Hugvekja um persónu og líf Jesú Krists

Nú í dag, á föstudaginn langa, finnst mér við hæfi að hugleiða aðeins persónu Jesú Krists, eiginleika hans og ástæðu þess að hann kom til jarðar sem lítið barn.

Þegar Jesús var að koma að lokum þriggja ára þjónustu sinnar hér á jörðu, sendu æðstu prestarnir og farísearnir þjóna til að handtaka hann. Þeir komu til baka tómhentir, þeir höfðu ekki handtekið Jesúm. Vitnisburður þeirra sýndi að þeir höfðu orðið tilfinningalega, siðferðislega og andlega snertir af nærveru Jesú og því sem hann hafði að segja. Þegar þeir voru spurðir: "Hvers vegna komuð þér ekki með hann?" þá svöruðu þeir: "Aldrei hefur nokkur maður talað þannig." Með því að heyra í Kristi og finna máttinn í orðum hans, fylltust þeir slíkri lotningu á honum og ótta, að þeir gátu ekki handtekið hann.

Hann hafði eiginleika eins og: siðferðileg heilindi og guðlegt réttlæti, sem gerðu hann ólíkan öllum öðrum mönnum, ólíkan rabbínunum, kennimönnum Gyðinga, og spámönnunum sem voru sendir af Guði. Það sem hann hélt fram og kenndi fór langt fram úr því sem rabbínarnir höfðu fram að færa. Kennsla hans var þrungin sannleika og einlægri ást á Guði. Hann var heill, heilagur á öllum sviðum lífs síns, hann hafði samúð með þeim sem höfðu fallið á einhvern hátt, eins og til dæmis tollheimtumönnum og bersyndugum. Hann bauð þeim fyrirgefningu sína.

Þekking hans á lögmálinu, jafnvel þegar hann var aðeins 12 ára, gerði rabbínana forviða. Jesús átti ríkt bænasamfélag við Guð, hann beið hljóðlega og hæversklega en með krafti, hann fór oft upp á fjall til að biðjast fyrir. Kraftaverkin sem hann gerði tóku fram úr þeim kraftaverkum sem Elía og Elísa spámenn gerðu, þvílík kraftaverk höfðu ekki sést í Ísrael í 15 aldir síðan brottför Ísraelsmanna úr Egyptalandi átti sér stað. Þrátt fyrir það kallaði hann sjálfan sig hógværan og hann hrokaðist ekki upp.

Þótt hann væri maður, var hann einstakur og aðgreindur frá öllum öðrum. Persónu­eiginleikarnir sem hann bjó yfir og verkin sem hann gerði sýndu svo ekki varð um villst að hann var Messías sem lofað hafði verið og koma átti í heiminn. Þessir eiginleikar voru hans fullkomlega siðferðislega heill persónuleiki. Hann var Messías, og hann var í heiminum; orðin hans, gerðir hans og hvernig hann lifði lífinu staðfestu guðlegt hlutverk hans og stöðu. Í Guðs orði, Jóhannesarguðspjalli 1:10-12, stendur: "Hann var í heiminum, og heimurinn var orðinn til fyrir hann, en heimurinn þekkti hann ekki. Hann kom til eignar sinnar, en hans eigin menn tóku ekki við honum. En öllum þeim, sem tóku við honum, gaf hann rétt til að verða Guðs börn, þeim er trúa á nafn hans."

Við skulum líta aðeins á fæðingu hans.

Fæðing hans var einstök. Lúkasarguðspjall 1:26-35. a) Hann var fæddur af mey sem Jesaja spámaður hafði spáð fyrir um 700 árum áður. b) Hann fæddist í Betlehem samkvæmt spádómi Míka 700 árum áður. c) Fæðing hans var kunngjörð af englum. d) Hann fæddist nokkrum vikum eftir fæðingu Jóhannesar, sem engillinn Gabríel sagði um að væri sá sem myndi ryðja brautina fyrir hann. e) Vitringar komu að veita honum lotningu þegar hann lá í jötu. f) Fæðing hans var kunngjörð með stjörnu sem birtist á himni. g) Herskarar engla lofuðu Guð við fæðingu hans. h) Heródes reyndi að myrða hann. i) Fæðingu hans var fagnað af Símeon og Önnu sem sögðu hann vera Messías. í) Fyrir fæðingu hans gaf engill honum nafnið Jesús, sem þýðir Guð frelsar.

Að lokum er hérna ljóð eftir Helga Hálfdánarson.

     Velkominn vertu,
     vor Immanúel,
     ástgjöf sú ertu,
     allt sem bætir vel
     böl, er hjörtu hrjáir,
     haldin eymd og synd,
     hvíld, er þreyta þjáir,
     þyrstum svalalind.
     Jesú góði, þökk sé þér,
     þig að bróður fengum vér,
     þitt oss blóðið lífgjöf lér,
     ljóminn Guðs og mynd.

Kirkjusöngbók, sálmur 71.2.

Steindór Sigursteinsson.

 

Þjást til að öðlast fyrirgefningu

Hugleiðing um krossfestingu Jesú Krists í tilefni páskahátíðarinnar

Núna, á föstudaginn langa, þegar kirkjan heldur upp á og heiðrar þján­ingu Frels­arans og dauða hans á krossi og upp­risu, er vert að minnast þess sem Jesús Kristur gerði fyrir okkur.

Hann hafði verið svikinn af einum læri­sveina sinna, Júdasi Ís­kar­íot. Vinir hans, hinir læris­veinarnir, höfðu yfirgefið hann af hræðslu við að þeir kynnu líka að verða handteknir og þeim refsað ef þeir reyndu að koma honum til hjálpar. Hann hafði verið yfirheyrður af öldungaráði lýðsins, æðstu prestunum og fræði­mönn­unum sem dæmdu hann dauða sekan. Þeir fengu lýðinn til að samþykkja að hann yrði kross­festur þegar Pontíus Pílatus vildi bjóða þeim að hann yrði látinn laus í stað Barnabasar sem var ræningi. En það var hefð fyrir því hjá Pílatusi að frelsa einn bandingja á páskunum.

Við þekkjum flest frásögnina af því hvað gerðist eftir það. Hann var hýddur með gaddasvipu höggin 40, þyrni­kóróna var sett á höfuð hans, hann var látinn bera kross sinn til Golgatahæðar, en hann kiknaði undan byrðinni og maður að nafni Símon var látinn bera kross Jesú síðasta spölinn til aftökustaðarins. Þar á Golgatahæð var hann krossfestur, rómverskir hermenn ráku nagla í gegnum hendur hans og fætur og síðan var hann látinn hanga á krossinum. Eftir nokkurn tíma, um nón, gaf hann upp andann.

Jesú Kristur gerði þetta allt fyrir okkur. Hann vildi að við fengjum í gegnum fórnar­dauða hans eilíft líf og fyrirgefningu synda okkar. Hann gerðist staðgengill fyrir okkur. Við áttum skilda refsingu fyrir það illa sem við höfðum gert, en hann tók á sig refsingu okkar. Hann býður okkur öllum að koma til sín, taka trú á hann og fá hjá honum fyrirgefningu synd­anna og eilíft líf. Jóhannes postuli segir svo fallega í guðspjalli sínu: "Því að svo elskaði Guð heiminn að hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf." Jóh 3:16.

Nafnið JESÚS þýðir Frelsarinn. Nafnið, sem honum var gefið af Guði, áður en hann var fæddur. "Eigi er heldur annað nafn undir himninum, er menn kunna að nefna, er oss sé ætlað fyrir hólpnum að verða". Post 4,12b. Einasti möguleikinn til frelsis fyrir alla menn er að þeir líti upp til Krists í trú. Og “í trúnni á hann eigum vér öruggan aðgang að Guði”, eins og stendur í Efesus 3,12b. En það er miklu meira í friðþægingarverki Krists en fyrirgefning syndanna. Þessi Jesús er Frelsarinn, sem frelsar okkur frá allri synd. Hann er Sigurvegarinn, sem gefur þann kraft, sem þarf til að lifa sigrandi lífi. Aðeins að við lítum upp til hans, því TRÚ VOR, hún ER SIGURAFLIÐ, sem hefur sigrað heiminn.

En lítum nú til hans, sem negldur er þar á krossinn á Golgata, með þyrnikórónu á höfðinu. Blóðið streymir úr sárum hans. Hver dropi er dýrmætur, því að það er líf Guðssonarins, sem gefið er í syndafórn. Hann er hlýðinn allt fram í dauðann á krossinum. Hann leið ekki aðeins líkamlegar kvalir, heldur miklu meira. Þegar hann tók syndir okkar á sig, þá sneri Guð sér frá honum, því að synd mannkynsins kom þá upp á milli hans og Guðs. Hann hrópaði í angist sinni á krossinum: „Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig”.

Kristur var þarna gerður að synd vor vegna, og þess vegna varð hann yfirgefinn af Guði. En um leið og hin kalda hönd dauðans kramdi hjarta hans til dauða, gat hann sigri hrósandi hrópað: „Það er fullkomnað! Faðir í þínar hendur fel ég anda minn!" Þá skelfdist himinn og jörð, sólin varð svört eins og hærusekkur og björgin klofnuðu. Einnig fortjaldið í musterinu rifnaði frá ofanverðu og allt niður í gegn.

Þá opnaðist hinn nýi og lifandi vegur alla leið inn í himininn. Þessi vegur byrjar þarna við Golgata og þegar maðurinn kemst til lifandi trúar á Krist, sem Frelsara sinn, þá fær hann að reyna sannleika þeirra orða, að Kristur er Vegurinn, og ef hann gengur Veginn, kemst hann heim til himna að lokum. En frásögn ritn­inganna endar ekki þarna því dauðinn fékk ekki haldið syni Guðs. Eftir dauða Jesú á kross­inum reis hann upp frá dauðum á þriðja degi. Að lokum eru hérna orð Krists í Jóhannes 11,25: "Jesús mælti: "Ég er upp­risan og lífið. Sá sem trúir á mig, mun lifa, þótt hann deyi."

Steindór Sigursteinsson.

Hvöss norðanátt og blint til aksturs