.

Margir voru það sem héldu að Jesús ætlaði að endurreisa Ísraelsríki.  En það var ekki áætlun hans.  Jesús spáði oft fyrir um ókomna atburði, og þá oftast í sambandi við síðustu tíma.  Hann sagði fyrir um, hvernig ástandið myndi verða á síðustu tímum.  Hann sagði  "Þá mun bróðir selja bróður í dauða og faðir barn sitt.  Börn munu rísa gegn foreldrum sínum og valda þeim dauða.  Og þér munuð hataðir af öllum vegna nafns míns.  En sá sem staðfastur er allt til enda, myndi hólpinn verða."  Mark 13:12-13 

Hann sagði að hann kæmi aftur og þá myndi hann taka brúði sína, alla þá sem tilheira honum, til sín.  Og að við myndum fá dýrðlegan, ódauðlega líkama.  Hann talaði oft um þrenginguna miklu sem ætti að ganga yfir heimsbyggðina, á þeim tíma sem hann tæki hina trúuðu, brúður sína.  Það mun verða hin mesta þrennging sem gengið hefur yfir jörðina frá upphafi.  Það kemur vel fram í Mark 13:24-27.  "En á þeim dögum, eftir þrenging þessa, mun sólin sortna og tunglið hætta að skína.  Stjörnurnar munu hrapa af himni og kraftar himnanna bifast.  Þá munu menn sjá Mannsoninn koma í skýjum með miklum mætti og dýrð.  Og hann mun senda út englana og safna sínu útvöldu úr áttunum fjórum, úr áttunum fjórum, frá skautum jarðar til himinskauta."  Jesús sagði að hann kæmi aftur eftir að hann hefði tekið burt brúði sína, og myndi þá stofna þúsund ára friðarríki á jörðinni.

Hann hvatti menn eindregið til að vaka og biðja, svo þeir yrðu ekki eftir skildir þegar hann kæmi, þ.e. að vera vakandi í trúnni á hann og vera staðfastir í bæninni.  Hann brýndi fyrir mönnum að lifa eftir boðum hans og bera ávöxt, að bera ávöxt með því að lifa lífi sem heiðraði hann og með því að  vinna aðra menn fyrir Krist.  Jesús minnti fólk oft á veginn sem liggur til glötunar, hinn breiða veg.  Hann varaði fólk við hinum hryggilegu afleiðingum syndarinnar, og dómnum sem bíður þeirra sem óhlýðnast fagnaðarboðskapnum.

Jesús kenndi lærisveinum sínum margt.  Hann þurfti að undirbúa þá til þess að þeir gætu tekið við af honum.  Því hann vissi að hann ætti brátt að fara frá þeim, heim í dýrð sína.  Hann vissi hvað beið hans, að hann yrði krossfestur og síðan risi hann upp frá dauðum aftur.   Starfstími Jesú var stuttur, aðeins þrú og hálft ár.

Leyndardómur safnaðarins.  Þegar Jesús var í byggðum Seseríu Filippí sagði hann við lærisveininn Pétur:  "Þú ert Pétur, kletturinn, og á þessum kletti mun ég byggja kirkju mína, og máttur heljar mun ekki á henni sigrast.  Ég mun fá þér lykla himnaríkis, og hvað sem þú bindur á jörðu, mun leyst á himnum."  Matt 16:18-19  Hér var Jesús ekki að tala um Pétur að hann væri kletturinn sem ætti að byggja á heldur átti hann við klettinn Jesúm Krist.  Nafn Péturs þýðir lítill steinn en Jesús meinti að kirkjan ætti að vera byggð á þeim kletti, kjölfestu sem Jesús Kristur er.  Að Jesús væri sá sem söfnuðurinn ætti að byggjast á.

Dauði hans átti sér stað með þeim hætti að einn læisveina hans Júdas, sveik hann og framseldi hann æðstu prestunum fyrir 30 silfurpeninga.  En æðstu prestarnir höfðu ráðið það með sér að reyna að handsama Jesús með svikum og taka hann af lífi.  Þegar Jesús og lærisveinar hans höfðu lokið heilagri kvöldmáltíð, fóru þeir til staðar er heitir Getsemane.  Þar settust þeir niður til þess að biðja, allir nema Júdas því hann var hjá æðstu prestunum.  Var það þá að svefnhöfgi kemur yfir lærisveinana og þeir sofna, því kvöld var komið.   Þá kom Júdas ásamt þjónum æðstu prestanna, til þess að handtaka Jesú.  Þeir lögðu hendur yfir Jesú og færðu hann til Kaífasar, æðsta prests.  Þar var hann yfirheyrður.

"Að morgni gjörðu allir æðstu prestarnir og öldungar lýðsins samþykkt gegn Jesú, að hann skyldi af lífi tekinn.  Þeir létu binda hann og færa brott og framseldu hann Pílatusi Landshöfðingja".  Matteus 27:1-2  "Þegar Júdas, sem sveik hann sá, að hann var dæmdur sekur, iðraðist hann og skilaði æðstu prestunum og öldungunum silfurpeningunum þrjátíu og mælti:  "Ég drýgði synd, ég sveik saklaust blóð."  Þeir sögðu:  "Hvað varðar oss um það?  Það er þitt að sjá fyrir því."  Hann fleygði þá silfrinu inn í musterið og hélt brott.  Síðan fór hann og hengdi sig."  Matteus 27:3-5

Pílatus lét yfirheyra Jesú, en hann fann enga sök hjá honum.  Á páskahátíðinni var landshöfðinginn vanur að gefa lýðnum lausan einn bandingja, þann er þeir vildu.  Þá var þar alræmdur bandingi í haldi Barabbas að nafni.  Pílatus spurði  nú lýðinn:  "Hvorn viljið þér, að ég gefi yður lausan, Barabbas eða Jesú, sem kallast Kristur?"

"En æðstu prestarnir og öldungarnir fengu múginn til að biðja um Barabbas, en að Jesús yrði deyddur.  Landshöfðinginn spurði:  "Hvorn þeirra tveggja viljið þér, að ég gefi yður lausan ?"  Þeir sögðu  "Barrabas".  Pílatus spyr:  "Hvað á ég að gjöra við Jesú, sem kallast Kristur ?"  Þeir segja allir:  "Krossfestu hann."  Matteus 27:20-22  Jesús var nú færður í skarlatsrauða kápu og þyrnikóróna var sett á höfuð hans.  Hann var látinn bera kross sinn til aftökustaðar síns, en hann gafst upp, svo annar var fenginn til að bera krossinn í staðinn.  

Jesús var nú krossfestur á Golgata hæð.  "En frá hádegi varð myrkur um allt land til nóns.   Og um nón kallaði Jesús hárri röddu:  "Elí, Elí, lama sabaktaní", það þýðir:  "Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig ?"  Matt 27:45-46  Þarna var hann að borga lausnargjaldið okkar.  Hann gekk í dauðann fyrir okkur.  Hann tók á sig þá refsingu sem við áttum með réttu að fá.  Sem var aðskilnaður við Guð.  Hann þurfti að reyna það hvernig það var að vera yfirgefinn af Guði.

Upprisan:  Á þriðja degi eftir dauða frelsarans, fóru þær María Magdalena, María móðir Jakobs og Salome, að gröfinni þar sem Jesús hafði verið lagður.  Þá gerðist það að engill kom og velti frá steininum, sem var fyrir grafaropinu.  Varðmennirnir urðu vitstola af hræðslu.  "En engillinn mælti við konurnar:  "Þér skuluð eigi óttast.  Ég veit, að þér leitið að Jesú hinum krossfesta.  Hann er ekki hér.  Hann er upprisinn, eins og hann sagði.  Komið og sjáið staðinn, þar sem hann lá.  Farið í skyndi og segið lærisveinum hans.  Hann er upprisinn frá dauðum, sjá hann fer á undan yður til Galíleu.  Þar munuð þér sjá hann.   "Þetta hef ég sagt yður."  Og þær fóru í skyndi frá gröfinni með ótta og mikilli gleði, og hlupu að flytja lærisveinum hans boðin.  Og sjá, Jesús kemur á móti þeim og segir:  "Heilar þið".  En þær komu, féllu fram fyrir honum og föðmuðu fætur hans.  Þá segir Jesús við þær:  "Óttist ekki, farið og segið bræðrum mínum að halda til Galíleu.  Þar munu þeir sjá mig."  Matt 28:5-10  Konurnar gerðu það sem engillinn hafði boðið þeim, og töluðu við lærisveinana. En þeir tóku sig upp  og fóru til Galíleu, til fjallsins, sem Jesús hafði stefnt þeim til.  "Þar sáu þeir hann og veittu honum lotningu.  En sumir voru í vafa."  Matteus 28:17

Kristniboðsskipunin.  "Og Jesús gekk til þeirra, talaði við þá og sagði:  "allt vald er mér gefið á himni og jörðu.  Farið því og fjörið allar þjóðir að lærisveinum, skírið þá í nafni föður, sonar og Heilags Anda.  Og kennið þeim að halda allt það, sem ég hef boðið yður.  Sjá, ég er með yður alla daga allt til enda velarldar."  Matt 28:16-20  Seinna birtist hann þeim þá er þeir sátu við borð.  "Hann sagði við þá:  "Farið út um allan heim, og prédikið fagnaðarerindið öllu mannkyni.  Sá sem trúir og skírist mun hólpinn verða, en sá sem trúir ekki, mun fyrirdæmdur verða.  En þessi tákn munu fylgja þeim, er trúa;  Í mínu nafni munu þeir reka út illa anda, tala nýjum tungum, taka upp höggorma, og þó að þeir drekki eitthvað banvænt, mun þeim ekki verða meint af.  Yfir sjúka munu þeir leggja hendur, og þeir verð heilir."  Markús 16:15-20

Upphrifningin.  "Þegar Drottinn Jesús hafði talað við þá, var hann upp numinn til himins og settist til hægri handar Guði.  Þeir fóru og prédikkuðu hvarvetna, en Drottinn var í verki með þeim og staðfesti boðun þeirra með táknum, sem henni fylgdu."  Mark 16:19-20  Jesús Kristur frelsari okkar hafði nú fullkomnað hjálpræðisáform sitt.   Hann fullkomnaði það með upphrifningunni.  Hann sýndi mönnum hvernig þeir munu rísa upp á hinum mikla degi, þegar öll Guðsbörn fá að koma heim í dýrðina.  Hann hafði líka undirbúið lærisveina sína til þess að þeir gætu leitt heiminn til sín.  Þeir áttu nú að bíða eftir að þeir fylltust krafti frá hæðunum, fylltust Heilögum Anda.